Όλα ξεκινάνε από:
Μια φωτογραφία του Dandy του μπουλντόγκ, όρθιου.
[c.1935]
Και καθιστού.
[c.1935]
Κι εδώ σε ένα χαλί από δέρμα ζέβρας.
[c.1935]
Κι έπειτα μια φωτογραφία της Bella, της γάτας, καθιστής.
[c.1936]
Πού πήγε ο Dandy;
Κι άλλη μία φωτογραφία της Bella, της γάτας, να κάνει νάζια στη φωτογράφο.
[c.1936]
Και μια σκιά.
Ξαφνικά, μια γυναίκα.
[c.1938]
Aγκαζέ με έναν φουσκωτό κύκνο. Φακίδες και η οδοντοστοιχία της Dorothy Parker.
Ποια είναι;
Κι ένας άντρας.
[c.1937]
Γυμνός.
Ο άντρας της.
Και ο Πικάσο.
Έστω η πλάτη του.
Πού βρίσκομαι; Τι κάνω εδώ;
Υπάρχουν 953 αντικείμενα σε αυτήν τη συλλογή φωτογραφιών, με πληροφορεί το site του Τate.
Οι περισσότερες φωτογραφίες τραβήχτηκαν από την Eileen Agar και τον σύζυγό της, Joseph Bard, κατά τη διάρκεια των ταξιδιών τους στο εξωτερικό και στο Ηνωμένο Βασίλειο, από τη δεκαετία του 1930 έως περίπου το 1960. Τα θέματα των φωτογραφιών μπλέκουν την αρχιτεκτονική, τοπία, παραθαλάσσιες πόλεις και χωριά μαζί με πορτρέτα και ομαδικές φωτογραφίες της Eileen, του Joseph και των φίλων τους, συμπεριλαμβανομένων σημαντικών καλλιτεχνών και συναδέλφων τους σουρεαλιστών, όπως ο Man Ray, ο Paul Éluard και ο Pablo Picasso.
Ποια είναι η Eileen Agar, ποιος ο σύζυγος της, Joseph Bard;
Η Laura Cumming γράφει στην «Guardian» για τις φωτογραφίες και τη ζωή της:
«Υπάρχουν οι συνήθεις σουρεαλιστικές πρακτικές: φωτογραφίες της καλλιτέχνιδας με γυμνό στήθος, περιβόητα πάρτι με φανταχτερές στολές, ερωτικά τρίγωνα».
Αλλού διαβάζω πως η Eileen Forrester Agar (1899-1991) ήταν Αργεντινοβρετανή ζωγράφος και φωτογράφος που συνδέθηκε με το κίνημα του σουρεαλισμού. Γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες και κατάγεται από μια ιδιαίτερα εύπορη οικογένεια. Ως παιδί άναβε τα πούρα του Rudyard Kipling κι έπαιζε μουσικές καρέκλες με τον πρωθυπουργό Herbert Asquith. «Μας έλεγαν», γράφει στην αυτοβιογραφία της, που δημοσιεύτηκε το 1988, «να τον αφήνουμε πάντα να κερδίζει». Στα νεανικά της χρόνια απέρριψε τις προτάσεις του Evelyn Woo Έβελιν Γου, έσωσε τον Salvador Dali που παραλίγο να πνιγεί μέσα σε μια στολή κατάδυσης και συμμετείχε σε όργια με τους σουρεαλιστές Lee Μiller, Paul Éluard και Roland Penrose. Έκανε έναν πρώτο αποτυχημένο γάμο για να ξεφύγει από την οικογένειά της κι έπειτα γνώρισε τον σύζυγό της Joseph Bard, Ούγγρο συγγραφέα, με τον οποίο θα περνούσε 50 ολόκληρα χρόνια.
(Τα εξηγούν καλύτερα εδώ, για μικρά παιδιά, κι εμάς)
Κι έπειτα, φωτογραφημένη από τον εραστή της.
[c.1937]
Κι ένα γράμμα τους:
Βλέπω ότι έχετε φαλλοκρατική αντίληψη για την αξία μιας γυναίκας.
Και ζέβρες στον Ζωολογικό Κήπο.
[c.1930s]
Kαι ξανά εκείνη.
Θα πει κάποτε: «I’ve enjoyed life, and it shows through, like a transparent skirt, or something like that».
Η παρέλαση.
Μας ψιθυρίζουν τα πράγματα στο αυτί κι εμείς σηκωνόμαστε να ανοίξουμε το ψυγείο.
27.000 φωτογραφίες στη μνήμη του κινητού μου και καμία ιστορία. 953 τεκμήρια στο αρχείο της Agar, που είναι γεμάτο αφηγήσεις, παραμύθια και ενδιαφέρον.
ΝΑΥΤΕΣ
Και το ζεύγος ξανά μαζί.
Στην Τενερίφη το 1952-56.
Δεν ήταν ανάγκη να με κάνεις βασίλισσα του Περού
Ανάγκη ήταν να σκύψεις από πάνω μου
*
Έλα η μέρα είναι τόσο ωραία-
*Αντικριστά, στις σελίδες 12-13, από το «Ποιήματα 1944-1985» της Μάτσης Χατζηλαζάρου, από τις εκδόσεις Ίκαρος.
