Πότε έγιναν όλοι στο Μπρούκλιν σοσιαλιστές;

Πότε έγιναν όλοι στο Μπρούκλιν σοσιαλιστές; Facebook Twitter
O όρος σοσιαλισμός έχει γίνει ένα είδος λευκού καμβά πάνω στον οποίο πολλοί νεαροί αριστεροί και αριστεριστές προβάλλουν τους πολιτικούς πόθους τους.
7

Είναι Παρασκευή βράδυ, δύο μέρες μετά τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, στο Μπρούκλιν. Είναι η βραδιά του ετήσιου «αντι-ρομαντικού» (αλλά ρομαντικού ουσιαστικά) πάρτι που διοργανώνει κάθε χρόνο ο έγκριτος προοδευτικός εκδοτικός οίκος Verso Books στο λοφτ του δεκάτου ορόφου πάνω από την Jay Street. Η θέα στο Ιστ Ρίβερ είναι ιδανική, ο DJ σούπερ ψαγμένος και η μπύρα κάνει μόνο τρία δολάρια. Και η συντριπτική πλειοψηφία των παρισταμένων αυτοπροσδιορίζονται ως σοσιαλιστές. Εκτός από κάποιους που δηλώνουν αναρχικοί ή κομμουνιστές.

Το κοινό είναι ένα μωσαϊκό από νεαρούς εκπροσώπους νέων πολιτικών μέσων, podcasters, αστέρες των social media, ενθουσιώδη μέλη νεοσύστατων ριζοσπαστικών οργανώσεων και κάποιοι «βετεράνοι» της αριστερόστροφης δημοσιογραφίας όπως η 30χρονη Σάρα Λέοναρντ, η οποία έχει αναγγείλει την ίδρυση ενός νέου «lifestyle» περιοδικού μαρξιστικής – φεμινιστικής κατεύθυνσης με τίτλο Lux – ως φόρος τιμής στο όνομα της Ρόζα Λούξεμπουργκ.

Ο σοσιαλισμός είναι η επαγγελματική κάρτα της Αλεξάντρια Οκάσιο-Κόρτεζ, το ρητορικό άλλοθι του Τραμπ, αλλά και ένας νέος τρόπος να βγεις ραντεβού στο Μπρούκλιν.

Οι επίτιμοι προσκεκλημένοι της βραδιάς είναι οι δημιουργοί του Red Yenta, μιας νέας πλατφόρμας γνωριμιών, στην οποία παρουσιάζονται προφίλ όπως το εξής (ημι)χιουμοριστικό δείγμα: «Ακτιβιστής και ιστορικός / συγγραφέας αναζητά φιλική / ανοιχτή σχέση. Μίλα μου για το ύψος του φοιτητικού χρέους σου κι έλα να κλάψουμε παρέα».

Πότε έγιναν όλοι στο Μπρούκλιν σοσιαλιστές; Facebook Twitter
Happy hour και ζυμώσεις σε τοπικό μπαρ Πέμπτη βράδυ.

Κυκλοφορούν επίσης ανάμεσα στο κοινό διάφορα τοπικά μέλη του κόμματος των Δημοκρατικών Σοσιαλιστών της Αμερικής (DSA), για κάποια από τα οποία σοσιαλισμός σημαίνει ένα ιδανικό μοντέλο οικειοποίησης των μέσων παραγωγής που θα αντικαταστήσει τον καπιταλισμό των αγορών. Αλλά αυτή δεν είναι ακριβώς η επίσημη γραμμή του κόμματος. Για την Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ, τον Μπέρνι Σάντερς και τους πολυπληθείς οπαδούς τους, πιο ρεαλιστική είναι μια σύγχρονη εκδοχή του φιλελευθερισμού του New Deal ή μια προσαρμογή του βορειοευρωπαϊκού σοσιαλδημοκρατικού μοντέλου.

Η ουσία είναι ότι ο όρος σοσιαλισμός έχει γίνει ένα είδος λευκού καμβά πάνω στον οποίο πολλοί νεαροί αριστεροί και αριστεριστές προβάλλουν τις ανησυχίες και τους πολιτικούς πόθους τους. Ο σοσιαλισμός είναι η επαγγελματική κάρτα της Αλεξάντρια Οκάσιο-Κόρτεζ, το ρητορικό άλλοθι του Τραμπ, αλλά και ένας νέος τρόπος να βγεις ραντεβού στο Μπρούκλιν.

Η ραγδαία ανάπτυξη του DSA – από 6.000 σε 56.000 επίσημα μέλη μέσα σε δύο χρόνια – δεν συνέβη την περίοδο της οικονομικής κρίσης, του κινήματος Occupy Wall Street ή της προεκλογικής καμπάνιας του Μπέρνι Σάντερς.

Συνέβη μετά την εκλογή του Τραμπ. Το πλαδαρό και διόλου cool κατεστημένο του Δημοκρατικού κόμματος, στα μάτια πολλών νεαρών κυρίως ψηφοφόρων κατέστη αναξιόπιστο μετά την απροσδόκητη εκλογική αποτυχία, και η φιλική στις αγορές και στο σύστημα ατζέντα της Χίλαρι Κλίντον ήταν αδύνατον πλέον να δικαιολογηθεί. Αν θεωρηθεί ότι το υπάρχον συμβιβασμένο πολιτικό κατεστημένο καταρρέει, γιατί να μην δοκιμαστεί κάτι πραγματικά τολμηρό και ριζοσπαστικό στη θέση του;

Το DSA, το οποίο έχει πλέον δύο επιφανή μέλη του στο Κογκρέσο – την Οκάσιο-Κορτέζ και την Ρασίντα Τλέιμπ – ιδρύθηκε διακριτικά το 1982 από τον κοινωνιολόγο Μάικλ Χάριγκτον, ο οποίος φιλοδοξούσε με τον φορέα που ίδρυσε να καταλάβει την «αριστερή πτέρυγα του εφικτού», ένα ωραίο και μάλλον ψύχραιμο σλόγκαν το οποίο όμως ελάχιστους φαινόταν να συγκινεί για δεκαετίες. Σήμερα, το DSA έχει συνδέσμους και στα πέντε δημοτικά διαμερίσματα της Νέας Υόρκης, τρεις εκ των οποίων μόνο στο Μπρούκλιν.

Πότε έγιναν όλοι στο Μπρούκλιν σοσιαλιστές; Facebook Twitter
Σεμινάριο media training σε τοπική οργάνωση του DSA (Democratic Socialists of America).

Σημαντική στην εξάπλωση ενός σοσιαλιστικού μοντέλου στις τάξεις των νεαρών οραματιστών στο Μπρούκλιν και στα υπόλοιπα μητροπολιτικά «Μπρούκλιν» των Ηνωμένων Πολιτειών, έχουν και μια σειρά από νέα μέσα –έντυπα και ηλεκτρονικά- όπως το περιοδικό Jacobin, το οποίο πήρε το όνομά του από τους Ιακωβίνους του Ροβεσπιέρου, υπεύθυνους για την περίοδο της Βασιλείας του Τρόμου κατά την Γαλλική Επανάσταση.

Η κυκλοφορία και η επίδρασή του περιοδικού αυξάνεται διαρκώς από την ίδρυση του το 2010 και μετά, έχοντας βρει έναν τρόπο να πλασάρει με παραδοσιακά lifestyle στοιχεία («Δέκα ατάκες του Μαρξ που θα σε αφήσουν έκπληκτο») σοσιαλιστικές ιδέες σε ένα ευρύ κοινό, δίνοντας βήμα σε μια νέα γενιά αριστερού λόγου. Το μέσο όμως που ο νέος σοσιαλισμός δίνει καθημερινά τις μάχες του (και συχνά τις κερδίζει) είναι το Twitter.

Όπως τα αφοσιωμένα μέλη μιας κοινωνικής λέσχης ή μιας θρησκευτικής κοινότητας, η νεανική Αριστερά στο Μπρούκλιν μοιάζει να οικοδομεί κάτι που είναι σχεδιασμένο να υπερβεί τους περιορισμούς μιας προεκλογικής καμπάνιας ή την δημοτικότητα των πιο επιφανών εκπροσώπων της και να κρατήσει μακροπρόθεσμα ζωντανή μια ιδέα που έχει πεθάνει και αναστηθεί πολλές φορές στο παρελθόν.

Με στοιχεία από το New York

 

Ιδέες
7

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Tι κάνει την αγάπη τόσο δύσκολη;

Βιβλίο / Tι κάνει την αγάπη τόσο δύσκολη;

Γνωστός από το αιρετικό βιβλίο του "Έρωτος Φύσις", ο πατέρας Φιλόθεος αναγνωρίζει τις ομοιότητες μεταξύ ψυχοθεραπείας και θρησκείας και τις προσπάθειες της επίσημης Εκκλησίας να προσεκλύσει "νέα πελατεία". Τονίζει, όμως, πάντα ότι το μέτρο της αληθινής πίστης είναι μόνο η αγάπη.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΑΡΙΑΝ ΛΑΖΑΡΙΔΗ
«Δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση, τελεία και παύλα», σύμφωνα με επιφανή Αμερικανό νευροεπιστήμονα

Ιδέες / «Δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση, τελεία και παύλα», σύμφωνα με επιφανή Αμερικανό νευροεπιστήμονα

Ο Robert Sapolsky, καθηγητής Νευρολογίας και Νευροχειρουργικής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι σχεδόν όλη η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι πέρα από τον συνειδητό μας έλεγχο.
THE LIFO TEAM
Μικαέλ Φεσέλ: «Η αμφισβήτηση του κατεστημένου είναι αδιαχώριστη από μια νέα οικονομία των σωμάτων και των ηδονών»

Βιβλίο / Μικαέλ Φεσέλ: «Η αμφισβήτηση του κατεστημένου είναι αδιαχώριστη από μια νέα οικονομία σωμάτων και ηδονών»

Μπορούμε, άραγε, ζώντας σε έναν άδικο κόσμο, να απολαμβάνουμε απενοχοποιημένα και δίχως να συναινούμε έστω αθέλητα στην ανισότητα και στην εκμετάλλευση; Είναι η ηδονοθηρία καθαρά ατομική, και ατομικιστική, υπόθεση ή μπορεί να ενταχθεί οργανικά στις πολιτικές της επιθυμίας και των σωμάτων; Πόσο επίκαιρα είναι σήμερα συνθήματα όπως το «επανάσταση για την καύλα της»; Ιδού πώς το φιλοσοφεί το θέμα ο συγγραφέας του βιβλίου «Κόκκινα Φανάρια – Η ηδονή και η αριστερά» (εκδ. Πόλις).
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νικόλας Φουρτζής: «Η ποικιλομορφία είναι μια ευκαιρία»

The Upfront Initiative / Νικόλας Φουρτζής: «Η ποικιλομορφία είναι μια ευκαιρία»

Ο Corporate Marketing, Communications & CSR Manager της Teleperformance Greece, μιας από τις πιο πολυπολιτισμικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, μιλά στη LiFO για τις πολιτικές που προωθούν την συμπερίληψη και την ορατότητα.
ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ

σχόλια

4 σχόλια
Στο Μπρούκλιν ας κάνουν ό,τι θέλουν, η Νέα Υόρκη "μαύρισε" τον Τραμπ στις εκλογές του 2016. Στους αστικούς Δημοκρατικούς θύλακες όμως άλλων πολιτειών, οπου υπάρχει έντονο Ρεπουμπλικανικό στοιχείο στις αγροτικές περιοχές, κάτι τέτοιοι μπορούν να κάνουν μεγάλη ζημιά (ψηφίζοντας ανεξάρτητους υποψήφιους) και να ξαναβγεί ο Τραμπ. Ωραία δα θα'ναι;Παρεμπιπτόντως: Η ίδια του η πόλη τον σιχαίνεται τον Τραμπ--ανέκαθεν δε. Υπάρχει και η θεωρία που λέει ότι ο Τραμπ κατέβηκε για Πρόεδρος γιατί θα πάτωνε τελείως, σε εξευτελιστικό βαθμό, αν κατέβαινε για Δήμαρχος της ΝΥ. Και οπως είπε και ο βρώμικος δικηγόρος του ο Μ. Κοεν στην απολογία του, ο Τραμπ εψαχνε κάποιον τρόπο να πολιτευτεί προκειμένου να προβληθεί και να βγάλει λεφτά--με σκοπό να χάσει όμως αξιοπρεπώς, κάτι που δεν θα γινόταν αν κατέβαινε για Δήμαρχος.
μια προσαρμογή του βορειοευρωπαϊκού σοσιαλδημοκρατικού μοντέλου Πηγή: www.lifo.grKάποιος παρακαλώ να τους ενημερώσει ότι οι σοσιαλιστές όπως δείχνουν οι τάσεις στην Ευρώπη σε λίγο δε θα τολμούν ούτε να κυκλοφορούν στο δρόμο. Κι ότι οι σκανδιναβικές χώρες είναι κάθε άλλο παρά "σοσιαλιστικές".https://www.forbes.com/sites/jeffreydorfman/2018/07/08/sorry-bernie-bros-but-nordic-countries-are-not-socialist/#13f12b1b74ad
Οι Ιακωβίνοι και οι Ροβεσπιέροι του Brooklyn. Μάλιστα. Μάλλον τους πείραξαν τα πολλά Bloody Marys με το brunch και είπανε να πάνε για το real thing. Μετά τις selfies και το τσεκ στα σόσιαλ να μην ξεχάσετε την λαιμητόμο στο μαγαζί παιδιά, ε;PS: αγαπημένες ταινίες με φόντο το Brooklynhttps://www.imdb.com/title/tt0114478/https://www.imdb.com/title/tt0112541/
Η lifo, την ίδια μέρα, έχει ένα άρθρο με πρώτη λέξη τον "σάλο", σ.σ. το άρθρο αναφέρεται σε ακροδεξιούς (https://www.lifo.gr/now/world/228890/salos-se-sxoleio-ton-ipa-mathites-fotografithikan-dipla-se-svastika-kanontas-nazistiko-xairetismo) αλλά παράλληλα ένα άλλο άρθρο (το παρόν) παρουσιάζει ως συγκινητικό ότι παράγεται μία νέα γενιά μαρξιστών. Που μάλιστα έχει δικά της μέσα έκφρασης. Όπως το περιοδικό Ιακωβίνοι! Από τους Ιακωβίνους του Ροβεσπιέρου!!Μάλλον όλοι οι νεαροί σοσιαλιστές αγνοούν και τι έκανε ο Ροβεσπιέρος αλλά και πως κατέληξε τόσο ο ίδιος όσο και οι Ιακωβίνοι του.Ούτε γνωρίζουν, φαίνεται, ότι ο κομμουνισμός έχει παράξει 94.000.000 νεκρούς. Εβδομήντα εκατομμύρια παραπάνω από τον ναζισμό. Και είναι γελοίο να παίξουμε την κολοκυθιά και να πούμε δεν ήταν 94 ήταν 90. Ο κομμουνισμός έχει εγγενή μέσα του την ανελευθερία διότι πιστεύει στη δικτατορία. Ακόμα και αν αυτή είναι του προλεταριάτου. Πιστεύει ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.Μην παρουσιάζετε ωραιοποιημένα απολυταρχικές ιδέες. Δείτε τι έγινε στην πλατεία Εξαρχείων. Που οι κασκολάτοι λέγαν γαι χρόνια όξω οι μπάτσοι και τώρα δεν τολμάς να πλησιάσεις. Και αναγκάζονται και εκτελούν Χαμπίμπηδες με συνοπτικές διαδικασίες.
Ο κομμουνισμός έχει εγγενή μέσα του την ανελευθερία διότι πιστεύει στη δικτατορία. Ακόμα και αν αυτή είναι του προλεταριάτου. Πηγή: www.lifo.grCognitive dissonancelol
Το πιο αστείο όλων είναι ότι δεν συνειδητοποιούν οι νέοι αυτοί ότι οι βασικοί άξονες που κινούνται είναι 1.να αποκτήσουν εξουσία (φήμη, έρμα, εργασία κι ίσως και χρήμα) και2.να βγάλουν γκόμεν@ (όπως γραφικά αναφέρεται στο άρθρο)Δεν γνωρίζω καπιταλιστικότερες επιδιώξεις από αυτές!