Δυο Έλληνες διασχίζουν με μια βέσπα την Αφρική Facebook Twitter

Δυο Έλληνες διασχίζουν με μια βέσπα την Αφρική

1

«Το ταξίδι είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από το να βλέπεις αξιοθέατα. Είναι μια συνεχόμενη αλλαγή τόσο βαθιά και μόνιμη στις αντιλήψεις σου για τη ζωή» έχει πει η ιστορικός Μίριαμ Μπέαρντ.


Στη λογική αυτή στηρίζονται ο Στέργιος και η Αλεξάνδρα, οι οποίοι αποφάσισαν να γυρίσουν τον κόσμο ταξιδεύοντας πάνω σε μια Vespa PX200. Το ημερολόγιο των ταξιδιών τους είναι γεμάτο από χιλιόμετρα διαδρομών, εικόνες, εμπειρίες, συναντήσεις, φόβους και νέα τοπία.


Η ιστορία τους ξεκίνησε το 2013, όταν συναντήθηκαν για πρώτη φορά τυχαία στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και λίγο καιρό μετά ξεκίνησαν ένα «δοκιμαστικό» στη Νότια Αφρική και το Λεσότο. Η βέσπα κατάφερε να σηκώσει τα καινούργια βάρη κι εκείνοι ανακάλυψαν πως αποτελούν μια δυνατή ομάδα. Από τότε ταξιδεύουν μαζί και σκοπός τους είναι να μη σταματήσουν, αν δεν δουν και την πιο απομακρυσμένη γωνιά της Γης.

Η ιστορία τους ξεκίνησε το 2013, όταν συναντήθηκαν για πρώτη φορά τυχαία στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και λίγο καιρό μετά ξεκίνησαν ένα «δοκιμαστικό» στη Νότια Αφρική και το Λεσότο. Η βέσπα κατάφερε να σηκώσει τα καινούργια βάρη κι εκείνοι ανακάλυψαν πως αποτελούν μια δυνατή ομάδα. Από τότε ταξιδεύουν μαζί και σκοπός τους είναι να μη σταματήσουν, αν δεν δουν και την πιο απομακρυσμένη γωνιά της Γης.


Ο Στέλιος Γκόγκος, 29 ετών, έχει σπουδάσει τεχνικός αυτοκινήτων και τα τελευταία χρόνια εργαζόταν ως σερβιτόρος σε διάφορα καφέ. «Ξεπούλησα ό,τι είχα και δεν είχα, από το παλιό μου κινητό μέχρι το ποδήλατό μου, και Κυριακή πρωί στις 27 του Οκτώβρη του 2013 ήμουν πάνω στο βεσπάκι μου με κατεύθυνση την Αφρική. Μέχρι στιγμής αυτή η περιπέτεια είναι ό,τι καλύτερο και πιο δυνατό έχω ζήσει» αφηγείται.


Συνοδοιπόρος του η Αλεξάνδρα Φεφοπούλου, 34 ετών. «Πήρα το πτυχίο μου από το τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης. Στη συνέχεια έκανα μεταπτυχιακό στην Κοινωνική και Ιστορική Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και τώρα παλεύω ‒ελπίζω όχι μάταια‒ να τελειώσω το διδακτορικό μου στη Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Γιοχάνεσμπουργκ. Μου αρέσει να γνωρίζω διαφορετικούς ανθρώπους, ακόμα κι αν μου είναι αντιπαθείς, καινούργια μέρη και να βγάζω χιλιάδες φωτογραφίες.

Δυο Έλληνες διασχίζουν με μια βέσπα την Αφρική Facebook Twitter
Η διαδρομή του Στέλιου και της Αλεξάνδρας στην Αφρική. © worldvespa


Επίσης, μου αρέσει πολύ να περνάω χρόνο με τους ανθρώπους που αγαπώ και να κακομαθαίνω τον σκύλο μου με ασταμάτητες αγκαλιές και χάδια. Τα τελευταία χρόνια της ζωής μου στην Αθήνα ήταν περίεργα. Δεν μπορώ να πω πως δεν ήταν ωραία. Είχα φίλους πραγματικούς και μια οικογένεια πολύ δεμένη. Επίσης, είχα τον καλύτερο σκύλο στον κόσμο. Ωστόσο, κάποια στιγμή άρχισα να νιώθω αιχμάλωτη της κοινωνικο-οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα» υποστηρίζει.


Ένα από τα ξεχωριστά ταξίδια του Στέργιου και της Αλεξάνδρας ήταν εκείνο στην Αφρική μόνο με μία βέσπα. Τις εντυπώσεις τους τις έγραψαν σε βιβλίο με τον τίτλο «Ρύζι και Χώμα - Ένα ταξίδι με βέσπα στην Αφρική». Γι' αυτό το ταξιδιωτικό ημερολόγιο μιλήσαμε με τον συγγραφέα του βιβλίου «Η χαμένη τέχνη του ταξιδιού» και καθηγητή Οικονομικής και Πολιτικής του Τουρισμού Στέλιο Βαρβαρέσο, ο οποίος μας είπε: «Μετά από μια ευτυχή σύμπτωση έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του Στέργιου και της Αλεξάνδρας. Πάντα πίστευα ότι οι ευτυχείς συμπτώσεις είναι οι καλύτερες στη ζωή, το ίδιο και τώρα. Ο τίτλος του, "Ρύζι και Χώμα", λίγο περίεργος στην πρώτη ανάγνωση, αποκαλυπτικός ωστόσο στη συνέχεια, εφόσον αφορά ένα ταξίδι περιπλάνησης στη Δυτική Αφρική.


Το "Ρύζι και Χώμα" είναι ένα βιβλίο δρόμου με χώρο δράσης τη Δυτική Αφρική, που υπογράφουν δύο νέοι άνθρωποι, ο Στέργιος Γκόγκος και η Αλεξάνδρα Φεφοπούλου. Ο Στέργιος, ο πρωταγωνιστής του ταξιδιού, και η Αλεξάνδρα, η πρωταγωνίστρια της συγγραφής του βιβλίου. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να παραλείψω τον μεγάλο πρωταγωνιστή του ταξιδιού, χωρίς τον οποίο δεν θα υπήρχε αυτό το ταξίδι ή, τουλάχιστον, δεν θα ήταν το ίδιο, τη βέσπα του Στέργιου, τον Κίτσο.

Δυο Έλληνες διασχίζουν με μια βέσπα την Αφρική Facebook Twitter
Ο Στέργιος και ο Κίτσος, διασχίζοντας τη Δυτική Αφρική, διασχίζουν την αφρικανική πραγματικότητα. Στην φωτογραφία ένα ταξί στο Κονγκό. ©worldvespa


Στέργιος και Κίτσος φεύγουν από τη Θεσσαλονίκη ή, καλύτερα, φεύγουν μακριά από την Ελλάδα της κρίσης για να περιπλανηθούν κατά μήκος της Δυτικής Αφρικής, από την Ταγγέρη έως το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας, φορτωμένοι με πολλά όνειρα. Αυτά τα όνειρα είναι το σημαντικότερο αντίβαρο που αντισταθμίζει τα πενιχρά οικονομικά του Στέργιου, εφόσον οι οικονομίες του είναι ό,τι έχει εξοικονομηθεί από τη σκληρή δουλειά του ως σερβιτόρου στη Σαντορίνη.

Εδώ ο Στέργιος, ένας νέος άνθρωπος, συγκρούεται με την παγιωμένη άποψη του Έλληνα ότι θα πρέπει να έχεις χρήματα για να ταξιδέψεις, και τελικά βγαίνει νικητής. Μας διαψεύδει, ευτυχώς, και φεύγει ενθουσιασμένος και χαρούμενος για ένα ταξίδι που δεν έχει ημερομηνία επιστροφής. Φεύγει χωρίς πολύ προγραμματισμό, αφήνει το ίδιο το ταξίδι να τον καθοδηγήσει και να τον οδηγήσει».

 
Κατά τον συγγραφέα Στέλιο Βαρβαρέσο ο Στέργιος, με τον τρόπο του ταξιδιού του, ασπάζεται το πιστεύω δύο μεγάλων ταξιδιωτών, του Φρανκ Τσάτελ και του Πάτρικ Λι Φέρμορ.

Δυο Έλληνες διασχίζουν με μια βέσπα την Αφρική Facebook Twitter
Στην πραγματικότητα, το ταξίδι δεν απαιτεί χρήματα, μόνο ελεύθερο χρόνο. Όποιος διαθέτει ένα μικρό εισόδημα μπορεί να ταξιδεύει συνεχώς. Στην φωτογραφία ο Στέργιος στις ακτές της Νότιας Αφρικής με θέα τον ωκεανό. ©worldvespa

Σε τι γλώσσα γελούν οι άνθρωποι; Σε τι γλώσσα αγαπούν; Όπου κι αν πήγα, όποιον και να συνάντησα στον καινούργιο μου δρόμο, κάπως κατάφερα και τον κατάλαβα. Και με κατάλαβε κι εκείνος"


«Ο Φρανκ Τσάτελ, κληρικός και ταξιδιώτης, έγραψε το 1923 το βιβλίο "Ο ευτυχής ταξιδιώτης - Ένα βιβλίο για φτωχούς". Σ' αυτό υποστηρίζει ότι "την πραγματική χαρά του ταξιδιού τη βιώνει μόνο όποιος αρκείται να ταξιδεύει σαν φτωχός.

Στην πραγματικότητα, το ταξίδι δεν απαιτεί χρήματα, μόνο ελεύθερο χρόνο. Όποιος διαθέτει ένα μικρό εισόδημα μπορεί να ταξιδεύει συνεχώς". Ο Πάτρικ Λι Φέρμορ τόνιζε ότι "οι ξένοι που αποκτούν τη μεγαλύτερη εκτίμηση για την Ελλάδα είναι οι μοναχικοί, που τα ταξίδια τούς οδηγούν από τύχη, φτώχεια ή περιέργεια στις ταπεινές και απόκρυφές παρυφές της ελληνικής ζωής".

Ο Στέργιος, μπολιασμένος με τα πιστεύω του Τσάτελ και του Φέρμορ, ακολουθεί τα χνάρια τους. Ταξιδεύει με λίγα χρήματα, μόνος του, έξω από ομάδες, με φίλους που φτιάχνει από μόνο του το ταξίδι, με πολύ ελεύθερο χρόνο, μεγάλη δόση περιέργειας και πολλές αναζητήσεις, για να ανακαλύψει τις ταπεινές και απόκρυφες παρυφές της αφρικανικής ζωής.

Όμως αυτή η απλή και χιλιοδοκιμασμένη συνταγή απαιτεί ξεβόλεμα, εσωτερικά και εξωτερικά ξεκαθαρίσματα, πολλά όνειρα. Δεν γίνεται να ταξιδεύει κάποιος μόνος του, χωρίς ημερομηνία επιστροφής, δίχως να είναι ή τρελός ή ονειροπόλος. Και ο Στέργιος μοιάζει μ' έναν ονειροπόλο Τζακ Κέρουακ που πήδαγε στα βαγόνια των τρένων για να ανακαλύψει την Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ, με τη μόνη διαφορά ότι αυτός καβαλάει τη βέσπα του, τον Κίτσο, για να ανακαλύψει τη Δυτική Αφρική» επισημαίνει.

Δυο Έλληνες διασχίζουν με μια βέσπα την Αφρική Facebook Twitter
Στην περιπλάνησή του προς το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας, στους χωματόδρομους της Δυτικής Αφρικής, ο Στέργιος έπεσε πολλές φορές, αλλά πάντα σηκωνόταν και συνέχιζε προς την επίτευξη του στόχου, ίσως και την εκπλήρωση του ονείρου. ©worldvespa


Στη συνέχεια αναρωτιέται: «Ποιος έχει διαβάσει τους "Αλήτες του Ντάρμα" και το "Στον Δρόμο" του Κέρουακ και δεν έχει σκεφτεί, έστω και για μια στιγμή, να τα παρατήσει όλα, να τα διαλύσει όλα, να φορτωθεί έναν σάκο και να φύγει, να χαθεί;».


Και συμπληρώνει: «Κάθε άνθρωπος κρύβει καλά μέσα του, επιμελώς θα έλεγα, ουτοπίες και πολλά όνειρα που ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν μια δίοδο προς τα έξω, όπως κάνουν και οι ήρωες του "Δρόμου" του Κέρουακ, οι "ιεροί προσκυνητές" του.

»Το ίδιο κάνει και ο Στέργιος, κόντρα στους χαλεπούς καιρούς της κρίσης, των μνημονίων, της μιζέριας και των παγιωμένων αντιλήψεων. Φορτώνει τα λίγα υπάρχοντά του στον Κίτσο και φεύγει. Απλώς φεύγει, γίνεται κοινωνός της αρχαιότερης δραστηριότητας του ανθρώπου, του ταξιδιού. Από τη Θεσσαλονίκη στην Ταγγέρη, από την Ταγγέρη στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, όπου γνωρίζει την Αλεξάνδρα, και από το Κονγκό στη Νότια Αφρική».

Δυο Έλληνες διασχίζουν με μια βέσπα την Αφρική Facebook Twitter
Μπουργκίνα Φάσο. ©worldvespa


«Το βιβλίο ομολογώ ότι με συνεπήρε όχι μόνο γιατί αγαπώ τα ταξίδια ή επειδή είναι ένα ακόμα ταξιδιωτικό βιβλίο που φωτίζει τη φτωχή ελληνική ταξιδιωτική βιβλιογραφία αλλά γιατί στις σελίδες του κρύβεται η φρεσκάδα δύο νέων ανθρώπων, η διορατική και προβληματισμένη ματιά τους για τη γη της Αφρικής και τους ανθρώπους της. Ο Στέργιος βλέπει πίσω από τα πράγματα, διεισδύει, δεν κοιτάζει απλώς τις εικόνες που περνούν από μπροστά του, βιώνει το δράμα των πρώην αποικιών.


Ο Στέργιος και ο Κίτσος, διασχίζοντας τη Δυτική Αφρική, διασχίζουν την αφρικανική πραγματικότητα. Το "Ρύζι και Χώμα" δεν είναι ένα βιβλίο περιγραφής ενός εικοσαήμερου οργανωμένου και προστατευμένου ταξιδιού, όπου προέχουν η ασφάλεια και η ημερομηνία επιστροφής, ενός ταξιδιού όπου αναγκαστικά συνυπάρχεις συχνότατα με ανθρώπους που δεν ταιριάζουν τα χνότα σας.

O Στέργιος δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία τουριστών που, επιστρέφοντας στον τόπο τους, έχουν άποψη για έναν κόσμο που δεν πρόλαβαν καν να κοιτάξουν, να καταλάβουν, να νιώσουν, να δουν. Πρόκειται για μια δεκαπεντάμηνη, μοναχική κατά βάθος περιπλάνηση ενός νέου ανθρώπου και μιας μηχανής που επιθυμούν να φτάσουν κάπου, παίρνοντας κουράγιο ο ένας από τον άλλο, συμπάσχοντας, μόνοι σ' ένα άγνωστο περιβάλλον, με φιλίες που φτιάχνονται στους χωματόδρομους και συντηρούνται μέσα από το δέσιμο και τις εμπειρίες που απλόχερα προσφέρει ο δρόμος» αναφέρει ο κ. Βαρβαρέσος.


Όμως, θεωρεί ότι η πρωταγωνίστρια του συγγραφικού ταξιδιού είναι η Αλεξάνδρα. «Με τον Στέργιο βρίσκονται για πρώτη φορά στο Κονγκό και χάνονται στη συνέχεια για να ξανασυναντηθούν τυχαία στο Γιοχάνεσμπουργκ. Ο τρόπος γραφής της είναι φρέσκος, λιτός, ευαίσθητος, ανεπιτήδευτος, προβληματισμένος για όσα συμβαίνουν στις χώρες της Δυτικής Αφρικής, στις χώρες όπου η αποικιοκρατία άφησε πολλές ανοιχτές πληγές.

Δυο Έλληνες διασχίζουν με μια βέσπα την Αφρική Facebook Twitter
Ο Στέλιος με ντόπιους στο Κονγκό. ©worldvespa


Το βιβλίο υμνεί την άδολη φιλία, εκείνη που φτιάχνουν στον δρόμο, αβίαστα, ταξίδι και ταξιδιώτης. Έτσι, μέσα από τις σελίδες του βρίσκονται, χάνονται, για να ξαναβρεθούν κάπου αλλού, οι συνοδοιπόροι του ταξιδιού, ο Στέργιος, ο Λίαμ, ο Στίβεν, ο Φράνσις, ο Θάνος.


Δημιουργεί συγκίνηση με την παράθεση μικρών ιστοριών που πλάθονται αυθόρμητα στις συναντήσεις του Στέργιου με τους φιλόξενους κατοίκους των αφρικανικών χωριών, όπως και με τις αναφορές σε αγαπημένους ανθρώπους που έμειναν πίσω, γονείς, αδέλφια, φίλους, και δημιουργεί προβληματισμό με τις συχνές αναφορές στη μνημονιακή Ελλάδα.

Στην περιπλάνησή του προς το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας, στους χωματόδρομους της Δυτικής Αφρικής, ο Στέργιος έπεσε πολλές φορές, αλλά πάντα σηκωνόταν και συνέχιζε προς την επίτευξη του στόχου, ίσως και την εκπλήρωση του ονείρου. Όμως σε κάθε πέσιμο έτρωγε και λίγο χώμα. Πολλά τα πεσίματα, πολύ και το χώμα, όπως και το ρύζι που έφαγε, η φθηνή, συνηθισμένη τροφή των φτωχών Αφρικανών» τονίζει.

 
«Στην Ελλάδα της κρίσης, προπάντων κοινωνικής, τα όνειρα των περισσοτέρων έχουν κλειστεί για τα καλά σε ντουλάπια. Ο Στέργιος είναι ένα ζωντανό παράδειγμα για το τι μπορεί να καταφέρει ένα νέος άνθρωπος που έχει όνειρα κι ελπίζει, ενάντια στις βεβαιότητες των συνομηλίκων του, που συχνά το βλέμμα τους για τη ζωή μοιάζει να έχει κοντύνει και φτάνει να ορίζεται από τα 30 εκατοστά που απέχει από τα μάτια τους η οθόνη του κινητού τους.

Δυο Έλληνες διασχίζουν με μια βέσπα την Αφρική Facebook Twitter
Διασχίζοντας με το τοπικό "φέρυ" ένα ποτάμι του Κονγκό. ©worldvespa


Ενάντια σε μια συμβατική και μίζερη καθημερινότητα, όπου οι άψυχες, "άγνωστες" λέξεις, μνημόνια, αγορές, φόροι, κούρεμα, κατασχέσεις, δάνεια, δόσεις, κατέχουν την κύρια πλέον θέση στο λεξιλόγιο του Έλληνα. Αλλά ποια κοινωνία μπορεί να κάνει όνειρα, να ελπίζει στο μέλλον, με τόσο φτωχό, ψυχρό, ανορθόδοξο και απάνθρωπο λεξιλόγιο, ένα λεξιλόγιο απ' όπου απουσιάζουν οι λέξεις "ελπίδα", "όνειρα", "ζωή";


Αυτό το καταφέρνει, κόντρα στα παραπάνω, η Αλεξάνδρα με τη γραφή της. Κρατώ έντονα ένα μικρό απόσπασμα του βιβλίου, από την τελευταία σελίδα: "Σε τι γλώσσα γελούν οι άνθρωποι; Σε τι γλώσσα αγαπούν; Όπου κι αν πήγα, όποιον και να συνάντησα στον καινούργιο μου δρόμο, κάπως κατάφερα και τον κατάλαβα. Και με κατάλαβε κι εκείνος"».

Δυο Έλληνες διασχίζουν με μια βέσπα την Αφρική Facebook Twitter
Η ζούγκλα στο Καμερούν. ©worldvespa
Δυο Έλληνες διασχίζουν με μια βέσπα την Αφρική Facebook Twitter
Μια παρέα παιδιών στο Κονγκό. ©worldvespa
Δυο Έλληνες διασχίζουν με μια βέσπα την Αφρική Facebook Twitter
Απολαμβάνοντας τη θέα στο Λεσότο. ©worldvespa


Info:

Γνώρισε την Αλεξάνδρα, τον Στέργιο και τη βέσπα τους τον...Κίτσο

 

Ταξίδια
1

Γιάννης Πανταζόπουλος

Ο Γιάννης Πανταζόπουλος γεννήθηκε το 1984. Σπούδασε στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Από το 2008 έχει εργαστεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης ως δημοσιογράφος και από το 2014 αποτελεί βασικό μέλος της δημοσιογραφικής ομάδας της έντυπης και ηλεκτρονικής «LiFO». Έχει επιμεληθεί τεύχη ειδικού περιεχομένου της έντυπης LiFO και έχει πάρει συνεντεύξεις από τις κορυφαίες προσωπικότητες της πολιτικής, κοινωνικής και ακαδημαϊκής κοινότητας.
Mail:  [email protected]

 

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

O Τρελός Νομάς της Θεσσαλονίκης που κυκλώνει τον κόσμο με μια μηχανή

Ταξίδια / O Τρελός Νομάς της Θεσσαλονίκης που κυκλώνει τον κόσμο με μια μηχανή

Ο Ηλίας Βροχίδης, Θεσσαλονικιός την καταγωγή και πολίτης του κόσμου, πλέον, συστήνεται επίσης σαν «Τρελός Νομάς» (Mad Nomad) και όχι άδικα – το να περιπλανιέσαι στην Αφρική επί τρία χρόνια (2013-2016) με μια μηχανή μικρού κυβισμού, μόνος τον περισσότερο καιρό, δεν το λες και «παιχνιδάκι»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η 25χρονη Ειρήνη ταξίδεψε ολομόναχη στην Ταϊλάνδη και μιλάει για την εμπειρία του solo travelling

Ταξίδια / Η 25χρονη Ειρήνη ταξίδεψε ολομόναχη στην Ταϊλάνδη και μιλάει για την εμπειρία του solo travelling

Αν βάλεις στόχο να πας σε ένα μέρος, τίποτα δεν πρέπει να μπαίνει εμπόδιο ανάμεσα σε εσένα και στα θέλω σου. Το μόνο που χρειάζεται είναι προγραμματισμός, καλή οικονομική διαχείριση και πάνω απ' όλα θέληση
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΠΥΡΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ταξίδια / Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ο ένας Έλληνας, ο άλλος Τούρκος. Δύο άνθρωποι που γνωρίστηκαν, έγιναν φίλοι και αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν χώρο που να αποτυπώνει όλα όσα τους συνδέουν − και όχι όσα τους χωρίζουν. Το «Meraki Café» στην Κωνσταντινούπολη. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Η Ευγενία Μαστοράκη άφησε την Αθήνα για την Οκτωνιά, ένα μικρό, γραφικό χωριό στην Εύβοια, όπου ζει με τον σύζυγό της και τα δυο τους παιδιά. Της λείπουν πολλά πράγματα, αλλά εκεί ανασαίνει καλύτερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η επαρχία έχει ανάγκη όλους εκείνους που κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα ή καλοκαίρι επιστρέφουν στους τόπους τους και λένε: «Τι ωραία θα ήταν να γυρνούσα μόνιμα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η κατάσταση στο Μεσολόγγι σήμερα είναι δύσκολη αλλά και ελπιδοφόρα»

Ο Αλέξανδρος Παναγιωτόπουλος επέστρεψε στο Μεσολόγγι και δημιούργησε την ομάδα Messolonghi by Locals με στόχο να επαναφέρει στο προσκήνιο την αξία τού να μένεις, να ζεις και να δημιουργείς στον τόπο σου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η παλιά Ελλάδα που νομίζαμε πως χάθηκε ζει ακόμα σε τόπους σαν τη Νίσυρο»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη Νίσυρο οι άνθρωποι δουλεύουν - αλλά υπάρχει χρόνος και για την ψυχή»

Τη στιγμή που η Καλαμάτα άρχισε να του θυμίζει την Αθήνα, ο Σταύρος Παναγιωτόπουλος μετακόμισε σε έναν τόπο όπου δεν χρειάζεται να περιμένει τις διακοπές, μια και έχει το καλοκαίρι έξω από την πόρτα του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Ταξίδια / Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Σ’ αυτόν τον τόπο, ανάμεσα σε πανύψηλες χιονοσκέπαστες κορφές και απύθμενες χαράδρες, ο χρόνος και ο χώρος διαστέλλονται, ενώ στους απέραντους αγριότοπους όπου κατοικεί ο Θεός επιζεί ακόμα η γαλήνη ενός χαμένου παραδείσου.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ
Η Ελένη Νέρουππου άφησε την Αθήνα και βλέπει πια τους κόπους μιας χρονιάς στο Βασιλικό Ευβοίας να ανταμείβονται σε ένα μπουκάλι κρασί

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη φύση, καθετί που παράγεις νιώθεις ότι είναι παιδί σου»

Η Ελένη Νέρουππου άφησε το Παγκράτι για να καλλιεργεί αμπέλια στο Βασιλικό Ευβοίας, για να ζήσει σε έναν τόπο όπου «οι ρυθμοί είναι πιο αργοί και σου επιτρέπουν να απολαύσεις ό,τι κάνεις».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Ταξίδια / Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Οι σκηνοθέτες Χρόνης Πεχλιβανίδης και Μαρία Γιαννούλη, κάνοντας έρευνα για το νέο τους ντοκιμαντέρ στην Αιθιοπία, ήρθαν σε επαφή με τα απομεινάρια της άλλοτε ένδοξης ελληνικής παροικίας. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Από τα Σεπόλια έως την Τρίπολη και το καταφύγιο του Μαινάλου, ο Άρης Γιαννούκος αφηγείται την 20χρονη πορεία του μακριά από την πρωτεύουσα και πώς βρήκε στο βουνό πνευματική ηρεμία, λιγότερο άγχος και καθαρό μυαλό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους

Ταξίδια / Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους;

Τα ταξίδια στο εξωτερικό αυξάνονται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο όμως και ο εθνικισμός. Όπως φαίνεται, μόνο ο Μαρκ Τουέιν πίστεψε ότι «τα ταξίδια σκοτώνουν την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία και τη στενομυαλιά».
THE LIFO TEAM
«Η εργασία έχει πάψει να είναι μόνο τρόπος επιβίωσης και έχει γίνει κομμάτι του τρόπου που επιλέγω να ζω»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ο κόκοράς μας τραγουδάει, λες και κάνει soundcheck σε φεστιβάλ»

Η Κατερίνα Ζέρβα δημιούργησε, μαζί με φίλους της, το Evergreen Project, μια ιδιαίτερη κοινότητα στη Φθιώτιδα, όπου «οι ανατολές είναι ζωγραφιά» και όλα συνυπάρχουν «σαν μια μεγάλη, αγαπημένη οικογένεια».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η εικόνα που κυκλοφορεί για τα χωριά ως απομονωμένες κοινότητες κάπου στην Άγρια Δύση δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα».

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Χριστίνα βρήκε το χωριό των ονείρων της, με έναν τρόπο που θα ζήλευε κι ο Κοέλιο

Όλο το σύμπαν συνωμότησε, ώστε η Χριστίνα Πιλαβίδου και ο σύζυγός της, σε μια παρόρμηση της στιγμής, να αφήσουν την Αθήνα για το Αργυροχώρι Φθιώτιδας. Σήμερα μεγαλώνουν τα τρία τους παιδιά με τρόπο όσο το δυνατόν πιο αυτάρκη και καταρρίπτουν όλα τα κλισέ για την επαρχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

σχόλια

1 σχόλια
Ο Πατρικ Λι Φερμορ εγραψε για το ταξιδι του, Ολανδια-Ινσταμπουλ με τα ποδια, 40 χρονια μετα, οταν ρωτηθηκε γιατι ειπε γιατι ντρεποταν να γραψει γι αυτο πριν. Πολλοι σημερινοι ταξιδιωτες φαινεται πως κανουν ταξιδια για να φανουν στο διαδικτο, δεν εχουν να πουν πολλα, περιοριζονται σε φιλοσοφικα ερωτηματα βαθους, "σε ποια γλωσσα γελουν οι ανθρωποι εδω" πχ. κι αλλα ευτραπελα... Λιγοι ειναι αυτοι που κανουν ταξιδι γιατι το εχουν στο αιμα τους. Ειδα πολλα μα τιποτα δεν ειδα...