Σε έναν παλιό στάβλο στο Κορωπί, γεμάτο με κλασικές μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που σώθηκαν Facebook Twitter
Βρισκόμαστε σε έναν χώρο ο οποίος έχει κάτι από παλιατζίδικο, συνεργείο, σαλόνι και μπαρ, που όσοι τον γνωρίζουν και τον επισκέπτονται τον αποκαλούν ακόμα «στάβλο» και συνεννοούνται. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO

Ένας παλιός στάβλος στο Κορωπί, γεμάτος με chopper μηχανές και κλασικά αυτοκίνητα

0

Σε ένα κτίσμα περίπου εκατό ετών στο Κορωπί, που κάποτε λειτουργούσε ως στάβλος, ανοίγοντας την παλιά σκουριασμένη πόρτα μυρίζει κάτι από άχυρο ακόμα, μαζί με καμένα μέταλλα και λάδια με πολλές ώρες λειτουργίας σε αερόψυκτους κινητήρες. Απ' όλα αυτά, βέβαια, ο Γιώργος προτιμά το άρωμα του νυχτολούλουδου που υπομονετικά περιμένει στην αυλή να υποδεχτεί το καλοκαίρι κάθε χρόνο.

Στον χώρο του στάβλου, ταλαιπωρημένα από τα χρόνια αντικείμενα έχουν τοποθετηθεί επιμελώς ατημέλητα, και κάπως στριμωγμένα. Έτσι όμως σώθηκαν, κερδίζοντας μια δεύτερη ευκαιρία για να ξαναλειτουργήσουν.

Μοτοσικλέτες και αυτοκίνητα που πρωτοκυκλοφόρησαν πολλές δεκαετίες πριν, ένα τζουκ μποξ, φλιπεράκια, μερικά vintage έπιπλα, που μαζί με μια ξυλόσομπα διαμορφώνουν κάτι σαν μικρό καθιστικό, μουσικά όργανα, μια ξύλινη μπάρα που λειτουργεί και γεμίζει συχνά. Βρισκόμαστε σε έναν χώρο που έχει κάτι από παλιατζίδικο, συνεργείο, σαλόνι και μπαρ. Όσοι τον γνωρίζουν και τον επισκέπτονται, τον αποκαλούν ακόμα «στάβλο» και συνεννοούνται.

«Αγαπώ τη φυσική φθορά που αφήνει ο χρόνος πάνω στα αντικείμενα αλλά και σ' εμάς τους ίδιους. Ο στάβλος έχει νόημα να υπάρχει εφόσον δίνει μια δεύτερη ευκαιρία σε πολύ παλιά αντικείμενα ώστε να προσφέρουν ξανά αναλογικές στιγμές ευχαρίστησης, ενώ κάποια από τα αυτά λειτουργούν ως μοναδικές custom κατασκευές».

Όσα κάνει σήμερα στο Κορωπί ο Γιώργος Φακίνος έχουν την αρχή τους στο 2013, όταν ακόμα εργαζόταν στους διαδρόμους του αεροδρομίου της Αθήνας, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του είχε αρχίσει να αξιοποιεί μερικά παλιά σκουριασμένα εργαλεία του πατέρα του που βρήκε στο γκαράζ του σπιτιού τους.

«Τα χρήματα ήταν λιγοστά, ενώ όλα γύρω μου μού φαίνονταν κονσέρβα. Όλα τα οχήματα ήταν ίδια, απλώς είχαν διαφορετικές αποχρώσεις, τα έπιπλα των σπιτιών μας ήταν φτιαγμένα από το ίδιο υλικό και την ίδια πολυεθνική, οι τηλεοράσεις πολλών ιντσών έμπαιναν σε προσφορά. Έχοντας αυτές τις εικόνες, με έπιανε το συναίσθημα του ασυμβίβαστου, ήθελα να δημιουργήσω κάτι δικό μου, ξεχωριστό και μοναδικό».

Σε έναν παλιό στάβλο στο Κορωπί, γεμάτο με κλασικές μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που σώθηκαν Facebook Twitter
«Με την πρώτη μηχανή που αγόρασα άρχισα να δημιουργώ το δικο μου πρότζεκτ, σύμφωνα με τα δικά μου γούστα. Είχε γίνει η αρχή για κάτι που μου άρεσε πολύ, αλλά ποτέ δεν είχα φανταστεί πού θα με οδηγούσε». Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO

Αγόρασε τότε την πιο οικονομική κλασική μηχανή που βρήκε και ξεκίνησε το «chop-άρισμα» – οι πρώτες chopper μηχανές εμφανίστηκαν μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι στρατιώτες που επέστρεψαν στην πατρίδα τους άρχισαν να αφαιρούν από τις μηχανές τους τα μεγάλα και βαριά μέρη που δεν είναι απαραίτητα για τη βασική λειτουργία τους, όπως τα φτερά, προκειμένου να τις κάνουν πιο ελαφριές και να βελτιώσουν την απόδοσή τους στους αγώνες που πραγματοποιούνταν σε αποξηραμένες λίμνες της Νότιας Καλιφόρνιας.

Η κυκλοφορία της ταινίας «Easy Rider» το 1969 συνέβαλε στο να εξαπλωθεί ραγδαία το στυλ αυτών των μηχανών και να αποκτήσουν θαυμαστές και εκτός της υποκουλτούρας που μέχρι τότε υπήρχε μόνο σε μερικές περιοχές των ΗΠΑ, ενώ τότε εμφανίστηκαν και οι πρώτοι Ευρωπαίοι κατασκευαστές τους.

Μια τέτοια μοτοσικλέτα μπορεί να δημιουργηθεί πάνω σε έναν ήδη υπάρχοντα σκελετό ή να κατασκευαστεί από το μηδέν. «Με την πρώτη μηχανή που αγόρασα άρχισα να δημιουργώ το δικό μου πρότζεκτ, σύμφωνα με τα δικά μου γούστα. Είχε γίνει η αρχή για κάτι που μου άρεσε πολύ, αλλά ποτέ δεν είχα φανταστεί πού θα με οδηγούσε. Έπειτα άρχισαν να μου ζητάνε φίλοι να φτιάξω custom μοτοσικλέτες για εκείνους.

Ακόμα θυμάμαι τις ξέγνοιαστες στιγμές στο μικρό γκαράζ με το παλιό ψυγείο, που ήταν πάντα γεμάτο με μπίρες, και μια μικρή ψησταριά που βοηθούσε στο να καθόμαστε με τις ώρες, χειμώνα - καλοκαίρι. Ήταν θέμα χρόνου να ψάξω να βρω ένα μεγαλύτερο μέρος ύστερα και από τα παράπονα που έκανε και η κυρία Ευθυμία, η μητέρα μου».

Δεν αναζητούσε κάποιο «λουξ» κατάστημα, βρήκε λοιπόν τον στάβλο, εγκαταστάθηκε εκεί, τον έχτισε σιγά σιγά με τη βοήθεια φίλων και του έδωσε το όνομα Homo Ratus. «Αγαπώ τη φυσική φθορά που αφήνει ο χρόνος πάνω στα αντικείμενα αλλά και σ' εμάς τους ίδιους. Ο στάβλος έχει νόημα εφόσον δίνει μια δεύτερη ευκαιρία σε πολύ παλιά αντικείμενα, ώστε να προσφέρουν ξανά αναλογικές στιγμές ευχαρίστησης, ενώ κάποια από τα αυτά λειτουργούν πάλι ως μοναδικές custom κατασκευές.

Έχω ξοδέψει ώρες ατελείωτες με αυτά τα σίδερα, ούτε που θυμάμαι πόσα έχω φτιάξει, έχω ξενυχτήσει για να λύσω προβλήματα, έχω κάνει ρεβεγιόν με βρόμικα χέρια, έχουν δακρύσει τα μάτια μου από την ηλεκτροκόλληση, έχω κάψει τόσο τα χέρια μου που έχουν αποκτήσει "ανοσία", έχω ταλαιπωρήσει το πόδι μου παλεύοντας με τις μανιβέλες. Όλα αυτά δεν τα λέω για να δείξω πόσο γαμάτος είμαι αλλά γιατί όλα αυτά με έκαναν να αναρωτιέμαι πώς στο καλό μπορεί ένα άψυχο μεταλλικό αντικείμενο να σου προσφέρει τόσα συναισθήματα, σαν αυτά που έχω νιώσει εγώ».

Σε έναν παλιό στάβλο στο Κορωπί, γεμάτο με κλασικές μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που σώθηκαν Facebook Twitter
Οι πρώτες chopper μηχανές εμφανίστηκαν μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι στρατιώτες που επέστρεψαν στην πατρίδα άρχισαν να αφαιρούν από τις μηχανές τους τα μεγάλα και βαριά μέρη που δεν είναι απαραίτητα για τη βασική λειτουργία τους. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO
Σε έναν παλιό στάβλο στο Κορωπί, γεμάτο με κλασικές μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που σώθηκαν Facebook Twitter
Όσα κάνει σήμερα στο Κορωπί ο Γιώργος Φακίνος έχουν την αρχή τους στο 2013, όταν ακόμα εργαζόταν στους διαδρόμους του αεροδρομίου της Αθήνας, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του είχε αρχίσει να αξιοποιεί μερικά παλιά σκουριασμένα εργαλεία του πατέρα του που βρήκε στο γκαράζ του σπιτιού τους. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO

Έχει περάσει μια δεκαετία απ’ όταν άρχισε να διαμορφώνει τον στάβλο με πράγματα που τον βρίσκουν πια, όπως λέει,  χωρίς καν να τα ψάξει και μου ακούγεται λογικό. Με τα χρόνια πολλοί έμαθαν ότι στα χέρια του Γιώργου Φακίνου κάποια πράγματα μπορούν να αποκτήσουν ξανά αξία.

«Παρότι προσπαθώ να συγκρατούμαι, έχω αγοράσει αρκετές φορές πράγματα για να τα σώσω από βέβαιο "θάνατο". Βρίσκω κάτι μαγικό και μυστηριώδες σε αυτά, καθετί κρύβει και μαρτυρά μια άλλη εποχή, σίγουρα θα έχει αποτελέσει κομμάτι όμορφων στιγμών, κάποιος μπορεί να κόπιασε κάποτε για να το αποκτήσει. Βρήκα πεταμένο στην υγρασία ένα παλιό πιάνο, γερμανικό, του 1888. Όταν το άνοιξα προκειμένου να το κουρδίσω βρήκα χαραραγμένο ένα γυναικείο όνομα και τη χρονιά, 1902. Όταν άρχισα να παίζω σε αυτό ήταν λες και ταξίδευα με τον ίδιο ήχο που κάποτε γέμιζε μουσική κάποιο άλλο σπίτι, σε κάποια άλλη γειτονιά».

Πριν από καιρό αγόρασε ένα Chevrolet του 1949, το πρόλαβε λίγο πριν γίνει παλιοσίδερα. «Καθώς το χάζευα, συνειδητοποίησα πόσες ζωές θα χρειαστώ για να φτιάξω όσα έχω μαζέψει εδώ. Και κάπως ξύπνησα, έβαλα ένα μέτρο και άρχισα να ζω περισσότερο».

Σε έναν παλιό στάβλο στο Κορωπί, γεμάτο με κλασικές μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που σώθηκαν Facebook Twitter
Μοτοσικλέτες και αυτοκίνητα που πρωτοκυκλοφόρησαν πολλές δεκαετίες πριν, ένα τζουκ μποξ, φλιπεράκια, μερικά vintage έπιπλα που μαζί με μια ξυλόσομπα διαμορφώνουν κάτι σαν μικρό καθιστικό, μουσικά όργανα, μια ξύλινη μπάρα που λειτουργεί και γεμίζει συχνά. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO

Μέσα από το Homo Ratus ο Γιώργος Φακίνος γνώρισε και γνωρίζει ακόμα πολύ κόσμο, ο οποίος μάλιστα συμβάλλει και συνεισφέρει στη διατήρηση του στάβλου. Εκεί τον γνώρισα κι εγώ, σε ένα μπάρμπεκιου που έγινε στην αυλή του και ένωσε δυο μεγάλες παρέες.

Αποτελώντας και το σημείο συνάντησης της Λέσχης Κλασικών και Τροποποιημένων Οχημάτων, μια και δεν είναι μόνο ο Γιώργος που απολαμβάνει να ασχολείται με αυτές τις μηχανές και την κουλτούρα τους στην Αθήνα, ο στάβλος είναι πάνω απ’ όλα ένα «κέντρο συνάντησης ανήσυχων φίλων», όπως τον περιγράφει.

«Συνηθίζουμε να κάνουμε κάποια θεματικά πάρτι ώστε να ανοίγει ο χώρος μας για όλο τον κόσμο και η ανταπόκριση είναι τουλάχιστον συγκινητική, ολοκληρώνει την ιδέα του Homo Ratus γιατί χωρίς την αγάπη κάποιου γι’ αυτό το μέρος θα μιλούσαμε απλώς για ένα ακόμα παλιό κτίσμα».

Πέρα από τα πάρτι όμως, στα οποία παρευρίσκεται και ο ίδιος, πολλοί είναι εκείνοι που ζητούν τον χώρο για να γιορτάσουν εκεί μια σημαντική προσωπική τους στιγμή, ανάμεσα σε πραγματικά παλιά αυτοκίνητα και μηχανές που θυμίζουν ταξίδια στον εμβληματικό αυτοκινητόδρομο της Route 66. Αρκεί να τα βρείτε με τον Γιώργο στη μουσική που θέλετε να ντύσει αυτή σας τη στιγμή.

Σε έναν παλιό στάβλο στο Κορωπί, γεμάτο με κλασικές μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που σώθηκαν Facebook Twitter
«Συνηθίζουμε να κάνουμε κάποια θεματικά πάρτι ώστε να ανοίγει ο χώρος μας για όλο τον κόσμο και η ανταπόκριση του είναι τουλάχιστον συγκινητική και ολοκληρώνει την ιδέα του Homo Ratus γιατί χωρίς την αγάπη κάποιον γι’ αυτό το μέρος θα μιλούσαμε απλώς για ένα ακόμα παλιό κτίσμα». Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO
Σε έναν παλιό στάβλο στο Κορωπί, γεμάτο με κλασικές μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που σώθηκαν Facebook Twitter
Μέσα από το Homo Ratus ο Γιώργος Φακίνος γνώρισε και γνωρίζει ακόμα πολύ κόσμο ο οποίος μάλιστα συμβάλλει και συνεισφέρει στη διατήρηση του στάβλου. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO

Homo Ratus, Μιχαήλ Δήμα 79, Κορωπί, 211 1838405

Θέματα
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πώς η Αθήνα έφτασε να έχει παγκόσμια πρωτιά στα άδεια και εγκαταλελειμμένα σπίτια

Radio Lifo / Πώς η Αθήνα έφτασε να έχει παγκόσμια πρωτιά στα άδεια και εγκαταλελειμμένα σπίτια

Την ώρα που ένας στους πέντε πολίτες της χώρας ζει υπό τον μόνιμο φόβο της απώλειας της στέγης του, η Αθήνα κατέχει ένα τρομακτικό ρεκόρ. Η Ντίνα Καράτζιου συζητά με τον οικονομολόγο και συγγραφέα Δημήτρη Ιωάννου.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Παύλος Τσίμας: «H σύγκρουση στη Μέση Ανατολή ευνοεί τον ρόλο της Τουρκίας»

Lifo Videos / Παύλος Τσίμας: «H σύγκρουση στη Μέση Ανατολή ευνοεί τον ρόλο της Τουρκίας»

Ποια είναι τα βασικά συμπεράσματα της νέας σύγκρουσης Ισραήλ–Ιράν; Πόσο επηρεάζεται η Ελλάδα από τις εξελίξεις; Και γιατί βγαίνει κερδισμένος ο Ερντογάν; Ο Παύλος Τσίμας συζητά με τον Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Καβάφης μέσα από το βλέμμα των καλλιτεχνών

Ο Καβάφης ανάμεσά μας / Ο Καβάφης μέσα από το βλέμμα των καλλιτεχνών

Τι μπορεί να σημαίνει σήμερα ο Καβάφης για έναν σκηνοθέτη και μια εικαστικό; Πώς «διαβάζεται» η μορφή του μέσα από το βλέμμα δύο σύγχρονων δημιουργών με διαφορετικές διαδρομές; Ο σκηνοθέτης Αριστοτέλης Μαραγκός, με διεθνή εμπειρία, και η εικαστικός Farida El Gazzar, με κοσμοπολίτικη πορεία, αντλούν έμπνευση από τον ποιητή, τη σχέση τους με την Αλεξάνδρεια και τα ευρήματα του Αρχείου Καβάφη του Ιδρύματος Ωνάση.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ανδρέας Τετέι: «Πονάει πολύ το να σε αποκαλούν “μαϊμού” στο γήπεδο»

Οι Άλλοι / Ανδρέας Τετέι: «Πονάει πολύ το να σε αποκαλούν “μαϊμού” στο γήπεδο»

Ο παίκτης της Κηφισιάς θυμάται την καθημερινότητά του στη Φωκίωνος Νέγρη, εξηγεί γιατί μπήκε στο ποδόσφαιρο και περιγράφει την εμπειρία του από τον ρατσισμό που επικρατεί στα γήπεδα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Πόσα νέα σπίτια και πόσους τουρίστε αντέχουν ακόμα τα νησιά;

Radio Lifo / Πόσα νέα σπίτια και πόσους τουρίστες αντέχουν ακόμα τα νησιά;

Στην Ελλάδα –και ιδιαίτερα στα νησιά– τα τελευταία χρόνια παρατηρείται συχνά το φαινόμενο πολίτες και οργανώσεις να προσφεύγουν στο ΣτΕ προκειμένου να σταματήσουν ιδιωτικές επενδύσεις ή σχέδια δόμησης που απειλούν τοπία και οικοσυστήματα. Τι μας λέει αυτό για το θεσμικό μας σύστημα;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Γιάννης Παντελάκης: Το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» πουλάει

Lifo Videos / Γιάννης Παντελάκης: Το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» πουλάει

Ο αρθρογράφος της LIFO σχολιάζει στον Γιάννη Πανταζόπουλο τις κινήσεις του Αντώνη Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα για τη δημιουργία νέων κομμάτων και εξηγεί γιατί «οι ικανοί δεν μπαίνουν πια στην πολιτική».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιώργος Αυγερόπουλος: Στη Γάζα είδα ανθρώπους που έχουν συμφιλιωθεί με τον θάνατο»

Γιώργος Αυγερόπουλος / «Στη Γάζα είδα ανθρώπους που έχουν συμφιλιωθεί με τον θάνατο»

O βραβευμένος πολεμικός ανταποκριτής περιγράφει στον Γιάννη Πανταζόπουλο τις πιο σκληρές μνήμες του από τη Γάζα και εξηγεί γιατί η παρούσα κρίση δεν έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Παιδικά πάρτι, αυτή η μάστιγα!

Ψυχή & Σώμα / Παιδικά πάρτι, αυτή η μάστιγα!

Πώς θα βγουν αλώβητοι οι γονείς από τον «οδοστρωτήρα» που λέγεται παιδικά πάρτι; Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με τον εικαστικό Αλέξανδρο Γεωργίου, μπαμπά του οκτάχρονου Παναγιώτη, και τη Νινέττα Γιακιντζή, μαμά του εφτάχρονου Ιάσονα.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Pan Pan: «Πάντα αναζητάω να βλέπω την πόλη από ψηλά»

Lifo Videos / Pan Pan: «Μ' αρέσει πάντα να βλέπω την πόλη από ψηλά»

O Pan Pan δεν είναι μόνο μουσικός ή κομίστας· ό,τι δημιουργεί μοιάζει συχνά με μια προσωπική ξενάγηση στην Αθήνα των ’90s και των ΄00s, μέσα από το βλέμμα ενός παιδιού που μεγάλωσε στην «κρυμμένη» γειτονιά του Πολυγώνου.
Είναι η μακροζωία μια νέα μορφή θρησκείας;

Άκου την επιστήμη / Είναι η μακροζωία μια νέα μορφή θρησκείας;

Μπορούμε να νικήσουμε τον χρόνο και τη φθορά; Είναι εφικτό να «χακάρουμε» το βιολογικό μας ρολόι ώστε να ζήσουμε περισσότερο χωρίς να γεράσουμε νωρίτερα; Ο Καθηγητής Βιολογίας και Γενετικής στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ, Αριστείδης Ηλιόπουλος, μιλά στον Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η λαχτάρα μου ήταν να είμαι αληθινός»

Lifo Videos / «Η λαχτάρα μου ήταν να είμαι αληθινός»

Σχεδόν 100 χρόνια ζωής δεν θόλωσαν ούτε στιγμή το βλέμμα του Γιάννη Βογιατζή πάνω στην τέχνη και την αλήθεια της. Με αφοπλιστική διαύγεια και χιούμορ, ο θρυλικός ηθοποιός του παλιού ελληνικού κινηματογράφου μιλά για τη Ρένα Βλαχοπούλου, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τον Φίνο και για την ευτυχία που του χάρισε η υποκριτική.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση: Μπορεί να προστατεύσει από τη σεξουαλική κακοποίηση;

Ψυχή & Σώμα / Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση: Μπορεί να προστατεύσει από τη σεξουαλική κακοποίηση;

Πώς και πότε μιλάμε στα παιδιά μας για το σεξ; Πώς βοηθά το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής στην πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης; Ποια σημάδια πρέπει να προσέξουν οι γονείς; Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με την ψυχοθεραπεύτρια Σοφιάνα Μηλιωρίτσα.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ