Μικροί, όταν διαβάζαμε στη Μάνα της Περλ Μπακ για μια γριά που, χωρίς να ντρέπεται, τραβήχτηκε στην άκρη του δρόμου για να κάνει την ανάγκη της, μέναμε σύξυλοι, άλλα δεν πολυκαταλαβαίναμε. Δηλαδή οι γριές δεν ντρέπονται; Άρα και η μάνα μας όταν γεράσει θα κάνει τα ίδια; Η μάνα μας γέρασε και πέθανε, όπως όλες οι μάνες, αλλά η σκηνή παρέμεινε και επαληθεύεται διαρκώς. Ακούμε γριές που πέρασαν μια ζωή σεμνές, υποδειγματικές και προφυλαγμένες από τα μάτια του κόσμου να δηλώνουν στα στερνά: Αν ζούσα εγώ τώρα τα νιάτα μου, όχι με έναν και δύο, με διακόσιους θα πήγαινα! Πέρα από τα εύκολα συμπεράσματα για τη διαφορά των γενεών και των ηθών, μένει η σκέψη ότι το κορμί, μέσο τεκνογονίας για τα χρόνια της γονιμότητας, μετά την κλιμακτήριο (μεταφυσική φάση για τις γυναίκες) αρχίζει να πετσικάρει επικίνδυνα. Το στήθος (γίνεται φωλιά καρκίνου), η μήτρα (το ίδιο), ό,τι κάποτε αποσκοπούσε στη γοητεία, τώρα επιστρέφει στον εαυτό του ως επικίνδυνο σκεύος. Κάθε παλιά καραβάνα -γυναίκες και άντρες- στοιχειώνεται από τη θλίψη ότι δεν έζησε όσο και όπως έπρεπε. Πάντως όλοι πεθαίνουν όσο και όπως τους πρέπει.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
Ο Αντώνης Σαμαράς αποχαιρέτησε την κόρη του Λένα: «Πνοή αγάπης που γέμισε τη ζωή μας»
Γιατί η θάλασσα είναι κρύα τις τελευταίες ημέρες στο Ιόνιο, παρά τη ζέστη
Κηδεύτηκε η Λένα Σαμαρά: Στο Α' Νεκροταφείο το τελευταίο αντίο
Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο
Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»
σχόλια