10 νοτιοκορεατικές ταινίες που αξίζει να δεις, με αφορμή τον οσκαρικό θρίαμβο των «Παρασίτων»

10 νοτιοκορεατικές ταινίες που αξίζει να δεις, με αφορμή τον οσκαρικό θρίαμβο των «Παρασίτων» Facebook Twitter
Η ταινία «Παράσιτα» δεν είναι μόνο η πρώτη νοτιοκορεατική ταινία που παίρνει το σχετικό βραβείο, αλλά και η πρώτη ξενόγλωσση ταινία που το καταφέρνει.
6

Τα «Παράσιτα», το ισχυρό αουτσάιντερ της οσκαρικής απονομής, έκαναν τελικά την (όχι και τόσο μεγάλη) έκπληξη και έφυγαν με τέσσερα βραβεία στις αποσκευές τους, ανάμεσά τους και το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Γιατί δεν είναι μόνο η πρώτη νοτιοκορεατική ταινία που παίρνει το σχετικό βραβείο, αλλά και η πρώτη ξενόγλωσση ταινία που το καταφέρνει – λόγω αμερικανικής συμπαραγωγής αλλά και του γεγονότος ότι οι μόνες λέξεις που ακούγονται είναι στην αγγλική, δεν υπολογίζουμε το The Artist ως τέτοια.


Πρόκειται αδιαμφισβήτητα για μια μεγάλη νίκη που επικυρώνει εμφατικά την καθιέρωση μιας εθνικής κινηματογραφίας, η οποία ξεκίνησε να απασχολεί έντονα τη σινεφίλ κοινότητα στις αρχές του αιώνα, για να καταλήξει μία από τις σημαίνουσες της σύγχρονης εποχής.

Με αφορμή τον προχθεσινό οσκαρικό θρίαμβο των «Παρασίτων», λοιπόν, ακολουθούν δέκα νοτιοκορεατικές ταινίες που επιβεβαιώνουν την άνοιξη του νοτιοκορεατικού σινεμά και αξίζει να ανακαλύψετε ή να ξαναδείτε.

Πρόκειται αδιαμφισβήτητα για μια μεγάλη νίκη που επικυρώνει εμφατικά την καθιέρωση μιας εθνικής κινηματογραφίας, η οποία ξεκίνησε να απασχολεί έντονα τη σινεφίλ κοινότητα στις αρχές του αιώνα, για να καταλήξει μία από τις σημαίνουσες της σύγχρονης εποχής.

Memories of Murder (2003)

του Μπονγκ Τζουν Χο

10 νοτιοκορεατικές ταινίες που αξίζει να δεις, με αφορμή τον οσκαρικό θρίαμβο των «Παρασίτων» Facebook Twitter

Ξεκινάμε με τον φετινό θριαμβευτή των Όσκαρ στην ταινία που τον έκανε ευρύτερα γνωστό στη διεθνή σινεφίλ κοινότητα. Παντρεύοντας αστυνομικό μυστήριο και υπαρξιστική αγωνία, όπου το εμμονικό (και ατελέσφορο) κυνήγι ενός σίριαλ κίλερ μέσα στα χρόνια επηρεάζει προσωπικά τους κεντρικούς ήρωες, το «Memories of Murder» μοιράζεται κοινό DNA με το «Seven» του Ντέιβιντ Φίντσερ και προοικονομεί το «Zodiac» του τελευταίου, μοιράζεται επίσης κοινές ανησυχίες περί θεϊκής εγκατάλειψης και παραμένει, για τον υπογράφοντα, η κορυφαία του σκηνοθέτη του.

Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας και... Άνοιξη (2003)

του Κιμ Κι Ντουκ

10 νοτιοκορεατικές ταινίες που αξίζει να δεις, με αφορμή τον οσκαρικό θρίαμβο των «Παρασίτων» Facebook Twitter

Με αφετηρία της δράσης έναν πλωτό βουδιστικό ναό, ο Κιμ Κι Ντουκ πραγματοποιεί τη λυρική του κατάθεση στο σινεμά της ποίησης, στοχαζόμενος πάνω στην κυκλική πορεία της ζωής και της (παν)ανθρώπινης ιστορίας –με μικρό αλλά και με κεφαλαίο–σε ένα λιτό φιλμ, απαλλαγμένο παντελώς από προκλήσεις προσανατολισμένες να ξεκινήσουν φεστιβαλικό σαματά, οι οποίες συνήθως μαστίζουν το σινεμά του σκηνοθέτη. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, κάνει εξαιρετικό double bill με τον ντισνεϊκό «Μπάμπι».

A Tale of Two Sisters (2003)

του Κιμ Τζι Γουν

10 νοτιοκορεατικές ταινίες που αξίζει να δεις, με αφορμή τον οσκαρικό θρίαμβο των «Παρασίτων» Facebook Twitter

Δεξιοτέχνης, αν και συχνά ασυγκράτητος και αμετροεπής, ο Κιμ Τζι Γουν έδωσε τα διαπιστευτήρια του στο διεθνές κοινό με αυτή εδώ την ατμοσφαιρική ιστορία φαντασμάτων που ξεκινά περπατώντας σε γνώριμα λημέρια για τους φαν του είδους, για να φλερτάρει στη συνέχεια με κάτι πιο υπερβατικό και να καταλήξει να αποκαλύπτει τα μυστικά της, ή τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος τους, σε μια τρίτη πράξη που παραπέμπει στο φιλμικό ανάλογο μιας μπάμπουσκας.

Oldboy (2003)

του Παρκ Τσαν Γουκ

10 νοτιοκορεατικές ταινίες που αξίζει να δεις, με αφορμή τον οσκαρικό θρίαμβο των «Παρασίτων» Facebook Twitter

Δεν θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα ο δημοφιλέστερος νοτιοκορεατικός τίτλος, τουλάχιστον μέχρι να έρθουν τα φετινά «Παράσιτα». Ασφαλώς δυτικότροπο στην κατασκευή του –έτσι εξηγείται και μέρος της γοητείας του στο δυτικό κοινό– το αιματοβαμμένο «Oldboy» εκκινεί από μια ιστορία εκδίκησης, για να εξερευνήσει αρχετυπικά μοτίβα που θα συναντούσες στα γραπτά του Ευριπίδη και του Σοφοκλή. Καθάρια τραγωδία, λοιπόν, εύλογα αγαπητή (και) στο ελληνικό κοινό, το βαλσάκι από το σάουντρακ της, δε, είναι από τις μελωδίες που έντυσαν μουσικά αμέτρητες νύχτες.

Μια Γλυκόπικρη Ζωή (2005)

του Κιμ Τζι Γουν

10 νοτιοκορεατικές ταινίες που αξίζει να δεις, με αφορμή τον οσκαρικό θρίαμβο των «Παρασίτων» Facebook Twitter

Πλασαρισμένη ως φιλμικό αδερφάκι της τριλογίας εκδίκησης του Παρκ Τσαν Γουκ, η στυλιζαρισμένη δημιουργία του Κιμ Τζι Γουν έχει έναν εντελώς διαφορετικό προσανατολισμό, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως φόρος τιμής αλλά και ως αποδόμηση του macho σινεμά δράσης, το οποίο αναδεικνύεται σε αποκύημα μιας αρσενικής φαντασίωσης – μία ανάγνωση στην οποία συνηγορεί και το κλείσιμο του ματιού στο φινάλε.

Ποίηση (2009)

του Λι Σανγκ Ντονγκ

10 νοτιοκορεατικές ταινίες που αξίζει να δεις, με αφορμή τον οσκαρικό θρίαμβο των «Παρασίτων» Facebook Twitter

Το απαισιόδοξο όραμα του Λι Σανγκ Ντονγκ γνωρίζει μια πρώτη κορύφωσή του με αυτό το βραδυφλεγές, πλην συναρπαστικό με τον τρόπο του φιλμικό «ποίημα», όπου η βία παρουσιάζεται σαν ένα εγγενές ανθρώπινο στοιχείο που αντιμάχεται τη Φύση και η ποίηση σαν ένα ρομαντικό απομεινάρι μιας άλλης εποχής που, για τον σκηνοθέτη, αναπόφευκτα θα χαθεί στον αμοραλισμό της νέας τάξης πραγμάτων.

Mother (2009)

του Μπονγκ Τζουν Χο

10 νοτιοκορεατικές ταινίες που αξίζει να δεις, με αφορμή τον οσκαρικό θρίαμβο των «Παρασίτων» Facebook Twitter

Στην άλλη μεγάλη στιγμή της φιλμογραφίας του Μπονγκ Τζουν Χο μια μάνα με μητρικά χαρακτηριστικά διεθνώς αναγνωρίσιμα πασχίζει να αποδείξει την αθωότητα του υιού της σε ένα φιλμ που ξεκινά χιτσκοκικά για να αποκαλύψει σταδιακά μια σπαρακτική ιστορία ενοχής, μια μπαλάντα για ένα εσωτερικό δικαίωμα στη λήθη, καταδικασμένο να μείνει ανικανοποίητο στο διηνεκές. Η τελευταία σκηνή κλείνει την ιστορία κυκλικά και μεριμνά ώστε κάθε φορά που θα σκέφτεσαι τη φαινομενικά αμήχανη αρχική, να σου σηκώνεται η τρίχα.

To Eξπρές των Ζωντανών Νεκρών (2016)

του Γιον Σανγκ Χο

10 νοτιοκορεατικές ταινίες που αξίζει να δεις, με αφορμή τον οσκαρικό θρίαμβο των «Παρασίτων» Facebook Twitter

Με τις προσθήκες στον μετα-αποκαλυπτικό κινηματογραφικό κανόνα να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο τα τελευταία χρόνια και τα ζόμπι να γίνονται mainstream λόγω του «Walking Dead», ετούτο εδώ το χορταστικό b-movie ξεχωρίζει όχι τόσο για το concept του –ξέσπασμα επιδημίας ζόμπι σε ένα τρένο εν κινήσει–, όσο για την ασταμάτητη ενέργειά του και την τόλμη του (ή την θρασύτητα του) να ανεβάζει διαρκώς τα στοιχήματα για τους ήρωες, αδιαφορώντας αν φλερτάρει με τη γραφικότητα, την οποία ευτυχώς προσεγγίζει μόνο στο φινάλε, λόγω υπερχειλίζοντος μελοδραματισμού.

The Wailing (2016)

του Να Χονγκ Τζιν

10 νοτιοκορεατικές ταινίες που αξίζει να δεις, με αφορμή τον οσκαρικό θρίαμβο των «Παρασίτων» Facebook Twitter

Ο θρήνος του τίτλου προέρχεται από το ανθρώπινο γένος, το οποίο θρηνεί για τις συνέπειες της κυριαρχίας του Κακού στον κόσμο όπου περιφέρεται και βασανίζεται, αδυνατώντας να κατανοήσει «τίς πταίει». Το μηδενιστικό φιλμ του Να Χονγκ Τζιν είναι χαρακτηριστικά ανοικονόμητο, με τις διαρκείς αυξομειώσεις στην ένταση να το καθιστούν σε σημεία μια σχεδόν εξαντλητική εμπειρία. Από την άλλη, όμως, το παράλληλο μοντάζ της σκηνής του εξορκισμού, καθώς και το τελευταίο του τέταρτο είναι δείγματα σπουδαίου, καθηλωτικού σινεμά και το καθιστούν από μόνα τους αξέχαστο.

Το Παιχνίδι με τη Φωτιά (2018)

του Λι Σανγκ Ντονγκ

10 νοτιοκορεατικές ταινίες που αξίζει να δεις, με αφορμή τον οσκαρικό θρίαμβο των «Παρασίτων» Facebook Twitter

Παρακολουθώντας το ταξικά φορτισμένο φιλμ του Λι Σανγκ Ντονγκ –πιθανότατα το καλύτερο του– συνειδητοποιείς όσο περνά η ώρα ότι το μυστήριο λίγη σημασία έχει, καθώς εκείνο που μέλλει τον σκηνοθέτη είναι να στήσει δοκίμιο για την αλήθεια, τη διαφεύγουσα φύση της και την ανθρώπινη λαχτάρα να συλληφθεί αυτή με κάποιο τρόπο, έστω κι αν το κόστος είναι να γίνει η ανθρώπινη φύση παρανάλωμα. Η σκηνή όπου ακούγεται το Generique του Mάιλς Ντέιβις είναι από εκείνα τα ανεκτίμητα κινηματογραφικά στιγμιότυπα που έρχονται από το πουθενά και τα κρατάς ως φυλαχτό.

Οθόνες
6

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τα «Παράσιτα» πρέπει να πάρουν (τουλάχιστον) το Όσκαρ σχεδιασμού παραγωγής μόνο γι’ αυτό το σπίτι

Design / Τα «Παράσιτα» πρέπει να πάρουν (τουλάχιστον) το Όσκαρ σχεδιασμού παραγωγής μόνο γι’ αυτό το σπίτι

Η εντυπωσιακή κατοικία στην καρδιά της ταινίας δεν αποτελεί απλά το ιδανικό σκηνικό για την λειτουργία των χαρακτήρων αλλά είναι αυτή που καθοδηγεί την πλοκή σε εντελώς απρόσμενα μέρη

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Οθόνες / Έρωτας και μνήμη: Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Η δημοφιλής ρομαντική ταινία με τον Τζιμ Κάρεϊ και την Κέιτ Γουίνσλετ συμπλήρωσε μια εικοσαετία από την αμερικανική της πρεμιέρα. Με αφορμή αυτή την επέτειο, την επισκεπτόμαστε ξανά και εξετάζουμε γιατί παραμένει αγαπητή μέχρι σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Sopranos: Ο εθισμός του Τζέιμς Γκαντολφίνι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το χάος στα γυρίσματα της κορυφαίας σειράς

Οθόνες / The Sopranos: Ο εθισμός του Τζέιμς Γκαντολφίνι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το χάος στα γυρίσματα της κορυφαίας σειράς

Σ’ ένα νέο βιβλίο αποκαλύπτεται το μέγεθος των προβλημάτων που συχνά προκαλούσε η κατάσταση που βρισκόταν ο πρωταγωνιστής της εμβληματικής σειράς του HBO
THE LIFO TEAM
Μίσα Ντεφονσέκα: Η αληθινή ιστορία της γυναίκας που «έζησε με τους λύκους» και εξαπάτησε τους πάντες

Οθόνες / Μίσα Ντεφονσέκα: Η αληθινή ιστορία της γυναίκας που «έζησε με τους λύκους» και εξαπάτησε τους πάντες

Η ιστορία της τα είχε όλα. Ήταν δραματική, συγκινητική, μια ιστορία επιβίωσης ενός παιδιού, είχε αθωότητα, πίστη και το πιο δραματικό φόντο της πιο σκοτεινής περιόδου της ευρωπαϊκής ιστορίας, τις διώξεις και την εξόντωση των Εβραίων και το Ολοκαύτωμα. H απίστευτη αυτή ιστορία είναι τώρα ένα ντοκιμαντέρ που προβάλλεται στο Netflix.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
10 γυναικείες οσκαρικές πρωτιές

Οθόνες / Δέκα γυναικείες οσκαρικές πρωτιές που έγραψαν ιστορία

Η πρώτη μαύρη ηθοποιός, η πρώτη αυτόχθονας Αμερικανίδα, η πρώτη ΛΟΑΤΚΙ+ γυναίκα, η πρώτη που πήρε βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας ανταγωνιζόμενη τον πρώην σύζυγό της, η πρώτη zoomer και ως τώρα η μοναδική γεννηθείσα τον 21ο αιώνα με Όσκαρ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αν μια ταινία δεν είναι στη συλλογή της Criterion, δεν μετράει, όσα βραβεία κι αν έχει πάρει

Οθόνες / Αν μια ταινία δεν είναι στη συλλογή της Criterion, δεν μετράει, όσα βραβεία κι αν έχει πάρει

Έχει διαμορφώσει γενιές κινηματογραφιστών που μεγάλωσαν υπό την επιρροή της, για την πλειονότητα των κινηματογραφόφιλων είναι κάτι σαν το Λούβρο, αλλά «με μια χιπ αύρα». Για πολλούς, η γνώμη της εταιρείας που επιλέγει 50 με 60 νέες ταινίες κάθε χρόνο μετράει περισσότερο από οποιαδήποτε τελετή απονομής βραβείων.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάτια Ερμητικά Κλειστά»: Η επιτάφια ονειροφαντασία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

Οθόνες / «Μάτια Ερμητικά Κλειστά»: Η επιτάφια ονειροφαντασία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

25 χρόνια συμπληρώνονται από τον θάνατο του σπουδαίου σκηνοθέτη, λίγους μήνες πριν από την πρεμιέρα του αριστουργηματικού, πολυδαίδαλου επιλόγου της ασυναγώνιστης φιλμογραφίας του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ