Σε έναν παλιό στάβλο στο Κορωπί, γεμάτο με κλασικές μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που σώθηκαν Facebook Twitter
Βρισκόμαστε σε έναν χώρο ο οποίος έχει κάτι από παλιατζίδικο, συνεργείο, σαλόνι και μπαρ, που όσοι τον γνωρίζουν και τον επισκέπτονται τον αποκαλούν ακόμα «στάβλο» και συνεννοούνται. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO

Ένας παλιός στάβλος στο Κορωπί, γεμάτος με chopper μηχανές και κλασικά αυτοκίνητα

0

Σε ένα κτίσμα περίπου εκατό ετών στο Κορωπί, που κάποτε λειτουργούσε ως στάβλος, ανοίγοντας την παλιά σκουριασμένη πόρτα μυρίζει κάτι από άχυρο ακόμα, μαζί με καμένα μέταλλα και λάδια με πολλές ώρες λειτουργίας σε αερόψυκτους κινητήρες. Απ' όλα αυτά, βέβαια, ο Γιώργος προτιμά το άρωμα του νυχτολούλουδου που υπομονετικά περιμένει στην αυλή να υποδεχτεί το καλοκαίρι κάθε χρόνο.

Στον χώρο του στάβλου, ταλαιπωρημένα από τα χρόνια αντικείμενα έχουν τοποθετηθεί επιμελώς ατημέλητα, και κάπως στριμωγμένα. Έτσι όμως σώθηκαν, κερδίζοντας μια δεύτερη ευκαιρία για να ξαναλειτουργήσουν.

Μοτοσικλέτες και αυτοκίνητα που πρωτοκυκλοφόρησαν πολλές δεκαετίες πριν, ένα τζουκ μποξ, φλιπεράκια, μερικά vintage έπιπλα, που μαζί με μια ξυλόσομπα διαμορφώνουν κάτι σαν μικρό καθιστικό, μουσικά όργανα, μια ξύλινη μπάρα που λειτουργεί και γεμίζει συχνά. Βρισκόμαστε σε έναν χώρο που έχει κάτι από παλιατζίδικο, συνεργείο, σαλόνι και μπαρ. Όσοι τον γνωρίζουν και τον επισκέπτονται, τον αποκαλούν ακόμα «στάβλο» και συνεννοούνται.

«Αγαπώ τη φυσική φθορά που αφήνει ο χρόνος πάνω στα αντικείμενα αλλά και σ' εμάς τους ίδιους. Ο στάβλος έχει νόημα να υπάρχει εφόσον δίνει μια δεύτερη ευκαιρία σε πολύ παλιά αντικείμενα ώστε να προσφέρουν ξανά αναλογικές στιγμές ευχαρίστησης, ενώ κάποια από τα αυτά λειτουργούν ως μοναδικές custom κατασκευές».

Όσα κάνει σήμερα στο Κορωπί ο Γιώργος Φακίνος έχουν την αρχή τους στο 2013, όταν ακόμα εργαζόταν στους διαδρόμους του αεροδρομίου της Αθήνας, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του είχε αρχίσει να αξιοποιεί μερικά παλιά σκουριασμένα εργαλεία του πατέρα του που βρήκε στο γκαράζ του σπιτιού τους.

«Τα χρήματα ήταν λιγοστά, ενώ όλα γύρω μου μού φαίνονταν κονσέρβα. Όλα τα οχήματα ήταν ίδια, απλώς είχαν διαφορετικές αποχρώσεις, τα έπιπλα των σπιτιών μας ήταν φτιαγμένα από το ίδιο υλικό και την ίδια πολυεθνική, οι τηλεοράσεις πολλών ιντσών έμπαιναν σε προσφορά. Έχοντας αυτές τις εικόνες, με έπιανε το συναίσθημα του ασυμβίβαστου, ήθελα να δημιουργήσω κάτι δικό μου, ξεχωριστό και μοναδικό».

Σε έναν παλιό στάβλο στο Κορωπί, γεμάτο με κλασικές μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που σώθηκαν Facebook Twitter
«Με την πρώτη μηχανή που αγόρασα άρχισα να δημιουργώ το δικο μου πρότζεκτ, σύμφωνα με τα δικά μου γούστα. Είχε γίνει η αρχή για κάτι που μου άρεσε πολύ, αλλά ποτέ δεν είχα φανταστεί πού θα με οδηγούσε». Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO

Αγόρασε τότε την πιο οικονομική κλασική μηχανή που βρήκε και ξεκίνησε το «chop-άρισμα» – οι πρώτες chopper μηχανές εμφανίστηκαν μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι στρατιώτες που επέστρεψαν στην πατρίδα τους άρχισαν να αφαιρούν από τις μηχανές τους τα μεγάλα και βαριά μέρη που δεν είναι απαραίτητα για τη βασική λειτουργία τους, όπως τα φτερά, προκειμένου να τις κάνουν πιο ελαφριές και να βελτιώσουν την απόδοσή τους στους αγώνες που πραγματοποιούνταν σε αποξηραμένες λίμνες της Νότιας Καλιφόρνιας.

Η κυκλοφορία της ταινίας «Easy Rider» το 1969 συνέβαλε στο να εξαπλωθεί ραγδαία το στυλ αυτών των μηχανών και να αποκτήσουν θαυμαστές και εκτός της υποκουλτούρας που μέχρι τότε υπήρχε μόνο σε μερικές περιοχές των ΗΠΑ, ενώ τότε εμφανίστηκαν και οι πρώτοι Ευρωπαίοι κατασκευαστές τους.

Μια τέτοια μοτοσικλέτα μπορεί να δημιουργηθεί πάνω σε έναν ήδη υπάρχοντα σκελετό ή να κατασκευαστεί από το μηδέν. «Με την πρώτη μηχανή που αγόρασα άρχισα να δημιουργώ το δικό μου πρότζεκτ, σύμφωνα με τα δικά μου γούστα. Είχε γίνει η αρχή για κάτι που μου άρεσε πολύ, αλλά ποτέ δεν είχα φανταστεί πού θα με οδηγούσε. Έπειτα άρχισαν να μου ζητάνε φίλοι να φτιάξω custom μοτοσικλέτες για εκείνους.

Ακόμα θυμάμαι τις ξέγνοιαστες στιγμές στο μικρό γκαράζ με το παλιό ψυγείο, που ήταν πάντα γεμάτο με μπίρες, και μια μικρή ψησταριά που βοηθούσε στο να καθόμαστε με τις ώρες, χειμώνα - καλοκαίρι. Ήταν θέμα χρόνου να ψάξω να βρω ένα μεγαλύτερο μέρος ύστερα και από τα παράπονα που έκανε και η κυρία Ευθυμία, η μητέρα μου».

Δεν αναζητούσε κάποιο «λουξ» κατάστημα, βρήκε λοιπόν τον στάβλο, εγκαταστάθηκε εκεί, τον έχτισε σιγά σιγά με τη βοήθεια φίλων και του έδωσε το όνομα Homo Ratus. «Αγαπώ τη φυσική φθορά που αφήνει ο χρόνος πάνω στα αντικείμενα αλλά και σ' εμάς τους ίδιους. Ο στάβλος έχει νόημα εφόσον δίνει μια δεύτερη ευκαιρία σε πολύ παλιά αντικείμενα, ώστε να προσφέρουν ξανά αναλογικές στιγμές ευχαρίστησης, ενώ κάποια από τα αυτά λειτουργούν πάλι ως μοναδικές custom κατασκευές.

Έχω ξοδέψει ώρες ατελείωτες με αυτά τα σίδερα, ούτε που θυμάμαι πόσα έχω φτιάξει, έχω ξενυχτήσει για να λύσω προβλήματα, έχω κάνει ρεβεγιόν με βρόμικα χέρια, έχουν δακρύσει τα μάτια μου από την ηλεκτροκόλληση, έχω κάψει τόσο τα χέρια μου που έχουν αποκτήσει "ανοσία", έχω ταλαιπωρήσει το πόδι μου παλεύοντας με τις μανιβέλες. Όλα αυτά δεν τα λέω για να δείξω πόσο γαμάτος είμαι αλλά γιατί όλα αυτά με έκαναν να αναρωτιέμαι πώς στο καλό μπορεί ένα άψυχο μεταλλικό αντικείμενο να σου προσφέρει τόσα συναισθήματα, σαν αυτά που έχω νιώσει εγώ».

Σε έναν παλιό στάβλο στο Κορωπί, γεμάτο με κλασικές μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που σώθηκαν Facebook Twitter
Οι πρώτες chopper μηχανές εμφανίστηκαν μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι στρατιώτες που επέστρεψαν στην πατρίδα άρχισαν να αφαιρούν από τις μηχανές τους τα μεγάλα και βαριά μέρη που δεν είναι απαραίτητα για τη βασική λειτουργία τους. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO
Σε έναν παλιό στάβλο στο Κορωπί, γεμάτο με κλασικές μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που σώθηκαν Facebook Twitter
Όσα κάνει σήμερα στο Κορωπί ο Γιώργος Φακίνος έχουν την αρχή τους στο 2013, όταν ακόμα εργαζόταν στους διαδρόμους του αεροδρομίου της Αθήνας, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του είχε αρχίσει να αξιοποιεί μερικά παλιά σκουριασμένα εργαλεία του πατέρα του που βρήκε στο γκαράζ του σπιτιού τους. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO

Έχει περάσει μια δεκαετία απ’ όταν άρχισε να διαμορφώνει τον στάβλο με πράγματα που τον βρίσκουν πια, όπως λέει,  χωρίς καν να τα ψάξει και μου ακούγεται λογικό. Με τα χρόνια πολλοί έμαθαν ότι στα χέρια του Γιώργου Φακίνου κάποια πράγματα μπορούν να αποκτήσουν ξανά αξία.

«Παρότι προσπαθώ να συγκρατούμαι, έχω αγοράσει αρκετές φορές πράγματα για να τα σώσω από βέβαιο "θάνατο". Βρίσκω κάτι μαγικό και μυστηριώδες σε αυτά, καθετί κρύβει και μαρτυρά μια άλλη εποχή, σίγουρα θα έχει αποτελέσει κομμάτι όμορφων στιγμών, κάποιος μπορεί να κόπιασε κάποτε για να το αποκτήσει. Βρήκα πεταμένο στην υγρασία ένα παλιό πιάνο, γερμανικό, του 1888. Όταν το άνοιξα προκειμένου να το κουρδίσω βρήκα χαραραγμένο ένα γυναικείο όνομα και τη χρονιά, 1902. Όταν άρχισα να παίζω σε αυτό ήταν λες και ταξίδευα με τον ίδιο ήχο που κάποτε γέμιζε μουσική κάποιο άλλο σπίτι, σε κάποια άλλη γειτονιά».

Πριν από καιρό αγόρασε ένα Chevrolet του 1949, το πρόλαβε λίγο πριν γίνει παλιοσίδερα. «Καθώς το χάζευα, συνειδητοποίησα πόσες ζωές θα χρειαστώ για να φτιάξω όσα έχω μαζέψει εδώ. Και κάπως ξύπνησα, έβαλα ένα μέτρο και άρχισα να ζω περισσότερο».

Σε έναν παλιό στάβλο στο Κορωπί, γεμάτο με κλασικές μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που σώθηκαν Facebook Twitter
Μοτοσικλέτες και αυτοκίνητα που πρωτοκυκλοφόρησαν πολλές δεκαετίες πριν, ένα τζουκ μποξ, φλιπεράκια, μερικά vintage έπιπλα που μαζί με μια ξυλόσομπα διαμορφώνουν κάτι σαν μικρό καθιστικό, μουσικά όργανα, μια ξύλινη μπάρα που λειτουργεί και γεμίζει συχνά. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO

Μέσα από το Homo Ratus ο Γιώργος Φακίνος γνώρισε και γνωρίζει ακόμα πολύ κόσμο, ο οποίος μάλιστα συμβάλλει και συνεισφέρει στη διατήρηση του στάβλου. Εκεί τον γνώρισα κι εγώ, σε ένα μπάρμπεκιου που έγινε στην αυλή του και ένωσε δυο μεγάλες παρέες.

Αποτελώντας και το σημείο συνάντησης της Λέσχης Κλασικών και Τροποποιημένων Οχημάτων, μια και δεν είναι μόνο ο Γιώργος που απολαμβάνει να ασχολείται με αυτές τις μηχανές και την κουλτούρα τους στην Αθήνα, ο στάβλος είναι πάνω απ’ όλα ένα «κέντρο συνάντησης ανήσυχων φίλων», όπως τον περιγράφει.

«Συνηθίζουμε να κάνουμε κάποια θεματικά πάρτι ώστε να ανοίγει ο χώρος μας για όλο τον κόσμο και η ανταπόκριση είναι τουλάχιστον συγκινητική, ολοκληρώνει την ιδέα του Homo Ratus γιατί χωρίς την αγάπη κάποιου γι’ αυτό το μέρος θα μιλούσαμε απλώς για ένα ακόμα παλιό κτίσμα».

Πέρα από τα πάρτι όμως, στα οποία παρευρίσκεται και ο ίδιος, πολλοί είναι εκείνοι που ζητούν τον χώρο για να γιορτάσουν εκεί μια σημαντική προσωπική τους στιγμή, ανάμεσα σε πραγματικά παλιά αυτοκίνητα και μηχανές που θυμίζουν ταξίδια στον εμβληματικό αυτοκινητόδρομο της Route 66. Αρκεί να τα βρείτε με τον Γιώργο στη μουσική που θέλετε να ντύσει αυτή σας τη στιγμή.

Σε έναν παλιό στάβλο στο Κορωπί, γεμάτο με κλασικές μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που σώθηκαν Facebook Twitter
«Συνηθίζουμε να κάνουμε κάποια θεματικά πάρτι ώστε να ανοίγει ο χώρος μας για όλο τον κόσμο και η ανταπόκριση του είναι τουλάχιστον συγκινητική και ολοκληρώνει την ιδέα του Homo Ratus γιατί χωρίς την αγάπη κάποιον γι’ αυτό το μέρος θα μιλούσαμε απλώς για ένα ακόμα παλιό κτίσμα». Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO
Σε έναν παλιό στάβλο στο Κορωπί, γεμάτο με κλασικές μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που σώθηκαν Facebook Twitter
Μέσα από το Homo Ratus ο Γιώργος Φακίνος γνώρισε και γνωρίζει ακόμα πολύ κόσμο ο οποίος μάλιστα συμβάλλει και συνεισφέρει στη διατήρηση του στάβλου. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO

Homo Ratus, Μιχαήλ Δήμα 79, Κορωπί, 211 1838405

Θέματα
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θεοδώρα Ψαλτοπούλου: Γιατί oι νέοι νοσούν ολοένα περισσότερο από καρκίνο;

Άκου την επιστήμη / Γιατί αυξάνονται οι νέοι που νοσούν από καρκίνο; H Θ. Ψαλτοπούλου εξηγεί

Πώς μπορούμε να μειώσουμε τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου; Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν καθοριστικά τη μακροζωία; Και πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η διατροφή στην πρόληψη των χρόνιων ασθενειών; Η παθολόγος και καθηγήτρια Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, απαντά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ποια είναι τα κλειστά ρέματα που πλημμυρίζουν την Αθήνα

Radio Lifo / Ποια είναι τα κλειστά ρέματα που πλημμυρίζουν την Αθήνα

Γιατί πλημμυρίζουν οι δρόμοι με την πρώτη νεροποντή; Και πώς αυτό συνδέεται με τον φυσικό χώρο που έχουμε κλέψει από τα ρέματα και τα ποτάμια της πόλης; Ο Δημήτρης Θεοδοσόπουλος, Αγρονόμος Τοπογράφος Μηχανικός που έχει εξερευνήσει και μελετήσει διεξοδικά το ιστορικό δίκτυο των ρεμάτων της Αττικής, συζητά με την Ντίνα Καράτζιου τα πώς και τα γιατί.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θανάσης Φωκάς: «Μπορείς να απελευθερωθείς από την πίεση των social media και να στραφείς στον εαυτό σου;»

Θανάσης Φωκάς / Θανάσης Φωκάς: «Μπορείς να απελευθερωθείς από τα social media και να στραφείς στον εαυτό σου;»

Μπορεί το ασυνείδητο να καθορίζει τις αποφάσεις μας; Είναι η ευτυχία θέμα κατανάλωσης ή εσωτερικής ολοκλήρωσης; Πώς η τεχνολογία μεταμορφώνει τον τρόπο που σκεφτόμαστε και ζούμε; Ο διακεκριμένος μαθηματικός και ακαδημαϊκός μοιράζεται σκέψεις που ξεκινούν από την επιστήμη και φτάνουν μέχρι τα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα της εποχής μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Υπόθεση Γραικού: Η εξαφάνιση που ξεσκέπασε ένα θαμμένο μυστικό

Αληθινά εγκλήματα / Υπόθεση Γραικού: Η εξαφάνιση που ξεσκέπασε ένα θαμμένο μυστικό

Ο δημοσιογράφος Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται την εξαφάνιση του 59χρονου κτηνοτρόφου Δημήτρη Γραικού που για δυόμισι χρόνια αποτελούσε άλυτο γρίφο για τους αστυνομικούς της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης.
ΝΙΚΟΣ ΤΣΕΦΛΙΟΣ
Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Tο σκοτεινό φινάλε

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Tο σκοτεινό φινάλε

Ένα αποκαλυπτικό ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη για τον αμφιλεγόμενο ποινικολόγο. Το τελευταίο μέρος της τριλογίας: Μια μυστική συμφωνία, οι άγνωστοι μάρτυρες, υποθέσεις Λιγνάδη και Πισπιρίγκου, όσα έγιναν μετά το θάνατό του κ.α
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
«Ο κόσμος νομίζει ότι είσαι ο ρόλος σου»

Lifo Videos / «Ο κόσμος νομίζει ότι είσαι ο ρόλος σου»

Η Ιωάννα Ασημακοπούλου μιλά για τη διαδρομή της στο θέατρο, την τηλεόραση και τη ζωή, εξηγεί γιατί το «Είμαι η Τζο» είναι το πιο προσωπικό της έργο και επιμένει ότι μόνο η τέχνη μπορεί να μας δώσει διέξοδο και ελπίδα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
«Η Δύση κέρδισε τον Ψυχρό Πόλεμο, αλλά δεν κέρδισε την ειρήνη»

LiFO politics / «Η Δύση κέρδισε τον Ψυχρό Πόλεμο, αλλά δεν κέρδισε την ειρήνη»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ, Λουκάς Τσούκαλης, μιλά στη Βασιλική Σιούτη για το τέλος της αμερικανικής ηγεμονίας και της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και προειδοποιεί ότι η Ευρώπη κινδυνεύει με παρακμή αν δεν λειτουργήσει ως ενιαία πολιτική οντότητα.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Τι τρώμε στ’ αλήθεια; Έλεγχοι, ετικέτες και η αθέατη πλευρά της διατροφής

Radio Lifo / Aν ξέραμε τι τρώμε...

Η Ντίνα Καράτζιου συζητά με τον Αντώνη Ζαμπέλα, πρόεδρο του Ενιαίου Φορέα Ελέγχου Τροφίμων, για την ασφάλεια των τροφίμων στην Ελλάδα σήμερα. Ο κ. Ζαμπέλας αναλύει κάθε στάδιο της πορείας που ακολουθεί ένα τρόφιμο μέχρι να φτάσει στο τραπέζι μας.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Οι ματωμένες κόντρες

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Οι ματωμένες κόντρες

Ένα αποκαλυπτικό ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη για τον αμφιλεγόμενο ποινικολόγο. Το δεύτερο μέρος της τριλογίας: Το outing από τον Βαλλιανάτο, ένα αιματηρό διαζύγιο, η διαμάχη με τον Λαζόπουλο κ.α.
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
«Η Ελλάδα έχει αργήσει τραγικά να αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης»

Lifo Videos / «Η Ελλάδα έχει αργήσει τραγικά να αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης»

Τι σηματοδοτεί η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους; Πόσο επικίνδυνη είναι η «εργαλειοποίηση του αντισημιτισμού»; Μπορεί η Γάζα να γίνει η «παγκόσμια μνήμη» που θα σημαδέψει τις επόμενες δεκαετίες; Ο ιστορικός Πολυμέρης Βόγλης φωτίζει τις ρίζες της σύγκρουσης, τις διεθνείς αντιδράσεις και τις προοπτικές για ειρήνη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Tις περισσότερες φορές ο εχθρός σου δεν είναι αυτός που πιστεύεις»

Οι Άλλοι / «Tις περισσότερες φορές ο εχθρός σου δεν είναι αυτός που πιστεύεις»

46 λεπτά συνέντευξης δεν είναι αρκετά για να χωρέσουν το χιούμορ, την ενέργεια και τη βαθιά ψυχή του Ζερόμ Καλούτα. Αρκούν όμως για να καταλάβει κανείς ότι πρόκειται για έναν καλλιτέχνη που δεν σταματά να ανακαλύπτει τον εαυτό του και να προχωρά με τόλμη.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
«Τα social media μάς έχουν κάνει κυνικούς και αδιάφορους»

Άκου την επιστήμη / «Τα social media μάς έχουν κάνει κυνικούς και αδιάφορους»

Η Gen Z ρίχνει κυβερνήσεις με ένα hashtag, την ίδια στιγμή που οι αλγόριθμοι περιορίζουν τον δημόσιο διάλογο σε likes και φίλτρα. Τα social media έδωσαν φωνή σε εκατομμύρια πολίτες, αλλά μήπως τελικά μας έκαναν πιο αδιάφορους και λιγότερο δημοκρατικούς; Η καθηγήτρια του ΕΚΠΑ, Μαρίνα Ρήγου, απαντά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Όταν πέθανε ο πρώτος μου σύζυγος, σκέφτηκα να βάλω τέλος στη ζωή μου»

Lifo Videos / Νένα Μεντή: «Όταν πέθανε ο πρώτος μου σύζυγος, σκέφτηκα να βάλω τέλος στη ζωή μου»

Μία από τις πιο σπουδαίες παρουσίες του ελληνικού θεάτρου γιορτάζει φέτος 60 χρόνια αδιάλειπτης πορείας στη σκηνή και μιλά με αφοπλιστική ειλικρίνεια για την κοινωνία, την τηλεόραση, το θέατρο αλλά και τις προσωπικές της πληγές.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Χαώδης πολυνομία και συμπληγάδες συμφερόντων: Ποιος ελέγχει τη δόμηση σήμερα;

Radio Lifo / Ποιος ελέγχει τι χτίζεται και πού στην Ελλάδα;

Χαώδης πολυνομία και συμπληγάδες συμφερόντων: Η Ντίνα Καράτζιου συζητάει με τον Δημήτρη Πετρόπουλο, πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας των Μηχανικών του Δημοσίου ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ για το πώς ελέγχεται το δομημένο περιβάλλον στη χώρα, από την έκδοση των οικοδομικών αδειών έως τον έλεγχο της αυθαίρετης δόμησης και τη διαχείριση των μεγάλων επενδυτικών σχεδίων.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Το φλεγόμενο μυστήριο 

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Το φλεγόμενο μυστήριο 

Ένα αποκαλυπτικό ηχητικό ντοκιμαντέρ για τον αμφιλεγόμενο ποινικολόγο. Το πρώτο μέρος της τριλογίας: Ένας μυστηριώδης γάμος, ένας ανεξιχνίαστος φόνος, η δίκη των Σατανιστών, η μάντρα του Alter κ.α.
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
Μπορεί ένας ψυχοθεραπευτής χωρίς αναπηρία να στηρίξει ουσιαστικά ΑμεΑ;

Ζούμε, ρε! / Μπορεί ένας ψυχοθεραπευτής χωρίς αναπηρία να στηρίξει ουσιαστικά ΑμεΑ;

Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος ανοίγουν μια δύσκολη αλλά αναγκαία συζήτηση: τι σημαίνει για έναν ψυχοθεραπευτή να εργάζεται με άτομα με αναπηρία χωρίς να έχει το προσωπικό βίωμα;
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ΧΡΥΣΕΛΛΑ ΛΑΓΑΡΙΑ - ΘΟΔΩΡΗΣ ΤΣΑΤΣΟΣ