«Απροσπέλαστα πεζοδρόμια, "βομβαρδισμένοι" δρόμοι, εξαφανισμένες διαβάσεις - Η εφιαλτική ζωή ενός πεζού στην Αθήνα» ήταν ο τίτλος του άρθρου του Άκη Κατσούδα που σχολιάστηκε πολύ στο LIFO.gr το προηγούμενο Σαββατοκύριακο.
Ο Μαύρος Γάτος μοιράζεται μια προσωπική του εμπειρία: «Θυμάμαι πως, πριν από πολλά χρόνια, ελλείψει χώρων στάθμευσης για τα δίκυκλα, είχα παρκάρει, καταβάλλοντας αρκετή προσπάθεια, τη μοτοσικλέτα μου στην Πανεπιστημίου, κολλητά στα κάγκελα και ανάμεσα σε δύο εμπόδια για τους πεζούς (αν θυμάμαι καλά, ανάμεσα σε πλάτη τηλεφωνικού θαλάμου και κουτί του ΟΤΕ ή κολόνα). Με αυτόν τον τρόπο δεν ενοχλούσα καθόλου τους πεζούς που κινούνταν στο φαρδύ πεζοδρόμιο της λεωφόρου. Σε λίγο, ένας συμπαθέστατος τροχαίος μού ζήτησε να πάρω τη μοτοσικλέτα από κει γιατί είχαν διαταγή να γράψουν όλα τα μηχανάκια που χαλούσαν την εικόνα της λεωφόρου. Μου πρότεινε να την παρκάρω σε μικρότερους γύρω δρόμους, για παράδειγμα στην Μπενάκη. Του εξήγησα ότι εκεί το πεζοδρόμιο είναι σχεδόν ένα μέτρο και θα μπλόκαρα την κίνηση των πεζών, ενώ εκεί όπου είχα παρκάρει ήδη δεν ενοχλούσα κανέναν. Η απάντησή του ήταν ότι οι ανώτεροι νοιάζονται μόνο για τη φιγούρα και ότι είχα να διαλέξω ανάμεσα σε κλήση ή στον σεβασμό των πεζών. Δεδομένου ότι οι απειροελάχιστες –και μονίμως πιασμένες– νόμιμες θέσεις παρκαρίσματος μοτοσικλετών βρίσκονταν στην Ιπποκράτους και στη Βουλής, δεν είναι δύσκολο να φανταστείτε τι υπερίσχυσε...».
Ο Takis Pappas απαντά σχετικά με τη φύτευση δέντρων στα πεζοδρόμια: «Η Αθήνα έχει τεράστιους ελεύθερους χώρους για πάρκα, απλώς είναι χαβούζες για τις οποίες δεν ενδιαφέρεται κανείς. Καμία άλλη χώρα στην Ευρώπη δεν έχει δέντρα εκεί όπου πρέπει να περπατάνε οι πεζοί. Μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα, καθώς στα στενά πεζοδρόμια θα βρεις δέντρο ή κολόνα μπροστά σου (στην Ευρώπη σχεδόν δεν υπάρχουν πια κολόνες ηλεκτρισμού, έχουν υπογειοποιηθεί). Πολλές φορές δεν είναι λύση η διαπλάτυνση των πεζοδρομίων, καθώς το δέντρο και πάλι θα 'ναι στη μέση. Ελλάδα σημαίνει γλίτσα παντού, χώματα, σκουπίδια, και το καλοκαίρι ξερόχορτα στις "διακοσμητικές" νησίδες... Προχθές έβλεπα τουρίστες να σέρνουν βαλίτσες σε πεζοδρόμια με χαλίκι και χώματα, μπροστά από άχτιστα οικόπεδα, πάνω στην Ποσειδώνος στη Γλυφάδα, όπου υπάρχουν πολλά ξενοδοχεία. Κανείς δήμαρχος, κανείς περιφερειάρχης δεν έστρωσε ποτέ αυτά τα πεζοδρόμια εδώ και 50 χρόνια».
Ο/Η mecom καταλήγει: «Αναφέρεστε σε νόμο που προβλέπει ότι τα πεζοδρόμια πρέπει να έχουν ελάχιστο πλάτος 1,5 μ. Πρόκειται για την ΥΑ 52907/2009. Δυστυχώς, η συγκεκριμένη ΥΑ είναι εξαιρετικά κακότεχνη, άστοχη και ατελής. Για παράδειγμα, αναφέρει ότι "επιβάλλεται... απαραίτητο ελάχιστο πλάτος 1,5μ.", αλλά ταυτόχρονα αναφέρει και ότι "πλάτη μικρότερη από 0,70 μ. αποφεύγεται". Τι σημαίνουν αυτά; Είναι αντιφατικά, δεν καθιστούν σαφείς τις υποχρεώσεις των δήμων, δεν προσφέρουν ασφάλεια δικαίου στους αρμόδιους υπαλλήλους και στερούν από τους πολίτες το απαραίτητο νομικό "πάτημα" να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Αν η τότε υπουργός έκρινε ότι το 1,5 μ. είναι μη ρεαλιστικό ή μη πρακτικό, έπρεπε να προδιαγράψει σε ποιες περιπτώσεις θα έχουμε τουλάχιστον 0,70 μ. και σε ποιες 1,5. Θα έπρεπε, επίσης, να προδιαγράφει τα πλάτη του οδοστρώματος (πλάτος λωρίδων κυκλοφορίας οχημάτων και πλάτος λωρίδων στάθμευσης). Θα έπρεπε να θέτει πιο συγκεκριμένες προδιαγραφές, χρονοδιάγραμμα αλλά και πρόστιμα. Ένα ακόμα σχετικό πρόβλημα που προσωπικά αντιμετωπίζω: στον δρόμο όπου μένω τα πεζοδρόμια έχουν πλάτος 0,70 μ. και το οδόστρωμα είναι εξαιρετικά στενό. Συνεπώς, τα οχήματα διαρκώς σταθμεύουν πάνω στα πεζοδρόμια. Απευθύνθηκα στον Δήμο Αθηναίων, ώστε να τοποθετηθούν κιγκλιδώματα. Μου απάντησαν ότι αυτό απαγορεύεται από τη συγκεκριμένη ΥΑ, διότι το πλάτος είναι μικρότερο από 1,5 μ., έτσι, αντί να έχουμε τουλάχιστον 0,70 μ., δεν έχουμε καθόλου».
☛ Ο M. Hulot βρέθηκε για πρώτη φορά στα MAD Video Music Awards και περιέγραψε την εμπειρία του στο άρθρο με τίτλο «Μια βραδιά στα βραβεία Mad με φαντασμαγορικά σόου και κακή μουσική».
Ο Νοών... νοείτω σημειώνει: «Το ευτύχημα είναι ότι δεν τα παρακολουθούν όλοι οι έφηβοι, ούτε τηλεοπτικά και σίγουρα ούτε από κοντά. Υπάρχουν οι έφηβοι των μουσικών σχολείων, των ωδείων, των ιδιαίτερων μαθημάτων μουσικής, κλασικής, παραδοσιακής, έθνικ. Οι υποψήφιοι έφηβοι των εγχώριων ανώτατων μουσικών σχολών (Ιόνιο Πανεπιστήμιο - Τμήμα Μουσικών Σπουδών στην Κέρκυρα) ή ανώτερων μουσικών σχολών του εξωτερικού, με ή χωρίς υποτροφίες. Και οι έφηβοι αυτοί είναι πάρα πολλοί, σπουδαίοι σε ό,τι κάνουν, με άποψη και πολιτισμική κουλτούρα από τότε που οι γονείς τους, ως μωρά ακόμη, τους έβαζαν να ακούνε σπουδαίες και σημαντικές μουσικές, πριν αρχίσουν να λένε καν τις πρώτες τους λεξούλες. Οπότε, έχω κάθε λόγο να ελπίζω στο καλύτερο και στο ποιοτικό που σίγουρα υπάρχει».
σχόλια