Πριν από δύο περίπου χρόνια, όταν τα έργα ανάπλασης της Νέας Παραλίας στη Θεσσαλονίκη ήταν στα ντουζένια τους, είχα γράψει ένα ποστ σχετικά με το αναγκαίο κακό του γκρεμίσματος του πρώτου, θρυλικού, skate park της πόλης στα πλαίσια των εργασιών.
Ο λόγος για το περιβόητο Πάρκο του Φωκά, του οποίου η "απομάκρυνση" προκάλεσε τότε (2012) εντονότατες διαμαρτυρίες από την τοπική skate κοινότητα.
Λίγη Ιστορία
To Πάρκο του Φωκά ήταν το πρώτο skate park που χτίστηκε ποτέ στην Ελλάδα, και για πολλά χρόνια το μοναδικό σε ολόκληρη τη χώρα.
Το υπέρ του δέοντος πρωτοποριακό για την εποχή του πάρκο χτίστηκε με αμερικάνικες προδιαγραφές στην Νέα Παραλία της Θεσσαλονίκης πριν από ακριβώς τριάντα χρόνια, το μακρινό 1984 όταν κανείς σχεδόν στην χώρα δεν γνώριζε ακόμα τι εστί... σανίδα.
Σήμερα, το εκπληκτικά αναμορφωμένο παραλιακό μέτωπο της Θεσσαλονίκης αποτελεί ένα από τα ομορφότερα αστικά τοπία ολόκληρης της Ευρώπης, ωστόσο ο Δήμος δεν φρόντισε ποτέ να αναπληρώσει το κενό:
Εκτός από το λιλιπούτειο και μάλλον πρόχειρα στημένο 'What's Up' park (προσφορά της Cosmote;) στο πάρκο του Ξαρχάκου, η πόλη που υπερήφανα φέτος γιορτάζει την εκλογή της ως Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας δεν έχει να δείξει κανένα αξιοπρεπές υπαίθριο skate park, την στιγμή που ευρωπαϊκές κωμοπόλεις των 60.000 κατοίκων φιλοξενούν τουλάχιστον ένα –μικρό έστω- χτιστό skate bowl.
Τελοσπάντων.
Επιστρέφω στο παλαιότερο ποστ που αναδημοσιεύω σήμερα με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Skateboard, που κλείνει φέτος την δέκατη επέτειό της**.
Είχα ζητήσει τότε λοιπόν από τον Αλέξανδρο Φλωράκη, έναν από τους –τρόπον τινά- πρωτεργάτες riders της πόλης, να μου αφηγηθεί μία σανιδοιστορία από τα παλιά.
Μία ιστορία από το Πάρκο του Φωκά, που αποτελεί σήμερα ανάμνηση.
Τον ακούμε.
Πώς το Ollie έφτασε στην Ελλάδα.
Απ’ όσο μπορεί να φτάσει η μνήμη μου πρέπει να ήταν καλοκαίρι του ΄86. Τότε κάναμε ήδη δυο τρία χρόνια skateboard αλλά ακόμα περιοριζόμασταν στην καλή παρέα και στο παιχνίδι, χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις τεχνικής.
Άλλωστε, δεν είχαν αρχίσει ακόμα να κυκλοφορούν τα πρώτα περιοδικά στην Ελλάδα, όσο για βίντεο ούτε κουβέντα. Έτσι ό,τι κάναμε έβγαινε ενστικτωδώς, και τα περισσότερα κόλπα ήταν αναγνωριστικά για το πως μπορείς να ελέγξεις την σανίδα, και να ισορροπείς πάνω σε αυτή με κάθε τρόπο.
Ούτως ή άλλως, το skateboard τότε σήμαινε ισορροπώ στην σανίδα και τσουλάω.
Μία από εκείνες τις μέρες, λοιπόν, ήρθανε στο πάρκο δύο παιδάκια, που στην πορεία μάθαμε ότι ήταν από την Γερμανία.
Δεν δείξαμε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, και περιοριστήκαμε στο να καθίσουμε στην μοναδική σκιερή γωνία του πάρκου, πίσω από το κυλικείο του Τζίμη, κουβεντιάζοντας τα κατορθώματα της προηγούμενης μέρας.
Τα περισσότερα παιδιά της παρέας καθόντουσαν πλάτη στους μικρούς ξένους. Μόνο δύο από εμάς τους χαζεύαμε χωρίς ενθουσιασμό, μιας που τα παιδιά δεν χρησιμοποιούσανε όλο το πάρκο, και όπως φαινόταν δεν ξέρανε κάποια ιδιαίτερα κόλπα : ‘Όλο το μεσημέρι καθόταν σε ένα σημείο και προσπαθούσαν να 'βγάλουν' ένα κόλπο. Ώσπου κάποια στιγμή συνέβη κάτι το συνταρακτικό…
Το ένα από τα δύο παιδιά όμως είχε μόλις κάνει μια κίνηση.
Δεν ήταν ολοκληρωμένη, αλλά το κόλπο είχε σχεδόν 'βγει'. Το μάτι μας έπιασε την κίνηση, και το μυαλό μας το νόημα.
Αρχίσαμε να φωνάζουμε στους άλλους, και τρέξαμε αμέσως κοντά στα παιδιά προσπαθώντας με νοήματα να τους πούμε να το επαναλάβουν!
Πιστεύω ότι η ένταση της στιγμής, η αδυναμία του να συνεννοηθούμε λόγω γλώσσας, καθώς και το γεγονός ότι τρέξαμε όλοι μαζί κατά πάνω τους, πρέπει να τους τρόμαξε τόσο, που το παιδί δεν ήθελε να ξαναδοκιμάσει το κόλπο.
Η επιμονή μας όμως τους έπεισε να μας δείξουν τουλάχιστον ποια ήταν η ουσία και η τεχνική του. Ήταν ενα κόλπο που αψηφούσε την βαρύτητα.
Από εκείνη την μέρα όλα άλλαξαν.
Νιώθαμε λες και τόσα χρόνια ζούσαμε σε ένα βουνό και ξαφνικά ανακαλύψαμε την θάλασσα. Είχαμε δει τον ορίζοντα και συνειδητοποιήσαμε ότι μπορούμε να φτάσουμε πιο μακριά.
Από εκείνη την ημέρα για εμάς το ταξίδι της σανίδας άρχισε για δεύτερη φορά, αυτή την φορά πιο συνειδητά.
Το Ollie είχε φτάσει στην Ελλάδα, και τίποτα πια δεν μπορούσε να μας σταματήσει…
R.I.P. Fokas Skate Park (1984 - 2012)
Οι δεκαετίες περάσανε και ολόκληρες γενιές skaters διαμορφώθηκαν μέσα στο ιστορικό Πάρκο του Φωκά, δημιουργώντας λίγο-πολύ την ελληνική ιστορία του skateboard.
Μία ομάδα ανθρώπων που μεγάλωσε μέσα στο πάρκο μαζεύτηκε για τελευταία φορά εκεί το 2012, αποχαιρετώντάς το με μία έκθεση φωτογραφίας της 30χρονης ιστορίας του, και.. "υψώνοντας το μεσαίο δάχτυλο στους φωστήρες της εξουσίας."
This is not just another photo exhibition_ this is an exhibition about the Greek Skateboard History..
βίντεο : Γιώργος Σκανδαλάρης, des Thess
The end of an era...
Meanwhile στην Ελβετία :Ένα εντελώς διαφορετικό R.I.P στο Black Cross Skate Park
Εντελώς συμπτωματικά, τις ίδιες περίπου εκείνες ημέρες του γκρεμίσματος, ένα άλλο skate park, το Black Cross Bowl στην Βασιλεία της Ελβετίας, έφτανε στο τέλος του, μιας που κι εκεί οι αρχές αποφάσισαν ότι έπρεπε να γκρεμιστεί για χάρη κάποιων έργων υποδομής.
Ωστόσο, οι local skaters αποφάσισαν να μην τους κάνουν την χάρη, γκρεμίζοντας και βάζοντας οι ίδιοι φωτιά στο πάρκο, σε μία βραδιά-φόρο τιμής στις παλιές καλές μέρες.
Το πάρτι τους τα σπάσε.
Κυριολεκτικά.
Βασική διαφορά;
Οι skaters της Βασιλείας είχαν ήδη μαζέψει (από on line δωρεές ιδιωτών) τα χρήματα για το καινούριο τους πάρκο.
_____________________________
They see them rollin'
They hatin'...
*Η Παγκόσμια Μέρα Skateboard ( ή αλλιώς Go Skateboarding Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο την 21η Ιουνίου, και θεσπίστηκε για πρώτη φορά επίσημα το 2004 από την Διεθνή Ένωση Εταιρειών Skateboard, με σκοπό να προωθήσει το skate παγκοσμίως.
σχόλια