Ο ντράμερ των Talking Heads έχει τις χειρότερες αναμνήσεις από τον David Byrne

Ο ντράμερ των Talking Heads έχει τις χειρότερες αναμνήσεις από τον David Byrne Facebook Twitter
Οι Talking Heads στο Άμστερνταμ, Ιούνιος 1977: Chris Frantz, Tina Weymouth, David Byrne, Jerry Harrison.
0

Πολύ ευνοϊκές είναι ήδη οι κριτικές για το βιβλίο του ντράμερ των Talking Heads, το οποίο κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες και έχει τίτλο "Remain in Love". Ο τίτλος αναφέρεται τόσο στο απολύτως κομβικό για την πορεία της μπάντας άλμπουμ "Remain in Light" του 1980 όσο και στην σχέση του Chris Frantz με την μπασίστρια των Talking Heads, την Tina Weymouth, με την οποία είναι παντρεμένος εδώ και 42 χρόνια, ενώ μαζί έχουν δημιουργήσει κατά καιρούς και υπέροχη μουσική ως Tom Tom Club (το πρώτο άλμπουμ των οποίων, με τους δυναμίτες "Genius of Love" και "Wordy Rappinghood", κόντεψε να επισκιάσει τους Talking Heads, προκαλώντας την έντονη δυσανεξία του David Byrne).

Στα απομνημονεύματά του, ο Chris Frantz γράφει με γλαφυρό αλλά και ευθέως δηλητηριώδη τρόπο για διάφορες εμβληματικές φιγούρες της νεοϋρκέζικης πανκ σκηνής, όπως για την Patti Smith («μας σνόμπαρε εντελώς, διέθετε μπόλικη ενσυναίσθηση για ανθρώπους σαν τον Γουίλιαμ Μπάροουζ, μηδενική όμως για κάτι παιδιά από σχολή καλών τεχνών σαν εμάς» ή για τον γνωστό για την σκληρή και συντηρητική του προδιάθεση Johnny Ramone («αληθινό καθίκι»). Όσο για το θρυλικό κλαμπ CBGB, γράφει ότι «το μέρος μύριζε μπίρα, κατσαριδοκτόνο, κακά σκύλου και Chanel No 5».

Γράφει επίσης για τον άγριο σεξισμό που αναγκαζόταν να υφίσταται η σύζυγος του από το μουσικό κύκλωμα (και όχι μόνο από τους άντρες, ξεκαθαρίζει, «κάποιες γυναίκες ήταν χειρότερες», όπως του έχει πει η ίδια), με αποκορύφωμα την συμπεριφορά του Ziggy Marley, όταν το ζεύγος Frantz-Weymouth είχε κάνει την παραγωγή σε ένα άλμπουμ του.

Ο ντράμερ των Talking Heads έχει τις χειρότερες αναμνήσεις από τον David Byrne Facebook Twitter
Η Tina Weymouth και ο Chris Frantz το 1973

Η αλήθεια είναι όμως ότι το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των μέσων έχει προσελκύσει – όπως ήταν ίσως αναμενόμενο – το σφοδρό κατηγορώ που εξαπολύει ο Chris Franz ενάντια στον David Byrne, με τον οποίον έχει να μιλήσει εδώ και 17 χρόνια και στο βιβλίο του τον εμφανίζει ως αυταρχικό, συμπλεγματικό και μωροφιλόδοξο, καταλογίζοντάς του ότι έπρεπε να φτάσει να τον παρακαλεί η υπόλοιπη μπάντα (ο Franz, η Weymouth και ο κιθαρίστας Jerry Harrison) για να αναγνωριστεί επίσημα η συμμετοχή τους στη δημιουργία των τραγουδιών του γκρουπ, ειδικά στην πρώτη «δημοκρατική» φάση των Talking Heads.

Του καταλογίζει επίσης ότι απέσυρε το συγκρότημα από το συναυλιακό κύκλωμα πάνω στην ακμή της παγκόσμιας δημοτικότητάς του (το 1984) για να το διαλύσει οριστικά επτά χρόνια αργότερα. Από τότε αρνείται κάθε πρόταση επανασύνδεσης με μοναδική εξαίρεση την εμφάνιση των Talking Heads κατά την εισαγωγή τους στο Rock and Roll Hall of Fame το 2002.

O Chris γνώρισε την Tina «ένα τέλειο πρωινό της Νέας Αγγλίας» (όπως γράφει στο βιβλίο του) των αρχών της δεκαετίας του '70 στο κολέγιο περιωπής Rhode Island School of Design όπου φοιτούσαν και οι δύο, μια μέρα που την είδε να περνά από μπροστά του πάνω σ' ένα παλιό κίτρινο ποδήλατο «σα να ήταν σε ταινία του Τριφό». Εκεί γνώρισε επίσης και τον David Byrne, ο οποίος τότε «είχε μια μακριά γενειάδα τύπου Ρασπούτιν και συγχρόνως πολύ κοντά μαλλιά που τα έκοβε μόνος του, φορούσε μεταχειρισμένα ρούχα και σπανίως μιλούσε σε οποιονδήποτε».

Ο Frantz ομολογεί πάντως ότι από τότε του άρεσε να παίζει μουσική μαζί με τον μετέπειτα de facto ηγέτη των Talking Heads: «Ήταν πάντα πολύ πρόθυμος να κάνει μια εντελώς απρόσμενη κίνηση, τόσο μουσικά όσο και σωματικά. Έμοιαζε σα να χάνεται στη μουσική για να ξεφύγει από τον εαυτό του». Σε άλλο σημείο του βιβλίου βέβαια γράφει για τον Byrne ότι «δεν μπορούσε να καταχωρήσει στο μυαλό του πού τελείωνε ο ίδιος και πού ξεκινούσαν οι υπόλοιποι άνθρωποι» και ότι «όσο πιο επιτυχημένοι γίνονταν οι Talking Heads τόσο πιο ψυχρός και δυσπεπτικός γινόταν ο David».

Οι σχέσεις του David Byrne με την υπόλοιπη μπάντα είχαν αρχίσει ήδη να ξινίζουν από την εποχή του "Remain in Light", ο Franz όμως διατηρεί κάποιες πικρές (ή πικρόχολες) σκέψεις και για τον παραγωγό του άλμπουμ Brian Eno. «Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο Brian είναι εκτός των άλλων ένας εξαιρετικός παραγωγός, είχε αρχίσει όμως το κεφάλι του να γίνεται όλο και μεγαλύτερο», λέει χαρακτηριστικά στη συνέντευξη που έδωσε σχετικά με το βιβλίο του πριν από λίγες μέρες στον Guardian. «Έκανε πράγματα όπως το να πετάει για πλάκα με το Κονκόρντ και ο λογαριασμός ερχόταν σε μας».

Ο ντράμερ των Talking Heads έχει τις χειρότερες αναμνήσεις από τον David Byrne Facebook Twitter
Ο Chris Frantz τις πρώτες μέρες των Talking Heads

Μοιάζει λίγο δύσκολο πάντως να συνδέσει κανείς απόλυτα τον ξινό, δυσκοίλιο, εγωπαθή ή και κακόβουλο ακόμα τύπο που σκιαγραφεί ο Franz στο βιβλίο του με την γεμάτη «θετική ενέργεια» δημόσια εικόνα του μεσήλικα David Byrne στα χρόνια που ακολούθησαν την διάλυση των Talking Heads και ειδικά στα πιο πρόσφατα επεισόδια της προσωπικής του καριέρας. «Η αλήθεια είναι ότι η δημόσια εικόνα του έχει αλλάξει», παραδέχεται στην ίδια συνέντευξη. «Πολλοί φίλοι μου όμως με διαβεβαιώνουν ότι ο ίδιος δεν έχει αλλάξει. Πιστεύω ότι πιθανότατα αποφάσισε απλά ότι με το μέλι θα πιάσει πιο πολλές μέλισσες».

Επιμένει πάντως ότι, παρά τα μύρια ζητήματα που φαίνεται να έχει με τον τραγουδιστή (και (από ένα σημείο και μετά, αποκλειστικό στιχουργό) των Talking Heads, δεν μεταφέρει πικρία για την κοινή τους πορεία με το συγκρότημα (για το οποίο γράφει στο βιβλίο ότι «ήμασταν μετα-πανκ πριν ακόμα εμφανιστεί το πανκ»). Ούτε, όπως τονίζει στην συνέντευξη, ζηλεύει την καριέρα του. «Πίστεψε με», λέει, «αν ήξερες τον David Byrne, δεν θα τον ζήλευες καθόλου».

Με στοιχεία από το Rolling Stone και τον Guardian
Επιμέλεια: Δ. Πολιτάκης

Μουσική
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

105’ με τον Rack

Μουσική / Rack: «Έχω φάει σφαλιάρες γιατί τις ζήταγα, αλλά η ζωή μου πλέον έχει αλλάξει»

Γιος του Λεκτικού Επεξεργαστή και με καριέρα που εκτοξεύτηκε νωρίς, ο δημοφιλής ράπερ έχει αλλάξει ρότα. Στα 25 του, πιο ήρεμος από ποτέ, απολαμβάνει μια φήμη που έφτασε μέχρι το Χόλιγουντ.
M. HULOT
Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ