Πάει κι η δεύτερη Αννούλα του Γκοντάρ, η Αννούλα η Καρίνα. Δυο χρόνια μετά την Αννούλα τη Βιαζέμσκι, Θάνατος-Αννούλες: 2-0 , θα 'χει απανωτά ρημέικ στον Γκοντάρ εκεί στις Κάτω Χώρες.
Κούκλα κι αυτή η Αννούλα, μας έσχισε την καρδιά σαν βέλος. Και σήμερα που την ξεπροβοδίζουμε και την ξενυχτάμε εμείς οι ακόμα ζωντανοί, είπα να την μοιρολογίσω μ' ένα τραγουδάκι από μια ιταλική μπάντα που την αγαπούσε πολύ και βαφτίστηκε με τ' όνομά της : The death of Anna Karina / Ο θάνατος της Άννας Καρίνα- τι ωραία προεξαγγελτική παράθεση που σκέφτηκαν τα μουρλοϊταλάκια!
Το τραγούδι –κατευόδιο λέγεται me and wittgenstein /Εγώ κι ο Βιτγκενστάιν κι είναι από το άλμπουμ Bomb Bomb Baghdad (2008). Το απλώνω εδώ πρόχειρα,της ταιριάζει της Αννούλας που χάθηκε κι αυτή προσπαθώντας να βρει τα όρια της γλώσσας της.
Εγώ κι ο Βιτγκενστάιν
(στο δρόμο, μπροστά από την αυλή του σχολείου)
Βιτγκενστάιν / Δεν γίνεται να περιγράψουμε τα όρια της παγκόσμιας γλώσσας και να μεταδώσουμε αυτά τα όρια στους άλλους.
Εγώ/ Ο κόσμος δεν έχει όρια,εσύ νομίζεις ότι έλυσες όλα σου τα φιλοσοφικά προβλήματα;
Βιτγκενστάιν /Τα σχολιαρόπαιδα δεν καταλαβαίνουν γρι από άλγεβρα.
Εγώ/Τέλεια,σπάσε με στο ξύλο Βιτγκενστάιν!
Βιτγκενστάιν /Θα το κάνω.
Εγώ/ Είμαι ένα χαζό μωρό,εξήγησέ μου αυτή την απλή χειρονομία
Βιτγκενστάιν /Δεν μπορώ.
Βιτγκενστάιν /Η φύση της γλώσσας είναι κυρίως κοινωνική και αλληλεπιδραστική ,γι'αυτό με χτυπάς ηλίθιε.
Ήταν μια παλιομέρα σήμερα.
me and wittgenstein
(down the street by the schoolyard)
w: we cannot describe the limits of the language of the world, and indicate those limits to someone.
me: the world is an all limited world, so what do you think you have resolved, all of philosophy's problems?
w: the babies of the country don't understand algebra.
me: great, beat me wittgenstein, beat me!
w: ok.
me: I'm a poor baby explain to me this simple gesture.
w: I can't.
me: the nature of the language is essentially social and interactive, that's why you beat me, idiot.
It was a strange day
