«Εγώ λέω ότι είμαι σοφερίνα»: Όσα ζει καθημερινά στους δρόμους μια οδηγός ταξί

Η Χριστίνα Μεσσάρη είναι μια επαγγελματίας οδηγός ταξί Facebook Twitter
«Τα τελευταία χρόνια ο κόσμος έχει γίνει ανυπόμονος και νευρικός. Του φταίνε όλα. Και δυστυχώς βγάζουν τα προβλήματά τους στην οδήγηση». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
0

Αν και οι εποχές έχουν αλλάξει, κάποια στερεότυπα επιμένουν. Έχω βρεθεί σε αρκετά ταξί όπου οι άνδρες οδηγοί μιλούν υποτιμητικά για τις γυναίκες οδηγούς που συναντούν. Τα τελευταία χρόνια, βέβαια, έχει σημειωθεί «πρόοδος», οι αναφορές δείχνουν να μειώνονται ή να περιορίζονται σε επιτιμητικό κούνημα του κεφαλιού.

Στους δρόμους βλέπεις διαρκώς τη σύγκρουση μεταξύ της επιθετικής-«αρρενωπής» και της αμυντικής-«θηλυκής» οδήγησης. Και για να μη μας αδικούμε, αυτό δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Πρόσφατα μια διαφήμιση στη Γαλλία αντιμετώπισε την τοξική αρρενωπότητα ως έναν παράγοντα της επικίνδυνης οδήγησης αντίστοιχο με το αλκοόλ. Τα στοιχεία είναι συντριπτικά, με χαρακτηριστικότερο αυτών το γεγονός ότι το 88% των νέων μεταξύ 18-24 που σκοτώθηκαν στον δρόμο είναι άνδρες.

Μιλήσαμε με τη Χριστίνα Μεσσάρη, οδηγό ταξί, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μια γυναίκα στον δρόμο. Αρχικά τη ρώτησα πώς προτιμά να την αποκαλούν αλλά και κατά πόσον ο όρος «ταξιτζού» είναι υποτιμητικός. «Προσωπικά εγώ λέω ότι είμαι σοφερίνα», απαντάει γελώντας. «Κανονικά ο όρος είναι “οδηγός ταξί”. Ο όρος “ταξιτζού” δεν είναι υποτιμητικός, απλά είναι πιο λαϊκός. Ο κόσμος βέβαια έτσι μας αποκαλεί: “ταξιτζής”».

«Είναι μύθος ότι οι γυναίκες δεν ξέρουν να παρκάρουν. Όταν οδηγείς και κάνεις 300 χιλιόμετρα την ημέρα, μαθαίνεις και να παρκάρεις και να καταλαβαίνεις αν χωράς να περάσεις από έναν δρόμο. Είναι πλέον θέμα εμπειρίας».

Η κυρία Μεσσάρη είναι 48 ετών και δουλεύει στο ταξί τα τελευταία 13 χρόνια. «Οδηγούσα από τα 18 μου. Μου άρεσε η οδήγηση και έκανα πολλά χιλιόμετρα γιατί είχα μαγαζί στην Κηφισιά. Έμενα Παλαιό Φάληρο, οπότε κάθε μέρα έκανα αρκετά χιλιόμετρα. Η αλήθεια είναι ότι όταν έκλεισα το μαγαζί που είχα, το 2009, λόγω της κρίσης, και ανέβηκα το 2010 στο ταξί, βασικός λόγος ήταν ότι μου άρεσε η οδήγηση. Ήμουν και κοινωνική και λέω στον άνδρα μου “θα το δοκιμάσω”».

Η Χριστίνα Μεσσάρη είναι μια επαγγελματίας οδηγός ταξί Facebook Twitter
Έχοντας διανύσει πάνω από 1,5 εκατομμύριο χιλιόμετρα, η εμπειρία και η δυναμική της είναι δεδομένες πια, αλλά παρ' όλα αυτά επιλέγει να οδηγεί αμυντικά. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Απαραίτητη προϋπόθεση για να κάνεις αυτήν τη δουλειά είναι να μην φοβάσαι την οδήγηση. «Να μη φοβάσαι ότι θα σε πάρει η ανηφόρα ή ότι δεν θα χωρέσεις σε έναν στενό δρόμο», λέει. «Αυτό θέλει απλά εξάσκηση. Είναι μύθος ότι οι γυναίκες δεν ξέρουν να παρκάρουν. Όταν οδηγείς και κάνεις 300 χιλιόμετρα την ημέρα, μαθαίνεις και να παρκάρεις και να καταλαβαίνεις αν χωράς να περάσεις από έναν δρόμο. Είναι πλέον θέμα εμπειρίας».

Η εκτίμησή της είναι ότι μόνο ένα 5% των γυναικών δουλεύει ως οδηγός ταξί. «Οι άνδρες, παραδοσιακά τουλάχιστον, οδηγούν περισσότερο από τις γυναίκες. Όταν υπάρχει ένα αυτοκίνητο σε μια οικογένεια, συνήθως θα το πάρει ο άνδρας για να πάει στη δουλειά του ή θα οδηγεί σε ένα ταξίδι. Αυτό είναι θέμα χαρακτήρα; Δεν ξέρω. Έχει να κάνει με το πόσο δυναμικός είναι ο άλλος; Γιατί πρέπει να έχεις και μια δυναμική».

Έχοντας διανύσει πάνω από 1,5 εκατομμύριο χιλιόμετρα, η εμπειρία και η δυναμική της είναι δεδομένες πια, αλλά παρ' όλα αυτά επιλέγει να οδηγεί αμυντικά. «Αρκετοί άνδρες θέλουν ίσως να δείξουν ότι είναι καλοί οδηγοί, ενώ εμείς δεν έχουμε να αποδείξουμε κάτι». Οδηγεί ήρεμα, «απαραίτητο προσόν γι' αυτό το επάγγελμα», όπως μου τονίζει, «κι αυτό κάνει και τους πελάτες να αισθάνονται πολύ πιο ασφαλείς με μια γυναίκα οδηγό. Δεν μπορείς με το παραμικρό να εκνευρίζεσαι αν περνά ο άλλος με κόκκινο ή αν παραβιάσει ένα στοπ. Αυτά είναι πράγματα που τα βλέπουμε συνέχεια. Ή αν σταματάει ο άλλος χωρίς αλάρμ».

«Αυτό που με είχε εκνευρίσει πάρα πολύ», λέει, «ήταν μια φορά που είχα σταματήσει πάνω σε μία γωνία και δημιουργήθηκε πρόβλημα και στην κεντρική οδό, στη λεωφόρο Πεντέλης στα Βριλήσσια. Αλλά έπρεπε να το κάνω γιατί έπαιρνα ένα κοριτσάκι με αναπηρικό αμαξίδιο. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο, έπρεπε να σταματήσω σε εκείνο το σημείο για να έχει πρόσβαση το παιδί. Εκεί φώναζαν κάποιοι οι οποίοι δεν είχαν ορατότητα και δημιουργήθηκε ένα θέμα. Αντίθετα αυτοί που έβλεπαν δεν μίλησαν, εννοείται».

Η Χριστίνα Μεσσάρη είναι μια επαγγελματίας οδηγός ταξί Facebook Twitter
Οδηγεί ήρεμα, ένα «απαραίτητο προσόν για αυτό το επάγγελμα», όπως μου τονίζει, «κι αυτό κάνει και τους πελάτες να αισθάνονται πολύ πιο ασφαλείς με μια γυναίκα οδηγό». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Της έχει τύχει ακόμα και μέρα μεσημέρι να πρέπει να πάρει μεθυσμένους πελάτες που δεν θυμούνται τον προορισμό τους, όμως δεν της έχει τύχει να την παρενοχλήσουν. «Νομίζω ότι αν βάλεις όρια και είσαι σοβαρός επαγγελματίας, δεν έχεις τέτοια περιστατικά. Εντάξει, μπορεί να μου έχουν ζητήσει το τηλέφωνό μου, τους έχω δώσει ένα ψεύτικο νούμερο και έληξε εκεί. Και με τις εφαρμογές και τα ραδιοταξί είναι πιο ασφαλή τα πράγματα για μια γυναίκα, αλλά και για τους άνδρες».

«Τα τελευταία χρόνια ο κόσμος έχει γίνει ανυπόμονος και νευρικός», επισημαίνει. «Του φταίνε όλα. Και δυστυχώς βγάζουν τα προβλήματά τους στην οδήγηση. Βιάζονται, για παράδειγμα. Κάποιοι πελάτες έχει τύχει να έχουν καθυστερήσει στο ραντεβού τους. Τους λέω “τι να κάνω; Να πετάξω δεν μπορώ. Θα καθυστερήσουμε λίγο, αν μπορείτε να ενημερώσετε, ενημερώστε. Δεν γίνεται όμως κάτι άλλο”. Αγχωμένοι οδηγοί. Τους βλέπω συχνά να μιλάνε στο κινητό τους, ενώ οδηγούν, και να χάνουν την αίσθηση του χώρου».

Έχει την ατυχία να έχει δει τις συνέπειες της επιθετικής οδήγησης από πολύ κοντά. «Ήταν αργά τη νύχτα και βλέπω ένα αυτοκίνητο στη Λαυρίου να έρχεται με ταχύτητα για να με προσπεράσει, αν και εκεί δεν έχει χώρο για να προσπεράσει, και απαγορεύεται κιόλας. Ήταν πολύ επιθετική η οδήγησή του. Και με το που με προσπερνάει και κάνει μια ανοιχτή αριστερή στροφή, ανεβαίνει πάνω στο πεζοδρόμιο και το φέρνει τούμπα το αυτοκίνητό του, μπροστά στα μάτια μου!

Μπαίνουν και πολλοί ανάποδα σε δρόμους που, δεν ξέρω, μπερδεύονται με τη σήμανση; Πριν κάποιους μήνες μια γιατρός που ανέβηκε από την Καισαριανή για να μπει Αττική Οδό, μπήκε ανάποδα. Αντί να κάνει αριστερά στο δεύτερο άνοιγμα του δρόμου και να μπει στα διόδια, μπήκε στο πρώτο που κατεβαίνει και τράκαρε με ταξιτζή, μάλιστα. Δυστυχώς σκοτώθηκε η κοπέλα. Γιατρός που είχε δυο μέρες βάρδια, εφημερία. Δυο μέρες δούλευε, ήταν πολύ κουρασμένη και μπερδεύτηκε».

Η συνύπαρξη με τα μηχανάκια είναι δύσκολη, «ειδικά με τα μικρά, τα μηχανάκια που κάνουν διανομές», λέει. «Τους πιέζουν πάρα πολύ για να τρέξουν παραγγελίες. Μπαίνουν ανάποδα, τρέχουν, κάνουν σφήνες δεξιά-αριστερά. Γι’ αυτό εφιστώ την προσοχή και λέω ότι όταν οδηγούμε πρέπει να είμαστε ήρεμοι και να μη σκεφτόμαστε το κάθε πρόβλημα που έχουμε. Ούτε στο τηλέφωνο να εκνευριζόμαστε και να τσακωνόμαστε την ώρα που οδηγούμε. Είναι πολύ μεγάλο θέμα αυτό».

Η κυρία Μεσσάρη δουλεύει επτά μέρες την εβδομάδα, 12 ώρες την ημέρα και ταυτόχρονα είναι μητέρα. «Γενικά είναι δύσκολο να είσαι γυναίκα. Κι αν, μάλιστα, εργάζεσαι 12 ώρες την ημέρα –για να βγάλεις μεροκάματο με το ταξί τόσο απαιτείται–, είναι υπερβολικά δύσκολο. Βρίσκεις κάποιες ισορροπίες, βέβαια. Εγώ π.χ. μαγειρεύω για δυο μέρες, δεν μαγειρεύω κάθε μέρα. Αλλά είναι και τα ρούχα, είναι και το σίδερο».

Η Χριστίνα Μεσσάρη είναι επαγγελματίας οδηγός ταξί Facebook Twitter
Η κυρία Μεσσάρη δουλεύει επτά μέρες την εβδομάδα, 12 ώρες την ημέρα και ταυτόχρονα είναι μητέρα. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Τα παιδιά κι ο άντρας της τη βοηθούν, αλλά μου λέει ότι αναγκάζεται να βρίσκεται σε διαρκή κίνηση, που της επιτρέπει να κοιμάται μόλις πέντε με έξι ώρες τη μέρα, χωρίς να έχει ωράριο. Γιατί μπορεί κάποιος πελάτης να χρειάζεται να μετακινηθεί το ξημέρωμα. Όμως, παρά τις δυσκολίες, βλέπει με καλή διάθεση και χιούμορ τη ζωή:

«Νομίζω ότι όταν κάνεις κάτι καλό, πρώτα απ’ όλα εσύ αισθάνεσαι καλύτερα. Όχι στην οδήγηση μόνο, μιλάω γενικά. Ακόμα και να αφήσεις έναν άνθρωπο να περάσει, να διασχίσει τον δρόμο. Δεν είναι ότι ο άλλος το χαίρεται, εσύ χαίρεσαι που το κάνεις αυτό! Εισπράττεις –ας πούμε– θετική ενέργεια.

Έτσι είναι και στο αυτοκίνητο. Γιατί να μην είναι καθαρό και να είσαι ευγενικός; Δεν θα μας άρεσε κι εμάς να μας αντιμετωπίζουν με ευγένεια; Λείπει η ευγένεια από τον ελληνικό δρόμο. Αλλά ευτυχώς δεν είναι όλοι έτσι.

Λείπει η υπομονή. Στο φανάρι δεν προλαβαίνει να ανάψει πράσινο και κορνάρουν. Είχα πετύχει κάποια στιγμή έναν στο φανάρι που κόρναρε ενώ ήταν πρώτος! Ήμασταν δίπλα-δίπλα. Κόρναρε από συνήθεια. Κόρναρε και έφυγε».

Θέματα
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ανδρέας Τετέι: «Πονάει πολύ το να σε αποκαλούν “μαϊμού” στο γήπεδο»

Lifo Videos / Ανδρέας Τετέι: «Πονάει πολύ το να σε αποκαλούν “μαϊμού” στο γήπεδο»

Ο παίκτης της Κηφισιάς θυμάται την καθημερινότητά του στη Φωκίωνος Νέγρη, εξηγεί γιατί μπήκε στο ποδόσφαιρο και περιγράφει την εμπειρία του από τον ρατσισμό που επικρατεί στα γήπεδα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Πόσα νέα σπίτια και πόσους τουρίστε αντέχουν ακόμα τα νησιά;

Radio Lifo / Πόσα νέα σπίτια και πόσους τουρίστες αντέχουν ακόμα τα νησιά;

Στην Ελλάδα –και ιδιαίτερα στα νησιά– τα τελευταία χρόνια παρατηρείται συχνά το φαινόμενο πολίτες και οργανώσεις να προσφεύγουν στο ΣτΕ προκειμένου να σταματήσουν ιδιωτικές επενδύσεις ή σχέδια δόμησης που απειλούν τοπία και οικοσυστήματα. Τι μας λέει αυτό για το θεσμικό μας σύστημα;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Γιάννης Παντελάκης: Το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» πουλάει

Lifo Videos / Γιάννης Παντελάκης: Το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» πουλάει

Ο αρθρογράφος της LIFO σχολιάζει στον Γιάννη Πανταζόπουλο τις κινήσεις του Αντώνη Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα για τη δημιουργία νέων κομμάτων και εξηγεί γιατί «οι ικανοί δεν μπαίνουν πια στην πολιτική».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιώργος Αυγερόπουλος: Στη Γάζα είδα ανθρώπους που έχουν συμφιλιωθεί με τον θάνατο»

Γιώργος Αυγερόπουλος / «Στη Γάζα είδα ανθρώπους που έχουν συμφιλιωθεί με τον θάνατο»

O βραβευμένος πολεμικός ανταποκριτής περιγράφει στον Γιάννη Πανταζόπουλο τις πιο σκληρές μνήμες του από τη Γάζα και εξηγεί γιατί η παρούσα κρίση δεν έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Παιδικά πάρτι, αυτή η μάστιγα!

Ψυχή & Σώμα / Παιδικά πάρτι, αυτή η μάστιγα!

Πώς θα βγουν αλώβητοι οι γονείς από τον «οδοστρωτήρα» που λέγεται παιδικά πάρτι; Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με τον εικαστικό Αλέξανδρο Γεωργίου, μπαμπά του οκτάχρονου Παναγιώτη, και τη Νινέττα Γιακιντζή, μαμά του εφτάχρονου Ιάσονα.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Pan Pan: «Πάντα αναζητάω να βλέπω την πόλη από ψηλά»

Lifo Videos / Pan Pan: «Μ' αρέσει πάντα να βλέπω την πόλη από ψηλά»

O Pan Pan δεν είναι μόνο μουσικός ή κομίστας· ό,τι δημιουργεί μοιάζει συχνά με μια προσωπική ξενάγηση στην Αθήνα των ’90s και των ΄00s, μέσα από το βλέμμα ενός παιδιού που μεγάλωσε στην «κρυμμένη» γειτονιά του Πολυγώνου.
Είναι η μακροζωία μια νέα μορφή θρησκείας;

Άκου την επιστήμη / Είναι η μακροζωία μια νέα μορφή θρησκείας;

Μπορούμε να νικήσουμε τον χρόνο και τη φθορά; Είναι εφικτό να «χακάρουμε» το βιολογικό μας ρολόι ώστε να ζήσουμε περισσότερο χωρίς να γεράσουμε νωρίτερα; Ο Καθηγητής Βιολογίας και Γενετικής στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ, Αριστείδης Ηλιόπουλος, μιλά στον Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η λαχτάρα μου ήταν να είμαι αληθινός»

Lifo Videos / «Η λαχτάρα μου ήταν να είμαι αληθινός»

Σχεδόν 100 χρόνια ζωής δεν θόλωσαν ούτε στιγμή το βλέμμα του Γιάννη Βογιατζή πάνω στην τέχνη και την αλήθεια της. Με αφοπλιστική διαύγεια και χιούμορ, ο θρυλικός ηθοποιός του παλιού ελληνικού κινηματογράφου μιλά για τη Ρένα Βλαχοπούλου, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τον Φίνο και για την ευτυχία που του χάρισε η υποκριτική.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση: Μπορεί να προστατεύσει από τη σεξουαλική κακοποίηση;

Ψυχή & Σώμα / Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση: Μπορεί να προστατεύσει από τη σεξουαλική κακοποίηση;

Πώς και πότε μιλάμε στα παιδιά μας για το σεξ; Πώς βοηθά το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής στην πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης; Ποια σημάδια πρέπει να προσέξουν οι γονείς; Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με την ψυχοθεραπεύτρια Σοφιάνα Μηλιωρίτσα.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Ξένια Κουναλάκη: «Το Ισραήλ διαπράττει εγκλήματα πολέμου στη Γάζα»

Newsroom / Ξένια Κουναλάκη: «Το Ισραήλ διαπράττει εγκλήματα πολέμου στη Γάζα»

Μια εφ’ όλης της ύλης συζήτηση του Γιάννη Πανταζόπουλου με την Ξένια Κουνελάκη για τη σφαγή στη Γάζα και την πολιτική του Ισραήλ, τις κατηγορίες περί αντισημιτισμού, αλλά και την ανησυχητική επιστροφή ενός νέου «μακαρθισμού» στη δημόσια σφαίρα των ΗΠΑ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ήταν ο «επίγειος θεός» της: Το μοιραίο πάθος της Κάτιας για τον αρχιμανδρίτη

Αληθινά εγκλήματα / Ήταν ο «επίγειος θεός» της: Το μοιραίο πάθος της Κάτιας για τον αρχιμανδρίτη

Ο Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται την ιστορία της Κάτιας, μιας γυναίκας της διπλανής πόρτας, και του αρχιμανδρίτη Άνθιμου, που τάραξε τα νερά της επικαιρότητας το καλοκαίρι του 1997 και έγινε επεισόδιο στον «Κόκκινο Κύκλο».
ΝΙΚΟΣ ΤΣΕΦΛΙΟΣ
Χαρισματικά παιδιά: Κάθε γονιός ονειρεύεται να μεγαλώσει έναν μικρό Αϊνστάιν;

Ψυχή & Σώμα / Χαρισματικά παιδιά: Ονειρεύεται κάθε γονιός να μεγαλώσει έναν μικρό Αϊνστάιν;

Πόσο διαφορετικό είναι ένα χαρισματικό παιδί; Υπάρχει κοινωνική εμμονή με την ευφυΐα; Κρύβει, άραγε, παγίδες η χαρισματικότητα; Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με την ψυχοπαιδαγωγό Δανάη Δεληγεώργη για την έννοια της χαρισματικότητας και αν, τελικά, αποτελεί προτέρημα ή πρόκληση.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
«Συζητάμε όλοι πού θα φάμε και όχι ποιος μας ταΐζει και πώς»

Radio Lifo / «Συζητάμε όλοι πού θα φάμε και όχι ποιος μας ταΐζει και πώς»

Μπορεί ο πρωτογενής τομέας να αποτελέσει βασικό πυλώνα για την ανάπτυξη της χώρας; Πώς μπορεί η Ελλάδα να επενδύσει στον φυσικό θησαυρό της; Η Ντίνα Καράτζιου συζητά με τον Νίκο Κουτσιανά, ιδρυτή της Apivita και δημιουργό της Symbeeosis, για τις ευκαιρίες που μπορούν να προκύψουν από ένα παραγωγικό μοντέλο που δεν θα στηρίζεται αποκλειστικά στον τουρισμό.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η «Μήδεια της Ηλείας»: Ένα έγκλημα τιμής που θυμίζει άλλες, σκοτεινότερες εποχές

Αληθινά εγκλήματα / Η «Μήδεια της Ηλείας»: Ένα έγκλημα τιμής που θυμίζει άλλες, σκοτεινότερες εποχές

Ο Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται την τραγική ιστορία του θανάτου της 21χρονης Κωστούλας, σε ένα χωριό της Ηλείας, το 1997. Ήταν αυτοκτονία, όπως αρχικά θεωρήθηκε, ή μια ανατριχιαστική υπόθεση παιδοκτονίας για λόγους κοινωνικής κατακραυγής;
ΝΙΚΟΣ ΤΣΕΦΛΙΟΣ