Ο Παπανώτας και ο Λιάγκας είναι ο εαυτός τους. Ο Σκάι;

Ο Παπανώτας και ο Λιάγκας είναι ο εαυτός τους. Ο Σκάι; Facebook Twitter
27

Ο χθεσινός σάλος με τα ποινικώς κολάσιμα σχόλια ενός παίκτη στο trash-reality «Big Brother», είναι τακτική ενός καναλιού που συστηματικά προσπαθεί να ερεθίσει το ενδιαφέρον του κοινού με αγρίως ρατσιστική ρητορική.

Πέρσι τέτοιον καιρό, μια εκπομπή του Λιάγκα εξευτέλιζε τις γυναίκες, περίπου με το ίδιο στιλ. Ο Σκάι είχε δεχτεί σαρωτική κριτική (όπως το άρθρο που ακολουθεί) και έκανε τον μετανιωμένο.

Μια παροιμία όμως λέει: Διώξε τη φύση σου κι επιστρέφει καλπάζοντας.

 


Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στον Λιάγκα. Ούτε στον Παπανώτα. Οι άνθρωποι είναι γνωστοί. Έχουν διαγράψει μια συνεπή πορεία εμετού στην ελληνική τηλεόραση. Απευθύνονται στα χαμηλότερα ένστικτα, συνεπώς χρησιμοποιούν τα χαμηλότερα μέσα. Φτηνά αστεία, κίτρινα υπονοούμενα, ακατάσχετο κουτσομπολιό, μια φωνακλάδικη υστερία που την νομίζουν χιούμορ, πορδολογία και αέρα κοπανιστό. 

Σε μια κανονική χώρα, θα είχαν την εκπομπή τους σε κάποιο λούμπεν μέσο, και θα έκαναν τη δουλίτσα τους, χωρίς να τους δίνει κανείς σημασία. «Το είπε ο Λιάγκας... Ε, και;!»

Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι τους δίνει εκπομπή ο Σκάι - και δεν μπορείς πια να τους αγνοήσεις. Ένα δημοφιλές κανάλι, πού από τη μια κόπτεται (υπερβολικά) για την πολιτική κάθαρση του τόπου, από την άλλη ευχαρίστως ταΐζει με σκουπίδια τους θεατές του το μεσημέρι ― ό,τι κάτσει δηλαδή, είμαι σχιζοφρενής κι αυτοσχεδιάζω υπέροχα.

Ανέκαθεν ο Σκάι είχε, ως προς την ποιότητα, πρόθυμο πνεύμα και σάρκα ασθενή.

Μετά από μια σύντομη περίοδο αυστηρότητας (και χλιαρότητας) που έφερε χαμηλά νούμερα, πέρασε ένα υπαρξιακό ζόρι στο όρος των ελαιών, ενώ στα χωράφια άλλοι κοιμόντουσαν κι άλλοι νυστάζανε. Η ποιότητα θέλει πολύ χρόνο, πολύ χρήμα και εξίσου ποιοτικό περιβάλλον. Ο Σκάι δεν διέθεσε κανένα από τα τρία. Άρχισε να αλληθωρίζει προς τις εύκολες λύσεις ― το πρωί καθηγήτρια, το βράδυ μπουζουξού― μέχρι που το τερμάτισε. Ποντάρισε στη συνήθη φτήνεια ― όπως (σχεδόν) όλοι.

Την ώρα που παγκοσμίως η τηλεόραση αναγεννάται, κάνει το Χόλιγουντ να φαίνεται μια φοβισμένη θείτσα και αγγίζει εκ νέου μαζικά τα νεανικά κοινά ―εικονοκλαστική, τολμηρή, πρωτοποριακή― τα ελληνικά κανάλια τρέχουν ολοταχώς προς τα πίσω, στα μέλια μιας κατσιασμένης νοσταλγίας και τις σεξιστικές ανοησίες κάθε Παπανώτα. 

Μετά απορούν: Γιατί δεν μάς βλέπουν οι νέοι;

Το να είσαι ένα μεγάλο κανάλι που κάποτε επεδίωξες να είσαι καλό και καταλήγεις να δουλεύεις με τη γλίτσα της επικοινωνίας είναι αποκαρδιωτικό και για την κατάσταση των ελληνικών μέσων εν γένει. Αν ο Σκάι επιλέγει τους χειρότερους με τόσο κυνισμό, γιατί ο Χίος να μη θριαμβεύει στο χοιροστάσιό του; Και γιατί οι Έλληνες να μην έχουν τον μικρότερο δείκτη εκτίμησης κι εμπιστοσύνης απέναντι στα media (προτελευταίοι παγκοσμίως), σύμφωνα με τη μέτρηση του Reuters;

Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, οι άνθρωποι που έκαναν αυτές τις σεξιστικές  ελεεινότητες, θα είχαν απολυθεί την επομένη. Εδώ, αφήνουν τον καιρό να περάσει ― «θα ξεχαστεί κι αυτό».

Δεν ξεχνιέται όμως. Συσσωρεύεται. Και κάποια στιγμή θα ξεσπάσει.

ΥΓ. Εννοείται ότι εξίσου (αν όχι διπλά) εμετική θεωρώ ότι ήταν η συμπεριφορά των γυναικών της εκπομπής. Αυτές όχι μόνο ξεφτίλισαν το γούστο τους, αλλά και το φύλο τους... 

Στήλες
27

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

13 σχόλια
Δεν έφταναν όσα είπε ο Λιαγκας, στην "απολογία" του θεωρησε δεδομένο ότι το θέμα είχε χιουμοριστικα διάθεση, όλοι στο πάνελ θεώρησαν δεδομένο ότι με την παρέα τους θα έκαναν χαβαλέ πάνω σ αυτό το θέμα και το μόνο τους πρόβλημα τελικα ήταν ότι όλο αυτό εκτεθηκε δημοσια. Για να μη σχολιάσω τον τρόπο που σχολίασαν ότι ο δράστης έχει ενδεχομένως ψυχολογικά προβλήματα. Τι πάει να πει κ. Παπανωτα "δεν είναι νορμάλ"; Είστε απ αυτους που τους ψυχίατρους τους λένε τρελογιατρους; Ρητορικό το ερώτημα.
Ούτε και σε μένα άρεσε, μια τεράστια χοντράδα ήταν. Αλλά δεν ξέφυγε ούτε μια στιγμή από τα πλαίσια του χιούμορ, έστω του κακού χιούμορ. Για αυτό και συμμετείχαν πλήρως οι γυναίκες της ομάδας εκεί. Χωρίς να θίγεται κανείς στην πραγματικότητα. Εκτός μάλλον από αυτούς που θίγονται με όλα, από αυτούς που γεννήθηκαν θιγμένοι.Εντάξει, δεν σας αρέσει ο Λιάγκας και ο Παπανώτας. Ούτε ο Λαζόπουλος, ούτε ο Σεφερλής. Ούτε και ο Αρκάς. Φυσικά, ούτε και ο Στάθης Ψάλτης. Ο Χάρρυ Κλυνν ??? Μάλλον όχι. Ο Αριστοφάνης ίσως ?? Πολύ αμφιβάλλω...Αυτόματα γεννάται το ερώτημα: Ποιο χιούμορ σας αρέσει τελικά ?? Και δηλαδή, όποιος θελήσει να κάνει χιούμορ στην Ελλάδα, πρέπει να παίρνει προκαταβολικά την έγκριση, από κάποιους που αυτο-αναγορεύθηκαν θεματοφύλακες επί ζητημάτων πολιτικής ορθότητας ?? Με την απειλή της απόλυσης, αν δεν το κάνει, από εκεί που εργάζεται ??Νέο "ιδιώνυμο" βλέπω στον ορίζοντα, πολλά χρόνια πίσω πάμε.
Θεωρεις "χιουμορ", εστω και κακο, την διακωμώδηση της ειδησης οτι ενας π@παρας τραβηξε μ@λακια πανω σε μια καημενη κοπελα;; Αν ηταν η αδερφη σου, η κοπελα σου ή η μανα σου θα ειχες την ιδια ανοχη;
Ένας συνάνθρωπός μας καθόταν όμορφα κι ωραία και διάβαζε στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου του κι ήρθε κάποιος και τον χρησιμοποίησε με αισχρό τρόπο σαν παλιόπανο για το σπέρμα του και την ηδονή του. Αυτό έγινε 2-3 μέρες πριν. Ο δράστης ευτυχώς συνελήφθη αλλά η δικαιοσύνη δεν έχει ακόμα αποδοθεί.Δε νομίζω ότι είναι δείγμα ανθρωπιάς ένα αδιάφορο, απρόσωπο πλήθος να "κάνει χιούμορ μωρε, νταξ, δικαίωμά μου είναι" με αυτήν την υπόθεση, και μάλιστα δημοσίως. Περισσότερο διατυμπανίζει την αδιαφορία του και την αναλγησία του.Ίσως υπάρχει μια θολή, γκρίζα περιοχή, όπου κάποια σχόλια είναι μεν άπρεπα αλλά δεν φτάνουν στο σημείο να είναι εξυβρίσεις ή παραβάσεις των νόμων περί τηλεόρασης κλπ (δε μιλώ για τη συγκεκριμένη εκπομπή). Όταν όμως κάποιος γίνεται κακός, αισχρός και γελοίος, να μην κλαίγεται μετά όταν οι γύρω του τον χαρακτηρίζουν κακό, αισχρό και γελοίο. Ή και να κλαίγεται, δικαίωμά του, πάλι γελοίος θα είναι, αλλά κλαμμένος γελοίος.
Μια που μιλάμε για τον ΣΚΑΙ, υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να αληθεύει αυτό που γράφει ο Δ. Κανελλόπουλος στην Εφημερίδα των Συντακτών του Σαββάτου ή πρόκειται για τρελή, απίστευτα επιτυχημένη, τρολιά; "Ο ΣΚΑΙ συμπεριέλαβε στα μεγάλα γεγονότα του αιώνα τη γέννηση του Αδωνη Γεωργιάδη"
Συμφωνώ απόλυτα με τιον προβληματισμό που βάζει το άρθρο. Αλλά, στο ερώτημα που βάζει ο κ. Τσαγκαρουσιάνος "Αν ο Σκάι επιλέγει τους χειρότερους με τόσο κυνισμό, γιατί ο Χίος να μη θριαμβεύει στο χοιροστάσιό του; Και γιατί οι Έλληνες να μην έχουν τον μικρότερο δείκτη εκτίμησης κι εμπιστοσύνης απέναντι στα media (προτελευταίοι παγκοσμίως), σύμφωνα με τη μέτρηση του Reuters;", σε αυτό το ερώτημα, απαντάνε αρχικά τα σχόλια της Φωτεινής και του Asmilon, ότι δηλαδή ναι μεν ο ΣΚΑΪ επιλέγει Λιάγκα, αλλά Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΝ ΑΝΕΧΕΤΑΙ, ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΥΨΗΛΕΣ ΤΗΛΕΘΕΑΣΕΙΣ.Και φτάνουμε στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΟΥΣΟΥΔΙΣΜΟ, ως εξής :Η ελληνική κοινωνία, επιβραβεύει μεν με υψηλές τηλεθεάσεις τα σκουπίδια, αλλά στην μέτρηση του Reuters τοποθετείται απαξιωτικά για τα media !!!.Άρα, ΑΣ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΤΗΛΕΘΕΑΣΗ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ. Τότε, ο ΣΚΑΪ και οι όμοιοί του σίγουρα θα προσαρμοστούν. Όσο δεν το κάνουμε αυτό σαν κοινωνία, διατηρούμε τον φαύλο κύκλο της ανευθυνότητας.
"Ένα δημοφιλές κανάλι, που από τη μια κόπτεται (υπερβολικά) για την πολιτική κάθαρση του τόπου"Ο Παπανώτας μέχρι πέρυσι ήταν στον Alpha, ένα κανάλι που κοπτόταν (υπερβολικά) για την πολιτική αλλαγή (ο Βερύκιος έβλεπε στον Αλέξη το λιγότερο έναν Μέγα Αλέξανδρο). Ιδιωτικός σταθμός που ουδέποτε έκανε μεσημεριανό, υπήρξε μόνο ένας, το Mega, κι ήταν το μόνο που φρόντισαν να κλείσει. Μαθαίνω θα ξανανοίξει. Μακάρι.
κατ εμε οι χειροτερες. το γελιο τους αξεχαστο προσπαθουσαν η μια να χασκογελαει πιο εντονα απο την αλλη. Τηρουσαν την συμφωνια τους με ο καναλι.
Διαφωνω πως για το θεμα της ποιοτητας φταιει αποκλειστικα ο ΣΚΑΙ. Στα πρωτα χρονια του ειχε αρκετα ποιοτιτικο προγραμμα με πολυ ενδιαφερονται ντοκυματερ, ξενες σειρες, σοβαρες ερευνητικες εκπομπες στα προτυπα ελληνικου BBC. Και τι εισεπραξε απο τον ελληνικο τηλεοπτικο κοινο; Νουμερα κατω του 4-5%. Και το προσπαθησαν για αρκετο καιρο μπορω να πω.Αλλα οταν ειδαν οτι με τηλεσαβουρες στυλ Σαρβάιβορ κλπ ερχονται νουμερα απο το πουθενα -και χωρις κοπο- ειναι αναποφευκτο οτι η ποιοτητα θα πεσει για ερθει τελικα ο κοσμος. Αυτο ειναι το κοινο, αυτο ζηταει για να ερθει - δυστυχως. Και να παρει την διοικητικη αποφαση ο ΣΚΑΙ να σπασει τα συμβολαια και του Παπανωτα και του Λιαγκα, σε ελαχιστες μερες θα βρουν νεα τηλεοπτικη στεγη ωστε να συγκεντρωσουν τα νουμερα που χρειαζονται οι διαφημιστες.Αν αλλαξουμε ως κοινωνια πολλα καλα θα αλλαξουν μαζι, οπως οι πολιτικοι και η τηλεοραση για παραδειγμα.
Η αλήθεια είναι ότι ο Λιάγκας έχει μείνει λίγο στα 90s. Διαγκωνίζεται προς τα κάτω. Όσο πιο χαμηλά τόσο πιο "καλά". Εξάλλου ο αθρωπας είναι βαθύ ΠΑΣΟΚ. Μην ξεχνάμε ότι παραλίγο να ήταν και στη Βουλή.Κατά τα λοιπά εννοείται ότι ο Σκάι είναι το μοναδικό κανάλι που είχε κάνει μια απόπειρα η ελληνική τηλεόραση να μην μοιάζει με ενα απέραντο ερωτοδικείο. Που είχε δώσει βήμα πχ στον Δεσποτοπουλο. Αλλά αυτά είναι μια άλλη κουβέντα.
Κι εκεί που λες, δεν πάει ρε παιδί μου πιο χαμηλά, διαψεύδεσαι με τον χειρότερο τρόπο. Είναι τόσο απογοητευτικό όλο αυτό που πραγματικά μένει κανείς χωρίς λόγια. Κλάδεμα θέλει η εκπομπή αλλά ποιος θα έχει τα κοχόνες να κάνει την αρχή;;;
Εντωμεταξύ, κάποιοι θα βγουν να πουν, κλασικά: "Ε, εντάξει τώρα, πέσαμε όλοι να φάμε τον Λιάγκα, λες και είναι το μόνο παράδειγμα σεξισμού στην ελληνική κοινωνία. Ας μην τον κατακρίνουμε τόσο μαζικά, ας είμαστε λίγο επιεικείς." Και τελικά, με αυτή την λογική, είμαστε επιεικείς με τον ένα σεξιστή, με τον άλλο σεξιστή, με τον παράλλο σεξιστή, και στο τέλος πνιγόμαστε μέσα στον οχετό του σεξισμού. Ας γίνει λοιπόν η αρχή με την εκπομπή του Λιάγκα και ας έχουμε τον νου μας όλοι ως κοινωνία για να καταδικάζεται και να τιμωρείται κάθε φαινόμενο σεξισμού.
Δε νομίζω ότι το πρόβλημα είναι ο Λιαγκας ειδικά. Τα μεσημεριαναδηκα όλων των καναλιών παλεύουν πιο θα γίνει πιο κατινιστικο, πιο φωνακλαδικο, πιο γελοίο. Το πραγματικό φαινόμενο της ελληνικής κοινωνίας, είναι οι τηλεθεατές που τα παρακολουθούν και μάλιστα με ευλαβια. Αν θέλουμε φταιχτες σώνει και καλά ας ψάξουμε στους διπλανούς μας...
Αυτό δεν σημαίνει ότι η Δικαιοσύνη δεν πρέπει να τιμωρήσει τους συντελεστές της συγκεκριμένης εκπομπής για την συμπεριφορά τους. Και, από εκεί και πέρα, ας αρχίσουμε λίγο - λίγο, όσο μπορεί ο καθένας, να αντιδράμε όταν κάποιος στο κοντινό μας περιβάλλον λέει ή κάνει κάτι σεξιστικό.