Ο πόλεμος των αρουραίων
Madeleine Micheau
lundimatin -27.01.2023
"Χρειαζόμαστε μια εκτροπή του λόγου. Η δημιουργία ήταν πάντα κάτι διαφορετικό από την επικοινωνία."
Σε πόλεμο. Είμαστε σε πόλεμο, σε πόλεμο, σε πόλεμο. Αντηχεί αυτό παντού, αντηχεί στα πάντα, στους τοίχους, διογκώνεται στις σήραγγες, σε πόλεμο, ξεδιπλώνεται στο βάθος του ουρανού, ξεχειλίζει από τα περιγράμματα των σύννεφων. Είμαστε σε πόλεμο, εσείς και εγώ, τα αδέρφια μου και εγώ. Σε πόλεμο. Και στους πολέμους, υπάρχουν θάνατοι, θάνατοι παντού, θάνατοι κατά χιλιάδες. Είστε σε πόλεμο. Ενάντια σε όλα. Ενάντια σε όλους. Ενάντια σε εμάς, φυσικά, αλλά και ενάντια στον εαυτό σας.
Σας παρακολουθήσαμε να το κάνετε, πρώτα τρέματε, μετά συνήλθατε. Στο τέλος, το επεξεργαστήκατε.
Πρώτα, θεωρίες: οι αρουραίοι είναι εχθροί μας. Και ψάχνοντας για χίλιες αιτίες, λαμβάνοντας χίλιες απόψεις. Αρουραίοι αυτό, αρουραίοι εκείνο. Ζήτω οι αρουραίοι! Καταφέρατε να καταδείξετε τα τέρατα, όχι ότι είμαστε, μερικές εκατοντάδες γραμμάρια, μια μακριά ουρά, εκατοστά γκρίζας γούνας, δύο ζωηρά μάτια και μια μυτερή μύτη, μικρά πόδια και κοιλιά κοντά στο έδαφος, τρέχουμε καλά, άρα τέρατα, όχι, όχι ιδιαίτερα, μόνο στο μυαλό σας. Γιατί τα τέρατα κατοικούν στο βλέμμα σας. Και δεν είμαστε οι μόνοι.
Σε πόλεμο, σε πόλεμο, καταδείξατε τον λαό των αρουραίων. Τουλάχιστον δεν υπάρχουν τεθωρακισμένα, άρματα μάχης, βόμβες, βαρέα ή ελαφρά όπλα. Τίποτα από όλα αυτά, αλλά για φανταστείτε, αυξάνονται. Έχετε υπολογίσει κιόλας: ο λαός των αρουραίων είναι 1,75 άτομα ανά κάτοικο στην πρωτεύουσά σας, ααααα... αααα, αλλά συνεχίζετε να μας ταΐζετε, μια τηγανητή πατάτα εδώ, μια τηγανητή πατάτα εκεί. Ζήτω τα μπέργκερ που αφήνετε μισοφαγωμένα, με τις πατάτες που σας πέφτουν. Και όλα όσα δεν τολμάτε πια να φάτε. Γιατί είστε απ' όλα χορτάτοι. Εκτός από τον πόλεμο, ποτέ δεν είναι αρκετός.
Σε πόλεμο, σας το λένε. Επαναλαμβάνετε. Σε πόλεμο. Καταγγέλλετε, καταγγέλλετε. Το συνηθίζετε. Το έχετε ξανακάνει. Το ξεχάσατε κιόλας; Πόσο γρήγορα είχατε σπεύσει να αναφέρετε τον εχθρό που ελάχιστα κρυβόταν με το όνομά του στην αυλή της πολυκατοικίας του, τον οποίο ο ζήλος σας έβαλε να τον συλλάβουν, καταγγέλλετε, ξεσκεπάστε τον λαό των αρουραίων. Κλήσεις, πινακίδες και ειδικοί αριθμοί τηλεφώνου. Αναφέρω έναν αρουραίο στη γειτονιά μου. Και η εξειδικευμένη εταιρεία θα παρέμβει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και αποτελεσματικά.
6.000 διαδικτυακές αναφορές από πολίτες μέσω της πλατφόρμας "αναφέρω έναν αρουραίο" που ξεκίνησε το 2018. Τρώγεστε να υποδείξετε τον εχθρό. Και όταν οι δικοί μας ξεψυχούν πάνω σε ένα πεζοδρόμιο, με το αίμα που ρέει από το στόμα τους να πήζει, επιταχύνετε το βήμα και κοιτάτε αλλού, μακριά, καθ' οδόν προς το γραφείο των ακτιβιστών για τα δικαιώματα των ζώων. Γιατί ποιοι είμαστε εμείς, ζώα ανάμεσα σε ζώα και όμως χωρίς το δικαίωμα σε μια ειρηνική ζωή; Προχωράτε, επιδεικνύοντας στοιχεία, ο, τι πιο τρελό. Όπως ακριβώς το παγκοσμιοποιημένο χρηματιστικό σας κεφάλαιο επιδεικνύει δισεκατομμύρια, μιλάτε κι εσείς για μας αραδιάζοντας εκατομμύρια: 6 εκατομμύρια στο Παρίσι, 8 στη Νέα Υόρκη. Μερικές φορές, λίγο πιο προσεκτικά, χρησιμοποείτε υποθετικές προτάσεις: θα υπήρχαν... Αλλά ο αριθμός επιδεικνύεται απειλητικά, είναι το εργαλείο του τρόμου. Οι ρουραίοι, οι αρουραίοι, οι αρουραίοι. Εκατομμύρια, εκατομμύρια, εκατομμύρια. Εκατομμύρια αρουραίοι. Παντού κάτω από τη γη, στους υπονόμους, είμαστε βρώμικοι λέτε, στα πάρκα σας, στις πλατείες σας, κάτω από τα πόδια σας, στα σπίτια σας, στα κελάρια, στις σοφίτες. Σε πόλεμο, σε πόλεμο. "Rats le bol" ονομάστηκε ένας σύλλογος που ισχυρίζεται ότι μας κοιμίζει ανώδυνα με ξηρό πάγο που εισάγεται στα λαγούμια μας. Στη Μασσαλία, η εξόντωση ανατίθεται σε κουνάβια. Μικρά θηλαστικά εναντίον μικρών θηλαστικών, δεν ξέρετε πια τι να κάνετε. Σε πόλεμο. Εμείς οι αρουραίοι, ωστόσο, έχουμε σπουδαία διαπιστευτήρια. Ο Φρόιντ και ο άνθρωπος με τους αρουραίους, μια περίπτωση εμμονικής νεύρωσης. Ο Λακάν και το τελευταίο κεφάλαιο του Βιβλίου 20 του σεμιναρίου, Encore, ένα κεφάλαιο με τίτλο ο αρουραίος στον λαβύρινθο, ένας αρουραίος διαγράφεται, έτσι είναι γραμμένο. Γιατί στον λαβύρινθο της εμπειρίας που δεν οδηγεί μόνο στην τροφή, ο Λακάν παρατηρεί: "Το ερώτημα που τίθεται μόνο δευτερευόντως, και το οποίο είναι αυτό που με ενδιαφέρει, είναι να μάθουμε αν η μονάδα των αρουραίων -εμείς- θα μάθει να μάθει" [στη θεωρία του Ζακ Λακάν, η "ενότητα του αρουραίου" αναφέρεται στον αρουραίο εργαστηρίου που χρησιμοποιείται σε πειράματα λαβυρίνθου για τη μελέτη της ικανότητάς του να μαθαίνει - σσ].. Rat, rater, litté-rat-ure; Α, χα! Και αν εμείς οι αρουραίοι, αστεία-αστεία, ήμασταν Λακανικοί; Το λένε, το λέτε, είμαστε έξυπνοι. Και τόσο όμορφοι με την καφετιά μας γούνα, τα μάτια μας σαν μικρές μαύρες μπίλιεςκαι τη μακριά μας ουρά. Τόσο όμορφοι! Εκείνο το πρωί, στη μέση μιας αλέας σε έναν κήπο, ένας από εμάς, ακίνητος, τρομοκρατημένος, ανίκανος να κινηθεί, αδύνατο και να τον κρύψουμε, ένας από εμάς εκεί παγωμένος, στάζοντας αίμα μέσα από τη γούνα του, τα μάτια του γεμάτα τρόμο. Υγροποιημένος. Δεν θα σας συγχωρήσουμε. Επειδή έχετε χρησιμοποιήσει τα πάντα, τα χτυπήματα με ξύλα, τα δικράνια, τις παγίδες, τους δηλητηριασμένους σπόρους, έχετε καταφέρει ακόμη και να δημιουργήσετε αγορές, αυτό που ξέρετε να κάνετε, είναι η προτεραιότητά σας, η εμμονή σας, ο μόνος σας ορίζοντας, η αγορά, ακόμα και με τους αρουραίους δημιουργήσατε μια αγορά. Εταιρείες που προσφέρουν μυοκτονία με το κλειδί στο χέρι έχουν πολλαπλασιαστεί. Αναφέρετε, ζητήστε και σας εγγυόμαστε χιλιάδες νεκρούς αρουραίους. Το Subtle, το απόλυτο όπλο στον πόλεμο που διεξάγετε εναντίον μας, είναι κλεισμένο σε κουτιά και προσελκύει μόνο το είδος μας, του οποίου αραιώνει το αίμα. Κανένας κίνδυνος για τα παιδιά που έλκονταν από το δηλητηριασμένο ροζ σιτάρι. Και πτώματα που έχει στραγγίσει το αίμα τους και τα οποία μαζεύετε όλο χαρά. Μια ερεθιστική αναλογία τιμής/αποτελεσματικότητας. Σε πόλεμο, σε πόλεμο. Κι όμως, εμείς οι αρουραίοι είμαστε πολύ πολιτισμένοι, αρουραίοι του αγρού και αρουραίοι της πόλης. Ο μεγάλος συγγραφέας σας του 17ου αιώνα, ο La Fontaine, μας τραγούδησε σε αρκετούς από τους μύθους του: "Ίσως άλλοι ήρωες να είχαν αποκτήσει λιγότερη δόξα για μένα", γράφει στην αρχή του Βιβλίου 9 για τα ζώα. Η σκηνή ξεκινά με έναν ελέφαντα, έναν διεστραμμένο βάτραχο που προσπαθεί να μας πνίξει, και ένα λιοντάρι που, με τα δόντια μας, ελευθερώνουμε από το δίχτυ που το φυλακίζει ως ένδειξη ευγνωμοσύνης και αλληλεγγύης μεταξύ των ειδών. Σίγουρα, οι γάτες μάς παραμονεύουν, αλλά ο πόλεμος είναι επί ίσοις όροις. Ακόμα και στον La Fontaine.
