Η Ζωή Ξεμαντήλωτου φτιάχνει κοσμήματα που μοιάζουν με γλυπτά

— Μπορείς να μου περιγράψεις το 24ωρό σου;

Είναι κάπως αλαλούμ. Η μέρα μου ξεκινά γύρω στις 7, όταν πίνω τον πρώτο καφέ. Έπειτα περνώ αρκετές ώρες στο εργαστήρι μου, ο χρόνος κυλά σαν νερό εκεί μέσα. Προσπαθώ να ξεκλέβω λίγο χρόνο, έστω μία ώρα, για να κάνω γυμναστική και μετά πάλι πίσω – δεν φεύγω πότε πριν από τις 8 το βράδυ. Μετά, είτε θα γυρίσω σπίτι και θα μαγειρέψω κάτι ωραίο, γιατί μου αρέσει πολύ η μαγειρική, είτε θα δω τους φίλους μου. Πάμε να φάμε κάπου έξω, να πιούμε καλό κρασί, να δούμε μια ταινία, μια έκθεση. Δεν μου αρέσει πολύ να ξενυχτάω, δεν βρίσκω κάτι σε αυτό πλέον. Θέλω όλα αυτά να γίνονται μέχρι τις 11 και μετά ύπνο.

— Πώς και ασχολήθηκες με τη δημιουργία κοσμημάτων;

Πάντα μου άρεσαν τα κοσμήματα, ήταν κάτι που πιστεύω ότι το κληρονόμησα από τη γιαγιά μου την Έλλη. Της άρεσαν πολύ και τα φορούσε συνέχεια. Έχοντας δουλέψει αρκετά χρόνια στη μόδα, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ένα κόσμημα πάντα κάνει τη διαφορά, ολοκληρώνει μια εμφάνιση.

— Τα κοσμήματά σου μοιάζουν, θα έλεγε κανείς, περισσότερο με γλυπτά.

Τα κοσμήματά μου είναι γλυπτά! Γίνονται όλα με την τεχνική του «χαμένου κεριού».

Όταν είδα το μέιλ από τον όμιλο Condé Nast, σάστισα. Στο εξωτερικό αγαπούν πολύ την ελληνική αισθητική και κουλτούρα. Στα δικά μου κοσμήματα είδαν κάτι από το παρελθόν προσαρμοσμένο στο τώρα και στον μέλλον.

— Πώς έφτασαν να τα χρησιμοποιούν και σε editorials μόδας ξένων περιοδικών;

Όταν είδα το μέιλ από τον όμιλο Condé Nast, σάστισα. Τους ρώτησα πού με βρήκαν. Η απάντηση, λοιπόν, είναι πως στο εξωτερικό αγαπούν πολύ την ελληνική αισθητική και κουλτούρα. Στα δικά μου κοσμήματα είδαν κάτι από το παρελθόν προσαρμοσμένο στο τώρα και στον μέλλον.

— Το στούντιό σου βρίσκεται μέσα σε μία από τις πιο όμορφες στοές της Αθήνας.

Το κτίριο κατασκευάστηκε το 1935 από τη μεγαλύτερη κατασκευαστική της εποχής, των Αλβέρτη-Δημόπουλου, οι οποίοι έχουν φτιάξει και τον Πύργο Αθηνών. Λένε ότι τότε δεν μπορούσες να σταθείς στη στοά από τον ήχο των σφυριών. Είχε πάρα πολλούς τεχνίτες, χαράκτες και κάποια γραφεία εισαγωγής ευρωπαϊκών υφασμάτων. Με την κρίση το κτίριο «σώπασε», πολλά εργαστήρια έκλεισαν, κάποιοι βγήκαν στη σύνταξη. Τα τελευταία χρόνια το κτίριο έχει και πάλι ζωή, φωνές και κόσμο που ανεβοκατεβαίνει. Είναι όμορφα!

— Τι φοράς σήμερα και πόσο κοστίζει;

Ένα βελούδινο παντελόνι κοστουμιού Zucca και ένα δερμάτινο πολύχρωμο τζάκετ από το Boho Vintage Clothing.

— Πού πηγαίνεις τώρα;

Για καφέ στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Μου αρέσει πολύ να κάθομαι και να δουλεύω στο καφέ και αγαπώ πολύ τις κυρίες που εργάζονται εκεί.

Facebook Twitter

Neso Studio, Πραξιτέλους 33 (εντός της στοάς), 4ος όροφος

nesostudio.com, Instagram / FB

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO