Εύη Χατζηιωάννου: To 54% των εργαζομένων της Εθνικής Τράπεζας είναι γυναίκες και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό

Εύη Χατζηιωάννου: To 54% των εργαζομένων της Εθνικής Τράπεζας είναι γυναίκες και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό Facebook Twitter
Το φύλο δεν πρέπει να είναι εμπόδιο για να κυνηγήσει κάποιος το όνειρό του. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Στο μυαλό του περισσότερου κόσμου, στερεοτυπικά, «τράπεζα» σημαίνει ανδροκρατούμενο περιβάλλον, άκαμπτες πολιτικές και ελεγχόμενη ευελιξία, σ’ έναν κόσμο που αλλάζει κάθε ώρα.

Παρ’ όλα αυτά, αν κοιτάξει κανείς στο εσωτερικό της Εθνικής Τράπεζας, εδώ και μερικά χρόνια, ένα σημαντικότατο ποσοστό των εργαζομένων είναι γυναίκες, ενώ εδώ, σε έναν από τους παλαιότερους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς της χώρας, εφαρμόζονται με πίστη και συνέπεια, πολιτικές ισότητας και ενδυνάμωσης των γυναικών που ξαφνιάζουν.

Γι’ αυτή την ελπιδοφόρα αντίθεση –από τη μία η βαριά ιστορία της Εθνικής Τράπεζας και από την άλλη σύγχρονο όραμα και φρέσκες πολιτικές γυναικείας ενδυνάμωσης- μίλησε στη LIFO, η Γενική Διευθύντρια Ανθρώπινου Δυναμικού της Τράπεζας και του Ομίλου, Εύη Χατζηιωάννου.

Όπως χαρακτηριστικά εξηγεί η κυρία Χατζηιωάννου αυτές οι πολιτικές εξυπηρετούν το πραγματικό όραμα ισότητας της Εθνικής και θα εξελιχθούν σε βάθος 5ετίας, προκειμένου να διατηρηθεί και αυτή η πρωτιά του οργανισμού, δίνοντας παράδειγμα σε άλλες εταιρείες και ομίλους.

 Είμαι περήφανη γιατί στην Εθνική Τράπεζα, κάθε πολιτική που εφαρμόζουμε θέτει ως στόχο την ισότητα σε κάθε φάση της πορείας των ανθρώπων μας κοντά μας. Από την πρώτη μέρα και σε όλη την μετέπειτα εξέλιξή τους, παραμένουμε διαρκώς προσηλωμένοι στην ενδυνάμωσή τους και αποφασισμένοι στο να άρουμε οποιοδήποτε εμπόδιο. 

— Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερο μιλάμε ανοιχτά και κινούμαστε στη λογική της ενδυνάμωσης γυναικών στο εργασιακό περιβάλλον. Η Εθνική Τράπεζα εμφανίζεται ως πρωτοπόρος σε αυτή την κουβέντα, ωστόσο, αν μιλούσαμε με αριθμούς και παραδείγματα τι θα λέγαμε, κυρία Χατζηιωάννου; Ποιες πολιτικές διαφοροποιούν τον οργανισμό και ποιο το όραμά σας για την επόμενη 5ετία;
Πράγματι τα τελευταία χρόνια μπορούμε να μιλήσουμε με παραδείγματα για ουσιαστική ενδυνάμωση των γυναικών στο εργασιακό περιβάλλον και αυτό προσωπικά με χαροποιεί ιδιαιτέρως, τόσο ως γυναίκα, ως μητέρα, όσο και ως στέλεχος ενός οργανισμού που έχει συμβάλει σε αυτή την αλλαγή. Είμαι περήφανη γιατί στην Εθνική Τράπεζα, κάθε πολιτική που εφαρμόζουμε θέτει ως στόχο την ισότητα σε κάθε φάση της πορείας των ανθρώπων μας κοντά μας. Από την πρώτη μέρα και σε όλη την μετέπειτα εξέλιξή τους, παραμένουμε διαρκώς προσηλωμένοι στην ενδυνάμωσή τους και αποφασισμένοι στο να άρουμε οποιοδήποτε εμπόδιο. Και παρότι ο χρηματοπιστωτικός τομέας είναι παραδοσιακά ανδροκρατούμενος, αυτή τη στιγμή στο σύνολο των εργαζομένων μας, το 54% είναι γυναίκες. Ένα ποσοστό που μας δείχνει ότι οι προσπάθειες μας έχουν αποτέλεσμα. Δεν θέλουμε να μένουμε στα λόγια και φαίνεται τόσο από την εκπροσώπηση των γυναικών στο Διοικητικό Συμβούλιο που αγγίζει το 31% όσο και στις ανώτερες θέσεις του δικτύου των καταστημάτων που φτάνει το 57%. Για τα επόμενα 5 χρόνια, δεν επαναπαυόμαστε και όραμά μας είναι τα ποσοστά να συνεχίσουν να ανεβαίνουν, αντανακλώντας το περιβάλλον ισότητας που έχουμε και ίσων ευκαιριών που προσφέρουμε.

— Η νέα πολιτική περί παρενόχλησης στον εργασιακό χώρο αναμένεται να ανακουφίσει πολλούς εργαζόμενους, όχι μόνο γυναίκες, αλλά άτομα από διασταυρούμενες μειονότητες. Από την πολύχρονη εμπειρία σας σε εταιρικά περιβάλλοντα τι ελπίζετε να επιφέρει αυτή η πολιτική και κατά πόσο –έστω και δια Νόμου πλέον- μας εκπαιδεύει σε μία νέα κοινωνική και εργασιακή συνθήκη;
Πιστεύω πως θεσμικά ήταν όντως ώρα για μια νέα πολιτική για την καταπολέμηση της βίας και της παρενόχλησης στον εργασιακό χώρο. Πιθανώς και να είχε καθυστερήσει, καθώς οι εξελίξεις πολλές φορές μας προλαβαίνουν. Η συγκεκριμένη πολιτική είναι σημαντική και αναγκαία για τη σωστή, την ομαλή και προπάντων ασφαλή λειτουργία των οργανισμών. Εκτιμώ πως δίνει και σε θεσμικό επίπεδο πια, τη δυνατότητα σε εργαζομένους που βρίσκονται σε εργασιακά περιβάλλοντα με προκλήσεις, να μπορούν να μιλήσουν σε ένα προστατευμένο και ασφαλές πλαίσιο. Θα με ρωτήσετε αν αυτό από μόνο του αρκεί; Φυσικά και όχι. Για αυτό στην Εθνική Τράπεζα έχουμε υιοθετήσει σχετική πολιτική που καθοδηγεί και ενημερώνει για το πλαίσιο αναφοράς ενός περιστατικού βίας ή παρενόχλησης. Αν η αρχή μπορεί να γίνει μέσα από τις επιχειρήσεις και το εργασιακό περιβάλλον στο οποίο οι περισσότεροι από εμάς, περνούμε αρκετό χρόνο, τότε ναι, βαίνουμε σε ένα σωστό δρόμο. Οφείλουν όμως να γίνουν ακόμη περισσότερα βήματα, ώστε η κοινωνία να μπορεί να εκπαιδεύεται και να υιοθετεί σωστές πρακτικές.

Εύη Χατζηιωάννου: To 54% των εργαζομένων της Εθνικής Τράπεζας είναι γυναίκες και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

— Οι αισιόδοξοι των έμφυλων ζητημάτων εικάζουν ότι σε μισό αιώνα από τώρα θα έχουμε λύσει προβλήματα προκαταλήψεων και υποεκπροσώπησης. Ούσα μητέρα η ίδια, τι συμβουλεύετε την κόρη σας και πώς έχετε επιλέξει να της μιλήσετε για τα στερεότυπα και για τα εμπόδια που δημιουργούν στις νεαρές γυναίκες;
Ως μητέρα, ενός κοριτσιού που βρίσκεται στην εφηβεία συζητάμε το θέμα εκτενώς. Ωστόσο δεν είναι κάτι το όποιο μπορούμε να διαχειριστούμε ή να επιλύσουμε με μία μόνο συζήτηση. Αντιθέτως πρέπει για όλους μας, είτε είμαστε γονείς, είτε όχι, να γίνει κομμάτι της κουλτούρας μας καθώς αποτελεί ξεκάθαρα θέμα παιδείας και γνώσης. Με την κόρη μου συζητάμε για τους προβληματισμούς της και προσπαθώ να της εξηγήσω πως δεν υπάρχει κανείς που να έχει το δικαίωμα να σου πει πως δεν μπορείς να κάνεις κάτι επειδή είσαι γυναίκα. Αν σου αρέσει και θες να το κυνηγήσεις, μπορείς. Ανεξαρτήτως φύλου. Το φύλο δεν πρέπει να είναι εμπόδιο για να κυνηγήσει κάποιος το όνειρό του. Οι δυσκολίες που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι νέες γυναίκες και λόγω φύλου πράγματι είναι πολλές, ωστόσο με τον καιρό βλέπουμε πως μειώνονται. Στόχος όλων μας, θα έπρεπε να είναι η εξάλειψη και αυτό επιτυγχάνεται μέσα από την ενδυνάμωση, την αυτοπεποίθηση, το διάλογο, την εξέλιξη στον τρόπο σκέψης και όλα τα εργαλεία που μπορούμε να προσφέρουμε σε ένα εργασιακό περιβάλλον, έχοντας όμως σταθερά την υποστήριξη της Πολιτείας ως προς την ανάπτυξη πολιτικών που προάγουν την ισότητα.

— Πόσο σημαντικό είναι για όλους, αλλά κυρίως για γυναίκες /  θηλυκότητες και εκπροσώπους μειονοτικών ομάδων, να εργάζονται σε ασφαλές, δημιουργικό και προστατευτικό περιβάλλον και ποιες πολιτικές δημιουργούν αυτές τις συνθήκες;
Είναι δεδομένο πως για όλους τους εργαζόμενους είναι απαραίτητο ένα ασφαλές, δημιουργικό και προστατευτικό περιβάλλον, πόσω μάλλον για τις γυναίκες / θηλυκότητες και τους εκπροσώπους μειονοτικών μονάδων. Από τη στιγμή που η κοινωνία μας και κατ’ επέκταση η παιδεία μας, δεν έχουν φτάσει ακόμα στο σημείο να προσφέρουν ένα περιβάλλον ισότητας, οι πολιτικές που υιοθετούν οι επιχειρήσεις είναι αναγκαίες. Πιστεύω πως αυτές οι πολιτικές θα κάνουν τη διαφορά. Μέσα από πρόληψη και αντιμετώπιση, διαφάνεια, δημοσιοποίηση πληροφοριών και ελευθερία της έκφρασης το μέλλον προδιαγράφεται αισιόδοξο.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 7.6.2023

Θέματα
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πόσο φιλική είναι η γειτονιά της Κυψέλης για τα άτομα με αναπηρία;

Ζούμε, ρε! / Πόσο φιλική είναι η γειτονιά της Κυψέλης για τα άτομα με αναπηρία;

Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συζητούν με τη σκηνοθέτιδα και σεναριογράφο Νάνσυ Σπετσιώτη, κάτοικο της περιοχής, η οποία καταγράφει την προσβασιμότητα της Φωκίωνος Νέγρη και άλλων γειτονικών δρόμων για τα άτομα με αναπηρία.
THE LIFO TEAM
Σκληρές Αλήθειες

Άρης Δημοκίδης / 10 Σκληρές Αλήθειες που σοκάρουν μέχρι σήμερα

Αδυσώπητοι εγκληματίες και αμφιλεγόμενες προσωπικότητες, δολοφόνοι που παρίσταναν τους αθώους, παράξενες εξαφανίσεις και σοκαριστικές αποκαλύψεις σε 10 ηχητικά ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη που φωτίζουν ξανά πολύκροτες υποθέσεις.
THE LIFO TEAM
O παιδοκτόνος της Αιτωλοακαρνανίας: Η άγνωστη ιστορία του προτελευταίου θανατοποινίτη

Αληθινά εγκλήματα / O παιδοκτόνος της Αιτωλοακαρνανίας: Η άγνωστη ιστορία του προτελευταίου θανατοποινίτη

Ο Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται την ξεχασμένη ιστορία του προτελευταίου θανατοποινίτη στην Ελλάδα, που στήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα δύο μήνες πριν από τον Βασίλη Λυμπέρη, το 1972.
Υπάρχουν μυστικά για να πετύχεις στις Πανελλήνιες;

Ζωή στα καλύτερά της / Υπάρχουν μυστικά για να πετύχεις στις Πανελλήνιες;

Mια συζήτηση με την παιδοψυχολόγο Αλεξάνδρα Καππάτου για το πώς μπορούν οι έφηβοι να διαχειριστούν καλύτερα το άγχος τους και να αναπτύξουν στρατηγικές μελέτης την περίοδο των Πανελληνίων, στο πλαίσιο της σειράς podcast «Ζωή στα καλύτερά της», με την υποστήριξη των συμπληρωμάτων διατροφής EVIOL.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
«Το να λες “σε φτάνω στα όριά σου για το καλό σου” είναι κακοποιητικό»

Lifo Videos / «Το να λες “σε φτάνω στα όριά σου για το καλό σου” είναι κακοποιητικό»

Η ηθοποιός Ελεάνα Στραβοδήμου μιλά για την πορεία της από τη θεατρική ομάδα του πανεπιστημίου μέχρι την τηλεόραση, για τα όρια που χρειάστηκε να θέσει, τις κακοποιητικές συμπεριφορές που αντιμετώπισε και την ανάγκη για αυτοπροστασία που καλλιέργησε.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Ο Αναγνώστης Καβάφης (Μέρος Β’)

Ο Καβάφης ανάμεσά μας / Ο αναγνώστης Καβάφης (Μέρος Β’)

Πώς το αρχείο υποδεικνύει τα αναγνώσματα του ποιητή. Η προσωπική του βιβλιοθήκη, τα ενδιαφέροντά του, η ανάγνωση στην ποίηση του Καβάφη και η θέση του στην «Ιστορία της Ανάγνωσης». Μια συζήτηση με τον Γιάννη Παπαθεοδώρου, Αναπληρωτή Καθηγητή Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών, στο πλαίσιο της σειράς podcasts «Ο Καβάφης ανάμεσά μας» που πραγματοποιείται σε συνεργασία με τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και το Αρχείο Καβάφη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ο δαίμονας του τραυλισμού δεν φεύγει ποτέ – αλλά στη σκηνή σωπαίνει»

Lifo Videos / «Ο δαίμονας του τραυλισμού δεν φεύγει ποτέ – αλλά στη σκηνή σωπαίνει»

Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας Στέφανος Κακαβούλης μιλά για το τραύλισμα που τον σημάδεψε από παιδί, το bullying και την απομόνωση που βίωσε, και για το πώς η υποκριτική τον απελευθέρωσε, βοηθώντας τον να το ξεπεράσει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Υπόθεση Γερωνυμάκη: Ο δικηγόρος από την Κρήτη που κατηγορήθηκε για τη δολοφονία της γυναίκας του και της πεθεράς του

Αληθινά εγκλήματα / Υπόθεση Γερωνυμάκη: Ποιος σκότωσε τη γυναίκα και την πεθερά του δικηγόρου από την Κρήτη;

O Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται το θρίλερ της διπλής δολοφονίας της συζύγου και της πεθεράς γνωστού δικηγόρου, που συγκλόνισε και δίχασε την τοπική κοινωνία του Ηρακλείου το φθινόπωρο του 1996.
Η σκληρή αλήθεια για τον Στράτο Διονυσίου

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για τον Στράτο Διονυσίου

Ένα ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη για την συναρπαστική, κινηματογραφική ζωή του αμφιλεγόμενου τραγουδιστή και την προσπάθειά του, μέσα από συνεχείς περιπέτειες, να παραμείνει στην κορυφή
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
Μπορεί η Αθήνα να λύσει το κυκλοφοριακό;

Αθήνα / Μπορεί η Αθήνα να λύσει το κυκλοφοριακό;

Ποιοι είναι οι μύθοι και οι αλήθειες γύρω από το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Αθήνας και πόσο σωτήριο μπορεί να είναι το όριο των 30 χιλιομέτρων; Η Ντίνα Καράτζιου συζητά με τον συγκοινωνιολόγο, καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Γιώργο Γιαννή για ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι Αθηναίοι.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Παίζουν video games τα τυφλά άτομα;

Ζούμε, ρε! / Παίζουν video games τα τυφλά άτομα;

Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συνομιλούν με τον τυφλό gamer Μιχάλη Αλεξίου, ο οποίος μοιράζεται την εμπειρία του και ρίχνει φως στις προκλήσεις και τις προοπτικές που υπάρχουν για μια κοινότητα παικτών που μέχρι πρόσφατα έμενε στο περιθώριο.
THE LIFO TEAM
«Αν έχω αληθινούς φίλους; Ρώτα με ένα λεπτό πριν πεθάνω»

Lifo Videos / «Αν έχω αληθινούς φίλους; Ρώτα με ένα λεπτό πριν πεθάνω»

Ο Monozim, κατά κόσμον Ορέστης Μπαρσάκης, μιλά για τους δύο άξονες της δημιουργίας του –τη μουσική και το animation– και τη μοναχική πορεία που ακολουθεί, για τη δυσπιστία του απέναντι στις δισκογραφικές, καθώς και για τη δυσκολία βαθιάς σύνδεσης με τους ανθρώπους γύρω του.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Ο «δράκος της Θράκης»: Mια υπόθεση που έμεινε στο σκοτάδι

Αληθινά εγκλήματα / Ο «δράκος της Θράκης»: Mια υπόθεση που έμεινε για πάντα στο σκοτάδι

Ο Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται την ιστορία του ανθρώπου που για τουλάχιστον δύο χρόνια, στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και αρχές του ’90, σκόρπιζε τον τρόμο και τον θάνατο στη βόρεια Ελλάδα, κατά μήκος του οδικού άξονα Καβάλα–Έβρος. Του ψυχρού δολοφόνου που, παρά το ανθρωποκυνηγητό από όλες τις αστυνομικές υπηρεσίες, παρέμεινε ασύλληπτος.
«Αν δεν υπήρχε η Σελίν Ντιόν, κανείς δεν θα είχε καταλάβει την πάθησή μου»

Lifo Videos / «Αν δεν υπήρχε η Σελίν Ντιόν, κανείς δεν θα είχε καταλάβει την πάθησή μου»

Υιοθετήθηκε στα 5 της χρόνια, διαγνώστηκε με το σπάνιο σύνδρομο stiff person και κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο. Η Αλεξάνδρα Σταματοπούλου, χρυσή παραολυμπιονίκης στο Παρίσι, μιλά για την έλλειψη αναγνώρισης και την απογοητευτική υποδοχή μετά το μετάλλιο: «Κανείς δεν ήταν εκεί να με χειροκροτήσει».
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ