Είδα όνειρο ότι είμαι υπέρ του Βαρουφάκη και ξύπνησα κάθιδρος και κατηφής

Είδα όνειρο ότι είμαι υπέρ του Βαρουφάκη και ξύπνησα κάθιδρος και κατηφής Facebook Twitter
«Όλοι έχουν ένα πλάνο μέχρι να φάνε την πρώτη γροθιά στο στόμα». Φωτο: EUROKINISSI
7

Μπορεί να διανοηθεί κανείς έναν κόσμο χωρίς τον Γιάνη Βαρουφάκη; Τον/την προκαλώ. Εδώ και πάνω από μια δεκαετία μοιάζει να είναι τακτικά και ανελλιπώς (και απροειδοποίητα και προκλητικά συχνά) μπροστά μας σε διαφορετικούς κύκλους επεισοδίων μιας μακράς και αμφιλεγόμενης σειράς. Τι δεκαετία όμως! Μια ολόκληρη ζωή, εντελώς διαφορετική από την προηγούμενη (για όσους τη θυμούνται).


Ας επιχειρήσουμε να φανταστούμε ότι μετά την αποχώρησή του από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και ό,τι είχε προηγηθεί, αποφάσισε, συνειδητοποιώντας αίφνης μια βαθιά ματαιότητα που διέπει τα πράγματα, να αποτραβηχτεί από την ενεργή πολιτική δράση και να αφοσιωθεί στην ακαδημαϊκή του καριέρα, μακριά από τα κοινά. Καλό, έτσι; Με τίποτα δεν μπορεί να το φανταστεί κανείς.


Ασχέτως του αν η κατατομή του κρανίου και μια ζεν / πέρα βρέχει έκφραση που εμφανίζει συχνά ταιριάζουν ίσως καλύτερα με τη λιτή αμφίεση βουδιστή μοναχού παρά με την «casual chic / trendy, ανέμελα '90s» γκαρνταρόμπα που μας έχει μοστράρει κατά καιρούς, και μάλιστα σε περιστάσεις που μόνο για τέτοιες «ανετίλες» δεν είχαμε όρεξη.

Αν μη τι άλλο, όμως, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι ο Yanis το έχει το «comeback» και όχι λόγω εμμονικής προσήλωσης στο (παγκόσμιο πλέον) όραμά του ή λόγω μιας έντονης αίσθησης πεπρωμένου ή επειδή πάσχει από «ναρκισσιστική διαταραχή» και από το «σύνδρομο της ύβρεως» ή απλώς επειδή είναι σούπερ ψώνιο με τη δημοσιότητα (δεν είναι έγκλημα αυτό).


Αν μη τι άλλο, όμως, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι ο Yanis το έχει το «comeback» και όχι λόγω εμμονικής προσήλωσης στο (παγκόσμιο πλέον) όραμά του ή λόγω μιας έντονης αίσθησης πεπρωμένου ή επειδή πάσχει από «ναρκισσιστική διαταραχή» και από το «σύνδρομο της ύβρεως» ή απλώς επειδή είναι σούπερ ψώνιο με τη δημοσιότητα (δεν είναι έγκλημα αυτό). Είναι μέσα στα πράγματα, βρε αδερφέ, και συχνά οι αλλεπάλληλοι ρεβιζιονισμοί των καιρών μας τον ευνοούν. Είναι στη σωστή δουλειά, πώς να το κάνουμε.

Συχνά, επίσης, έχει τα δίκια του, όπως ασθμαίνοντες παραδεχόμαστε σε στιγμές αδυναμίας και πλήρους δυσανεξίας στους τρέχοντες πόλους κοινοβουλευτικής εξουσίας στη χώρα (τύπου: «Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου, δεν τον αντέχει ο οργανισμός μου, αλλά, εδώ που τα λέμε, έχει και τα δίκια της η ψωνάρα»). Αλλά και ως αντανακλαστικό στις οχλοκρατικού τύπου αντιδράσεις κατά της ταινίας του Γαβρά (για την ύπαρξή της και μόνο!) που παρατηρούμε αυτές τις μέρες στα social και σε πολλά επίσημα media. Τι να πει κανείς, κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ακόμα ότι είναι προοδευτικοί, ενώ τους έχει αρπάξει η νέα, «εναλλακτική» δεξιά προ πολλού από τον σβέρκο και δεν το έχουν καν αντιληφθεί (και θα εκλάβουν αυτό εδώ το σημείωμα ως ξεκάθαρο «ξέπλυμα» του Βαρουφάκη).

 
Εκεί φτάσαμε λοιπόν. Να σκεφτόμαστε σοβαρά τη συσχέτισή μας με το όραμα του Βαρουφάκη ‒όποιο κι αν είναι αυτό, οι επαίτες δεν μπορούν να είναι εκλεκτικοί, που λένε και οι Αγγλοσάξονες, στους οποίους ανήκει εν μέρει πλην σαφώς και ο ίδιος ως ξενιστής μιας συγκεκριμένης παιδείας, κουλτούρας και αντίληψης, ακαδημαϊκής και μη, πέρα από τα όρια της Σχολής Μωραΐτη.


Από την άλλη, θυμάμαι πριν από δύο χρόνια που είχα διαβάσει (σχετικά ευχάριστα, παρά την έντονη θυμηδία) το βιβλίο του Βαρουφάκη ‒με τον κραυγαλέο υπότιτλο «Η μάχη μου με το βαθύ κατεστημένο της Ευρώπης»‒ στο οποίο βασίζεται η «πολύκροτη» ήδη ταινία και μου φεύγει η πολλή «ενσυναίσθηση» με την περίπτωση του Γιάνη που μας είχε συστηθεί τότε «ως Μακμπέθ στη χώρα του Οιδίποδα». Θυμήθηκα, επίσης, βλέποντας το τρέιλερ, κάποια χαρακτηριστικά σημεία της πλοκής του βιβλίου (το οποίο σαφώς και γράφτηκε με την ιδέα της κινηματογραφικής του μεταφοράς). Όπως την ατάκα που πέταξε περιφρονητικά και ως αλαζών σπασίκλας σε κρίση αυτοπεποίθησης προς τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, ανακαλώντας το κομμάτι των Beatles: «Money can't buy me, love!». Άκουσα τον Λούλη να το λέει και με έπιασε σύγκρυο.


Αυτό που δεν ξέρω αν ακούγεται στην ταινία είναι η ρήση του Μάικ Τάισον, που επίσης ανακαλούσε ο Γιάνης Βαρουφάκης στο βιβλίο του: «Όλοι έχουν ένα πλάνο μέχρι να φάνε την πρώτη γροθιά στο στόμα».

Στήλες
7

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Bαρουφάκης, Βελόπουλος: Κόμματα τρολ

Εκλογές 2019 / Bαρουφάκης, Βελόπουλος: Κόμματα τρολ

Ο ένας ισχυριζόταν για καιρό ότι είχε αυθεντικές επιστολές του Ιησού και ο άλλος ότι είχε σχέδιο διάσωσης της χώρας που δεν τον άφησαν να εφαρμόσει. Ήρθε η ώρα να ποντάρουν κι αυτοί στην απογοήτευση και την ευπιστία κάποιων πολιτών
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Χρήστος Λούλης - Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Ξαναζώντας το θρίλερ της διαπραγμάτευσης

Οθόνες / Χρήστος Λούλης - Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Ξαναζώντας το θρίλερ της διαπραγμάτευσης

Οι δύο ηθοποιοί που υποδύονται τον Γιάνη Βαρουφάκη και τον Αλέξη Τσίπρα αντίστοιχα στη νέα ταινία του Κώστα Γαβρά «Ενήλικοι στην αίθουσα» περιγράφουν πώς ενσάρκωσαν τους πρωταγωνιστές της πιο τραυματικής περιόδου της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Η Ελένη Βαρβιτσιώτη αποκαλύπτει το δραματικό παρασκήνιο του 2015 που σημάδεψε την Ελλάδα

Βιβλίο / Η Ελένη Βαρβιτσιώτη αποκαλύπτει το δραματικό παρασκήνιο του 2015 που σημάδεψε την Ελλάδα

Στο αποκαλυπτικό βιβλίο «Η Τελευταία Μπλόφα: Το παρασκήνιο του 2015, Οι συγκρούσεις, το Plan B» των δημοσιογράφων Ελένης Βαρβιτσιώτη και Βικτώριας Δενδρινού παρουσιάζονται τα γεγονότα που σημάδεψαν τη χώρα από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Ιούλιο του 2015.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ανταπόκριση από τη Βενετία: Ο Κώστας Γαβράς ραψωδεί την ήττα της αριστεράς

Οθόνες / Ανταπόκριση από τη Βενετία: Ο Κώστας Γαβράς ραψωδεί την ήττα της αριστεράς

Η ταινία «Ενήλικοι στην Αίθουσα» προσφέρει ακριβώς αυτό που θα περίμενε ο υποψιασμένος στο σινεμά του Κώστα Γαβρά και τις θέσεις του Γιάνη Βαρουφάκη, θεατής: ένα πολιτικό δράμα για μια αλλαγή που ματαιώθηκε άδοξα κι επώδυνα
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

4 σχόλια
Και επίσης το όνομά του είναι Γιάννης. Το ότι μικρός ήθελε να μοιάσει στον Κορδάτο δεν δίνει δικαίωμα στην ανορθογραφία όπως το να είσαι αριστερός δεν δίνει δικαίωμα στην παρανομία.
Ένα από τα πραγματικά προβλήματα στον τόπο μας, την τελευταία ειδικά δεκαετία, είναι αυτό το εκπληκτικά χαμηλό επίπεδο δημόσιου λόγου. Μιλάμε για ένα γενικευμένο φανατισμό, που αναλώνεται σε μια αντι-δεξιά ή αντι-αριστερή ρητορική, που δεν έχει στην ουσία τίποτα να αντιπροτείνει, την ίδια ώρα που αποπνέει απόλυτες βεβαιότητες για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να γίνει. Μιλάμε για την πιο μικρή πολιτική, τους πιο μικρούς πολιτικούς και βεβαίως τους πιο μικρούς πολίτες που ψάχνουν διαρκώς άλλοθι για τις δικές τους ευθύνες. Και εκεί που παλιότερα προσπαθούσαν κάποιοι, λίγοι βεβαίως (κάποια ονόματα που μου έρχονται είναι του Εγγονόπουλου, του Τσαρούχη και βεβαίως του Χατζιδάκι), να ξεβαλκανέψουν αυτόν τον τόπο, βιώνουμε πια μια ρεβανσιστική επιστροφή του στοιχείου αυτού, με τις μάσκες των φιλοευρωπαϊσμών (βαρουφάκιων, συριζαίικων ή μητσοτακικών), ενώ μιλάμε για αγνούς κι ως επί το πλείστον αμόλυντους βαλκάνιους τσοπάνους. Κοινώς όσα αγγλικά κι αν έμαθαν, μάλλον πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Φυσικά και η Δύση δε διανύει κάποια περίοδο δόξας, αλλά εδώ μιλάμε για μια γενικευμένη ψευδολογία, μια βαρετή κι επαναλαμβανόμενη παράσταση για πολλά γέλια.
Στροφή 180 μοιρών σημαίνει συνειδητοποίηση του λάθους. Ο Τσίπρας έκανε πολλά λάθη το 2015 (το μεγαλύτερο ήταν η επιλογή του Γιάνη) και πλήρωσε, ηττώμενος στις εκλογές. Θα ήθελα να δω την ταινία όταν διανεμηθεί. Από τα κομμάτια που είναι διαθέσιμα στο διαδίκτυο πάντως διακρίνεται μια τάση εξιδανίκευσης του Γιάνη (με επιτυχημένη ερμηνεία Λούλη). Από την άλλη η επιλογή του Αλέξανδρου Μπουρδούμη στο ρόλο του Τσίπρα, με σωματότυπο και φωνή του απέχουν πολύ από το ύφος του, υποτιμά τον Τσίπρα - ... α λείπει και ο Πάνος ο Καμμένος που έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, γιατί άραγε ...
Αριστεροί υπάρχουν δύο κατηγοριών βασικά. Είτε αυτοί που ντρέπονται που έχουν λεφτά είτε αυτοί που φθονούν τους έχοντες.Ο Βαρουφάκης είναι αριστερός. Μαλλον της πρώτης κατηγορίας. Ό,τι και να είναι ο Βαρουφάκης είναι το αληθινό πρόσωπο της αριστεράς. Αυτός μαζί με τη Ζωίτσα είναι original αριστεροί. Ο Λένιν και ο Στάλιν.Αυτοί που δεν έχουν πρόβλημα να θυσιάσουν ένα έθνος για το οικονομικό τους όραμα (λιμός Ουκρανίας - IOUs).Με αυτούς μιλάμε πάντα σοβαρά και δεν αναλωνόμαστε σε συζητήσεις για το χρώμα του πουκαμίσου. Όπως με τους ΧΑίτες δεν αναλωνόμαστε σε κομμωτικές κριτικές.Είναι σοβαροί εχθροί της δημοκρατίας. Σοβαρά τους αντιμετωπίζεις. Οι πίτσες και οι φραπέδες είναι για άλλους κομματικούς ταγούς.Μπορώ άνετα να φανταστώ την τελευταία δεκαετία χωρίς Γιάνη. Αλλά με εφικτές και ρεαλιστικές πολιτικές.Για τον Γιάνη ισχύει η ατάκα του Λαζαρίδη. Σύντροφοι ευτυχώς ηττηθήκαμε.
Έτσι ακριβώς!!!Αν και υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία,αυτοί που δεν ντρέπονται που έχουν λεφτά και φθονούν τους έχοντες εκτός από τους εαυτούς τους βέβαια...