Πριν από περίπου ένα μήνα η φαινομενικά "βελούδινη", ωστόσο αιφνιδιαστική, παραίτηση του Μπενζαμέν Μιλπιέ από την θέση του Διευθυντή των Μπαλέτων της Όπερας των Παρισίων ήταν αιφνιδιαστική για τους λάτρεις του κλασικού χορού και του προγράμματος του Garnier. Για όσους ζουν στα άδυτα του μπαλέτου, ως πεδίου πρωταθλητισμού, η περίπτωση του Μιλπιέ είναι ακόμη μία που απλώς βλέπει το φως της δημοσιότητας.
Γιατί, ο χορός αυτού του επιπέδου, εκτός από υψηλής ποιότητας θέαμα, εδώ και χρόνια αποτελεί - βάσει των πιο σκοτεινών περιγραφών- ένα σύμπαν κακότητας, χτισμένο από μικροψυχίες και τακτικές μεσαιωνικής βενετσιάνικης διπλωματίας. Βέβαια, από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 τα όσα συμβαίνουν στο μπαλέτο και στις μεγαλύτερες σκηνές του κόσμου δεν μένουν κρυφά.
Ο αφόρητος ανταγωνισμός που μοιραία αναπτύσσεται τόσο μεταξύ των χορευτών, όσο και των ανθρώπων που παίρνουν τα ηνία μεγάλων καλλιτεχνικών οργανισμών ανά τον κόσμο, αφήνει περιθώρια για σοβαρές εμπλοκές – ακόμη και δολοφονικές απόπειρες – και μοιραία για τη δημοσιοποίηση τους.
1999: Η περίπτωση της Durante
Η λίστα με τέτοιου είδους καταγγελίες και πισώπλατα μαχαιρώματα που άρχισαν να βγαίνουν προς τα έξω ξεκινά από το 1999 και τη Βασιλική Ακαδημία Χορού του Λονδίνου, όταν η ιταλίδα μπαλαρίνα Viviana Durante και ο επίσης χορευτής και συνεργάτης της, Bruce Sansom μπαίνουν σε μία διαδικασία έντονων διαφωνιών.
Το ίδιο έτος η Durante καταγγέλλει ότι ο συνάδελφος της την έριξε στο έδαφος κατά τη διάρκεια πρόβας, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί. Ο πόλεμος έχει ξεκινήσει και ηττημένη βγαίνει η Durante που αποχωρεί από την Ακαδημία λίγους μήνες μετά, παραχωρώντας συνεντεύξεις γεμάτες από τη θλίψη της, ως ανθρώπου και ως επαγγελματία.
2000: Κάτι που θύμιζε την ιστορία του Μιλπιέ
Τον ίδιο καιρό που η Durante αποχωρεί δηλώνοντας ότι έχει «χτίσει» τη Βασιλική Ακαδημία Χορού του Λονδίνου, επικεφαλής του Northern Ballet Theatre αναλαμβάνει ο συμπατριώτης της, Στέφανο Τζιανέτι. Αντέχει στη διεύθυνση του απαιτητικού οργανισμού μόνο 11 μήνες και δηλώνει παραίτηση σχεδόν τρέχοντας.
Αν και τον μνημονεύουν ακόμη για την αποτελεσματικότητα και το γεγονός ότι ανέβασε τον πήχη ενός απαιτητικού οργανισμού, ωστόσο, οι φήμες λένε ότι δεν του συγχωρήθηκε το ανοιχτό πνεύμα, η φιλοδοξία του ο Οργανισμός να «ανοιχτεί» σε νέους ορίζοντες και το γεγονός ότι δεν λογάριαζε τα κόστη, προκειμένου να ανεβάσει μία παράσταση αξιώσεων.
2002: Όταν οι χορευτές του Βασιλικού Μπαλέτου στρέφονται εναντίον του διευθυντή τους
Η ανακούφιση των χορευτών του Covent Garden, όταν παραιτήθηκε το 2002 ο τότε αυστραλός καλλιτεχνικός διευθυντής του, Ρος Στρίτον, καταγράφεται σε δεκάδες ρεπορτάζ της εποχής.
Οι χορευτές απειλούσαν ακόμη και με το να κατέβουν σε απεργία διαρκείας προκειμένου να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν οι διαμαρτυρίες τους, τόσο για τη διαχείριση και το στιλ διοίκησης όσο και για τις επιλογές του καλλιτεχνικού διευθυντή σε θέματα διανομής ρόλων. Παρά την επιτυχία του, ως χορευτής, το κοινό του Covent Garden και οι κριτικοί χαρακτήρισαν τον Στρίτον ανέμπνευστο στις αποφάσεις και τις επιλογές έργων, ενώ του χρέωσαν εξόχως αντισυναδελφικές συμπεριφορές προς τους χορευτές του. Οι τελευταίοι ζούσαν σε καθεστώς μόνιμης ίντριγκας, ενώ ενημερώνονταν όποτε εκείνος το επιθυμούσε για πρόβες, παραστάσεις και κάστινγκ.
2010: Πάνω που τα Μπαλέτα της Σκοτίας ανέκαμψαν, παραιτήθηκε ο «αρχηγός» τους
Η περίπτωση του Ashley Page που πληροφορήθηκε το «πάγωμα» του συμβολαίου του με το Scottish Ballet από τα media ήταν μία άλλη περίπτωση. Πιο light μεν, αλλά σίγουρα πιο πικρή και άβολη. Με τεράστια εμπειρία, ο Ashley θεωρείται ότι έφερε ανανέωση – με χορευτές από τις κεντρικές σκηνές της Σαραγόσα και του Σαν Φρανσίσκο – στο μπαλέτο της Σκωτίας.
Το 2010 ο “Guardian” έγραφε με περηφάνια ότι ο Page έδωσε δεύτερη ζωή στο μπαλέτο. Όμως, οι περικοπές που επιφύλασσε στην Τέχνη το Ηνωμένο Βασίλειο εκείνη τη χρονιά - που σε κάποιες περιπτώσεις ξεπερνούσαν το 10% - δεν επέτρεψαν την ανανέωση του συμβολαίου του καλλιτεχνικού διευθυντή. Ο ίδιος, τις πρώτες μέρες που διέρρευσε η είδηση ντρεπόταν να σηκώσει το τηλέφωνο για να απαντήσει στους δημοσιογράφους, ενώ θεώρησε προσβολή την επέκταση συμβολαίου κατά 12 μήνες, αντιπρόταση που του έγινε μετά τον τρόπο που προκλήθηκε.
2012: Πώς ο Πολούνιν «ντρόπιασε» τα Βασιλικά Μπαλέτα του Λονδίνου
Η περίπτωση του 25χρονου σήμερα Σεργκέι Πολούνιν είναι από εκείνες που δύσκολα ξεχνιούνται στον κόσμο του κλασικού μπαλέτου. Σχεδόν εισέβαλε πριν από λίγα χρόνια στη Βασιλική Ακαδημία. Το ταλέντο του, σε συνδυασμό με την πειθαρχία και τις τεχνικές του είχαν ξετρελάνει τους Bρετανούς και τους φυσικούς προϊσταμένους του. Όχι μέσα σε μια νύχτα, αλλά σε σχετικά σύντομο διάστημα ο Πολούνιν γίνεται ο νεότερος πρώτος χορευτής των Βασιλικών Μπαλέτων. Τον συγκρίνουν με τον Νουρέγιεφ και με τον Μπαρίσνικοφ, το κοινό τον αποθεώνει μέχρι τη μέρα του μεγάλου φιάσκου. Εγκαταλείπει τα Μπαλέτα ξαφνικά λίγες μέρες πριν από μεγάλη πρεμιέρα.
Το σοκ είναι τεράστιο, οι πάντες υποθέτουν τα πάντα, μέχρι που γίνεται γνωστό ότι ο Πολούνιν χώρισε με την επίσης πρίμα μπαλαρίνα της Ακαδημίας, Έλεν Κρόφορντ και μετά απλώς τρελάθηκε. Το σοκ της Διεύθυνσης των Μπαλέτων, που προσπαθούσε να μπαλώσει το φιάσκο με δωρικές ανακοινώσεις, δεν περιγραφόταν, αντίθετα με τις συμπεριφορές του ουκρανού χορευτή που σταδιακά έβγαιναν στο φως: δύστροπος, αλαζόνας, πολύ συχνά κακός με συναδέλφους και συνεργάτες. Τουλάχιστον, εκείνος, έστω και μετά από καιρό δικαιολόγησε το «φευγιό» του. Προερχόταν από φτωχή οικογένεια και η κλίση του στον χορό ήταν απλώς μια διέξοδος. Και μετά βαρέθηκε. Και κουράστηκε. Και χαιρέτισε. Βιαίως.
2013: Η φονική περίπτωση Ντμιτριτσένκο
Βέβαια, όσοι βυζαντινισμοί, τρικλοποδιές και τυχαίες πτώσεις και να γεμίσουν τα σκοτεινά πρακτικά του κλασικού μπαλέτου, καμία περίπτωση δεν ξεπερνά σε ίντριγκα και πραγματικό ζόφο, εκείνην του Πάβελ Ντμιτριτσένκο. Πρώτος χορευτής των Μπολσόι το 2013 δεν διστάζει να οργανώσει επίθεση με βιτριόλι εναντίον του καλλιτεχνικού διευθυντή των παγκοσμίου φήμης μπαλέτων.
Οι φήμες λένε ότι ο χορευτής προχώρησε σε αυτή την αποτρόπαιη πράξη, επειδή ο Σεργκέι Φιλίν δεν έδωσε ρόλο στη σύντροφο του Ντμιτριτσένκο για τη «Λίμνη των Κύκνων». Ο χορευτής καταδικάστηκε σε 6 χρόνια φυλάκισης, ο Φιλίν έχει υποβληθεί σε περισσότερες από 20 χειρουργικές επεμβάσεις για την αποκατάσταση του προσώπου και τα δικαστήρια συνεχίζονται…
