Τι να γράψουν;

Κανείς δεν σκέφτεται δημοσιογράφους, αρθογράφους, «στηλίστες» των εφημερίδων που καθημερινά, βρέξει χιονίσει, κοκόρισε ή δεν κοκόρισε ο κόκορας, αυτοί πρέπει να ‘χουν την πίτα μαγειρεμένη. Σημειωτέον ότι το έντυπο πουλάει φρέσκο φαΐ, δεν θέλει διανοουμενιλίκια και τάχαμου αιώνια θέματα. Κόψε το κεφάλι σου να βρεις επίκαιρο υλικό. Άρα Ζαχόπουλος, Κουκοδήμος, Κλαδάς και όλη η λοιπή χορωδία μπορούμε να πούμε ότι ευεργέτησαν για ικανό διάστημα τους άγονους κονδυλοφόρους. Θέμα υπάρχει, χαλάει ο κόσμος, ένα δελτίο βλέπεις και το ‘χεις στο πιάτο. Το έργο ανεβαίνει καθημερινά, οι κομπάρσοι είναι πολλοί και ευτυχώς λαλίστατοι. Όταν δεν το έχεις όμως; Μπορεί κάποιος ταχυγράφος, όπως όλοι οι γραφιάδες των εφημερίδων, να αφήσει κενή τη στήλη του και να σημειώσει: κενόν λόγω ελλείψεως θέματος; Κενόν δεν υφίσταται για τις εφημερίδες. Όλα είναι είδηση, ακόμα και η ειδησεογραφική αναβροχιά. Μάλιστα, εκεί ανθίζει η τεχνητή διόγκωση, οι μανιερισμοί της διασαφήσεως, του έντεχνου σχολιασμού, οι βιαστικές ματιές στον ξένο Τύπο, η αναζήτηση επετείων, η ανάσυρση μονίμως επικαίρων θεμάτων (ναρκωτικά, περιβάλλον, ευθανασία, Κυπριακό, μετανάστες, τρίτο φύλο, εθισμός των νέων στο ίντερνετ). Ο δημοσιογράφος οφείλει να παριστάνει την αξόδευτη πηγή, τον φύλακα άγγελο της πραγματικότητας, αυτόν που κλέβει μυστικά κι από τα γένια του Θεού.