Η ιστορία τoυ διαπληκτισμού της Natalie Hage, plus size μοντέλου και influencer της κοινότητας του Instagram με 132.000 followers, και του Eric, συνεπιβάτη της σε πτήση της American Air έγινε είδηση, όταν εκείνη επέλεξε να την μοιραστεί μέσω των λογαριασμών της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η ανάρτηση της αναπαράχθηκε αστραπιαία και χρήστες ανά τον κόσμο εξέφρασαν την συμπαράσταση τους για την λίαν δυσάρεστη εμπειρία της, κατακεραυνώνοντας τον αγενή συνεπιβάτη για την απαράδεκτη συμπεριφορά του, επαινώντας την ίδια για την στάση της και προτρέποντας την να συνεχίσει να είναι περήφανη για το σώμα της και να το αγαπά.
Στ' αλήθεια όμως ποιος υπέστη κακομεταχείριση στο εν λόγω συμβάν και ποιος συμπεριφέρθηκε απρεπώς;
Η Natalie Hage φωτογράφισε την οθόνη του κινητού ενός αγνώστου εν αγνοία του και αποφάσισε να μοιραστεί την ιδιωτική του συνομιλία με 132.000 τουλάχιστον ανθρώπους. Το συνοδευτικό σχόλιο εξιστορεί την προσβολή που αναγκάστηκε να υποστεί. Η Hage ξεκινάει λέγοντας πως αγχώνεται όταν πετάει και γι' αυτό πλήρωσε έξτρα για μια θέση με περισσότερο χώρο όμως η αεροπορική εταιρεία της έδωσε την μεσαία θέση στην σειρά της εξόδου κινδύνου. Όταν κάθισε στη θέση της στο αεροπλάνο ο Eric, ο επιβάτης με την θέση δίπλα στο παράθυρο έδειξε να δυσανασχετεί και «ΔΥΝΑΤΑ ξεφύσηξε, αναστέναξε και προσπάθησε να βολευτεί στο κάθισμα». Η περιγραφή συνεχίζει ως εξής, «τον βλέπω να στέλνει μανιωδώς μηνύματα και επίτηδες απέστρεψε την οθόνη του από εμένα, οπότε φυσικά την επόμενη φορά που άρχισε να γράφει μήνυμα, κοίταξα.»
Εν ολίγοις, έχουμε έναν άνθρωπο σε μία πτήση – πιθανά και ο ίδιος να φοβάται τα αεροπλάνα, αλλά αυτό είναι κάτι που δεν εξετάζεται από την Natalie – που νιώθει περιορισμένος, δυσανασχετεί που κάποιος αρκετά μεγαλόσωμος κάθεται δίπλα του και αφού προσπαθεί να βολευτεί αρχίζει να στέλνει μηνύματα σε κάποια Linda, κρύβοντας μάλιστα την οθόνη του από την διπλανή του, χωρίς καμία στιγμή να απευθυνθεί στην ίδια. Αν τα σχόλια του ήταν μεγαλόφωνα και απευθύνονταν σε εκείνη ή σε συνεπιβάτες, αν επιδεικτικά ζητούσε από το πλήρωμα θαλάμου επιβατών να του αλλάξουν θέση επιδιώκοντας να την φέρει σε δύσκολη θέση για το σώμα της, αν εν ολίγοις είχε όντως υποστεί το λεγόμενο body ή fat shaming η αντίδραση της θα ήταν κατανοητή και δικαιολογημένη.
Τίποτε όμως από αυτά δεν συνέβη, αντιθέτως, το μόνο που παραβιάστηκε ήταν ο προσωπικός χώρος και η ιδιωτική συζήτηση του συνεπιβάτη της. Η εκφοβιστική συμπεριφορά προήλθε από την ίδια όταν του ζήτησε τα ρέστα για τα μηνύματα που αντάλλαξε με την φίλη του βιντεοσκοπώντας τη συζήτηση τους, εν αγνοία του και πάλι, την οποία και ανάρτησε στο Facebook.
Εδώ λοιπόν γεννάται ένα ενδιαφέρον ερώτημα. Γιατί ένας άνθρωπος που με τέτοια ζέση διακηρύσσει πόσο καλά νιώθει στο σώμα του επιδιώκει με τέτοια ένταση είτε την αποδοχή του άλλου είτε την διαμάχη στην αντίθετη περίπτωση; Τι της δίνει το δικαίωμα να αστυνομεύσει τις σκέψεις και το χιούμορ ενός αγνώστου από την στιγμή που στην πραγματικότητα δεν την βλάπτει, δεν την εκθέτει, δεν της επιτίθεται και αντιθέτως μάλιστα φρόντισε να μην δει το περιεχόμενο της επικοινωνίας του; Γιατί θεωρεί αυτονόητο πως της επιτρέπεται να φανεί αδιάκριτη προκειμένου να μάθει τι σκέφτεται για εκείνη; Και το κυριότερο, και πιο ενδιαφέρον ερώτημα, είναι γιατί η συμπεριφορά της αυτή επικροτείται από χιλιάδες ανθρώπων;
Δεν δικαιούται κάποιος που μας συναντά τυχαία να θεωρήσει τα ρούχα μας κακόγουστα, το άρωμα μας φτηνό, τα πόδια μας στραβά ή την μύτη μας μεγάλη και να αστειευτεί με κάποιον φίλο του ιδιωτικά γι' αυτό; Οφείλουμε όλοι να περνάμε από την κρησάρα της πολιτικής ορθότητας κάθε άποψη μας ή ένα σαχλό αστείο ακόμα κι αν σκοπεύουμε να τα εκφράσουμε στον κολλητό μας γιατί μπορεί όποιος νιώσει θιγμένος να μας κάνει βούκινο δημόσια;
Η πολιτική ορθότητα εισήχθη στη σφαίρα της δημόσιας ζωής ως ένα χρήσιμο εργαλείο, ώστε να περιοριστεί και να ρυθμιστεί η ανεξέλεγκτη διατύπωση υβριστικών και προσβλητικών απόψεων που στόχευαν στην γελοιοποίηση και περιθωριοποίηση συγκεκριμένων πληθυσμιακών ομάδων. Συνετέλεσε στο να εμπεδωθεί η ατομική ταυτότητα και η αξιολόγηση των ανθρώπων ως μεμονωμένες προσωπικότητες ώστε να πάψουν να χαρακτηρίζονται ως "χοντροί", "μαύροι", "ανάπηρος" κλπ. Δυστυχώς, όμως προϊόντος του χρόνου τα ωφελήματα της έχουν κατά πολύ περιοριστεί εξαιτίας της παγίωσης μιας στρεβλής αντίληψης και εφαρμογής της, που έχει οδηγήσει στο να υπάρχουν "ιερές αγελάδες" τις οποίες κανείς δεν τολμά να θίξει. Σπάνια τολμά κανείς να επικρίνει κάποιον που ανήκει σε αυτές τις "προστατευόμενες" ομάδες από φόβο μη χαρακτηριστεί ρατσιστής ή αναίσθητος.
Η μοναδική λαμπρή εξαίρεση στον κανόνα αυτό που έχει πέσει στην δική μου αντίληψη ήταν το 2003, με την μορφή μιας εντυπωσιακής γαλλόφωνης διαφήμισης της Ένωσης Ατόμων για την Στέγαση Αναπήρων επ' αφορμή του Ευρωπαϊκού Έτους Ατόμων με Αναπηρία. Στο τηλεοπτικό αυτό σποτ βλέπουμε μια παρέα που γευματίζει. Ένας εξ αυτών λέει διαρκώς ασύλληπτα σεξιστικά και προσβλητικά πράγματα όμως όλοι κοιτάζουν κάπως αποστασιοποιημένα και δεν αντιδρούν όπως θα περίμενε κανείς. Στη συνέχεια το πλάνο ανοίγει και βλέπουμε πως ο εν λόγω άνδρας κάθεται σε αναπηρικό καροτσάκι ενώ εκείνη την στιγμή ακούγεται μια φωνή που λέει "Αυτός ο άνδρας είναι άτομο με αναπηρία, αλλά πάνω απ' όλα είναι μαλάκας. Τα άτομα με αναπηρία είναι κι αυτοί άνδρες και γυναίκες όπως όλοι μας."
Αυτή η παγωμάρα και η αμηχανία των συνδαιτημόνων συνδέεται άμεσα με το αντανακλαστικό επιβράβευσης της διαπόμπευσης του συνεπιβάτη της Natalie Hage, γιατί είναι το αποτέλεσμα της στρεβλής και υποκριτικής έκφρασης της πολιτικής ορθότητας που αποδίδει το καθεστώς του θύματος σε ανθρώπους ακόμα κι όταν είναι θύτες, και τους επιτρέπει να διεκδικήσουν εκβιαστικά μια συγγνώμη που κανείς δεν τους οφείλει.
Κατά τ'άλλα, αν νόμιζε ότι την βιντεοσκοπούσε/φωτογράφισε, δεν την αδικώ που κοίταξε, κι εγώ θα έβλεπα το κινητό του. Ο τρόπος που αντέδρασε ούτε μου άρεσε ούτε συμφωνώ, αλλά όποιος είναι έξω απ'τον χορό πολλά τραγούδια ξέρει. Στο κάτω κάτω αν δεν γνωστοποιήσε την ταυτότητα του τύπου, υπάρχει όντως εκφοβισμός;
Το bullying εδω εγκειται στο γεγονος οτι οχι απλα δημοσιευσε τα προσωπικα μηνυματα του συνεπιβατη της αλλα του ζητησε και τον λογο για την αποψη που αυτος εξεφρασε ιδιωτικα, και μαλιστα, οπως προκυπτει απο τα συμφραζομενα, με τσαμπουκα. Σαν να περναει, δηλαδη, καποιος εξω απο το σπιτι σου, να ακουσει τη συζητηση σου με καποιον δικο σου και να σου ζητησει απο το παραθυρο τα ρεστα γιατι προσεβληθη.
Τώρα, δεν δικαιολογώ την πράξη της, απλά δεν πιστεύω ότι πρόκειται για περίπτωση bullying, εφόσον δεν στοχοποιεί συγκεκριμένα τον ίδιο με αυτό το ποστ (το βίντεο δεν το είδα, οπότε μπορεί και να κάνω κάποιο λάθος), αλλά τη συμπεριφορά του. Κι εδώ που τα λέμε μια αρκετά προκλητική συμπεριφορά, ενδεχομένως κι επιθετική (τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται όταν κάποιος στρίβει τον φακό του κινητού του προς το μέρος μου).
Και προς τους λοιπούς σχολιαστές, ο τύπος στο αεροπλάνο εν προκειμένω δεν σχολίασε την κοπέλα για το βάρος της ορμώμενος από ενδιαφέρον για την υγεία της, έκανε χιούμορ με ένα φίλο του για να περάσει η ώρα, χωρίς να έχει το τακτ να προσέξει να μην γίνει αντιληπτό αυτό απ την κοπέλα. Οπότε ναι, όταν κάποιος σε σχολιάζει προσβλητικά έχεις δικαίωμα να εκφράσεις το γεγονός ότι προσβάλλεσαι. Και αντίστροφα, όταν σχολιάζεις κάποιον χωρίς να προσέχεις αν θα γίνεις αντιληπτός ναι μπορεί να σου ζητήσει το λόγο αν αισθανθεί προσβεβλημένος. Δεν είναι bullying αυτό,είναι υπεράσπιση της αξιοπρέπειάς σου. Δεν φαίνεται το πρόσωπο του ανθρώπου στο βίντεο, δεν μπορεί να τον αναγνωρίσει κάποιος από το παντελόνι του , συνεπώς η κοπέλα δεν τον εκθέτει, απλά υπερασπίζεται τον εαυτό της.
Η παχυσαρκία , ό,τι και να ναι, δεν δίνει το δικαίωμα σε κανέναν να σε χλευάζει.
Από τη στιγμή που όλες αυτές οι ασθένειες που οφείλονται σε πάθη, καταχρήσεις και έλλειψη αυτοσυγκράτησης, απασχολούν το ίδιο ασφαλιστικό και νοσοκομειακό σύστημα που φροντίζει καρκινοπαθείς, διαβητικούς, ανθρώπους που πάσχουν από ασθένειες που τους έλαχαν, σαφώς και είναι θέμα όλων.
Φυσικά ο καθένας ότι θέλει κάνει, όταν όμως του έρθει ο καρκίνος του πνεύμονα από το τσιγάρο, δεν αποσύρεται στο δάσος όπως ο γέρος ινδιάνος, αλλά προστρέχει και στερεί τα νοσοκομεία από μια ΜΕΘ που θα μπορούσε να φροντίζει ένα παιδάκι με σύνδρομο.
- όταν η Νάταλι κάθησε στη μεσσαία θέση, ο κύριος Έρικ έδειξε έντονη δυσανασχέτηση (ξεφυσούσε, ανακαθόταν, κλπ.).
- η Νάταλι γνωρίζοντας ότι είναι ογκώδης, είχε φροντίσει να είναι "μαζεμένη" στη θέση της. Από την άλλη, ο κύριος Έρικ φρόντισε να καπαρώσει και τον ενδιάμεσο βραχίονα (που υποτίθεται αφήνουμε γι'αυτόν που κάθεται στη μέση) και μάλιστα "έχωνε" τον αγκώνα του στα πλευρά της κοπέλας.
- η Νάταλι κατάλαβε ότι κάτι τρέχει και δίχως ιδιαίτερη προσπάθεια είδε ότι όντως ο τύπος την χλεύαζε. Εάν "άθελα" μου μπορώ να δω, την ιδιωτική σου συνομιλία, κάτι κάνεις λάθος. Επίσης, μην αγνοούμε την υποψία ότι την φωτογράφησε κιόλας!
- επιπλέον, στο βίντεο που κυκλοφορεί, ο κύριος Έρικ από τη μια απολογείται κι'από την άλλη αμφισβητεί την καταλληλότητα της κοπέλας για να κάθεται κοντά σε έξοδο κινδύνου.
Με βάση τα παραπάνω, δίνω πολλά δίκια στη Νάταλι για την αντίδραση της και σαφώς διαφωνώ με την συντάκτρια του άρθρου.
Food for thought. Αναρωτιέμαι, θα είχατε την ίδια θέση εάν στη θέση της Νάταλι ήταν μια έγχρωμη κοπέλα που αντιλαμβανόταν ότι ο διπλανός της έγραφε (ιδιωτικά) ρατσιστικά σχόλια. Εγώ πάλι θα υπερασπιζόμουν την κοπέλα (το πραγματικό θύμα).
Το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια είναι πρωτεύον. Οποιοσδήποτε λοιπόν αντιληφθεί ότι τον χλευάζουν, έχει δικαίωμα και στην αντίδραση (για την οποία θα κριθεί με την σειρά του).
Η παιδεία είναι σαν το άγιο δισκοπότηρο. Ας ξεκινήσουμε με την εμπέδωση του σεβασμού και της ευγένειας και θα δούμε τεράστια βελτίωση στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις μας.
Τέλος, εγώ με τον όρο έγχρωμος είχα στο μυαλό μου οποιοδήποτε άνθρωπο (λατίνος, ασιάτης, αφροαμερικανός, κλπ.) με διαφορετικό χρώμα δέρματος απ'τον τυχόν κύριο Έρικ. Ο αντίστοιχος όρος στα αγγλικά ξέρω ότι είναι αδόκιμος, αλλά στα ελληνικά είναι? Ο foul, εκτός από το δασκαλίστικο υφάκι πολιτικής ορθότητας, δεν με ενημέρωσε.
Η εικονα που η πρέπει να πουλησει η να πουληθεί σε καλη τιμη με δικαιολογια την πολιτικη ορθοτητα ασχέτως μεγεθους το μονο προαπαιτουμενο η ετυμηγορία των likes η των emogies .
Απλα ειμαστε στην εποχη που οι περισσότεροι εχουν παρει κατι παραπανω απο σοβαρα αυτου που καποτε λεγοταν παγκοσμιο χωριο και εχουν αναγκη του σχολιου της κουτσομπολας της οθονης.
Η συγγνωμη του Ερικ οντως ειναι απαραιτητη σε αυτη την ιστορια. Αλλα οχι επειδη η Ναταλι ανηκει σε καποιο γκρουπ που δεχεται συχνα εκφοβισμο (οποτε και κανει υποτιθεται χρηση αυτου του 'σπεσιαλ' στατους της για να αποσπασει εκβιαστικα τη συγγνωμη, no matter what). Η συγγνωμη ειναι απαραιτητη επειδη ο αλλος την κοροιδευε. Τελος. Απο τη στιγμη που εκατσε διπλα του, εκεινος ξεφυσαγε, γελουσε, εστελνε μηνυματα (καποια εγραφαν χυδαιοτητες) και τελικα της ειπε οτι κακως καθεται στην εξοδο κινδυνου. Δηλαδη ο καθε ενας απο εμας πως θα αντιδρουσε σε αντιστοιχη περιπτωση;
Πάντως, το θέμα με (συνήθως υπέρβαρους) ανθρώπους που δεν χωρούν στην ατομική θέση απασχολεί πάρα πολύ τις αεροπορικές εταιρίες.
Ξύπνησε και δεν με πλακωνε κ μπόρεσα να αναπνευσω