Ο Γούντι Άλεν γράφει για τις αγαπημένες του ιταλικές ταινίες

Ο Γούντι Άλεν γράφει για τις αγαπημένες του ιταλικές ταινίες Facebook Twitter
O Γούντι Άλεν στην ταινία του «Στη Ρώμη με αγάπη».
0

«Το μόνο που ήθελα είναι να είμαι ένας ξένος σκηνοθέτης», έχει δηλώσει ο Γούντι Άλεν, «αλλά φυσικά είμαι από το Μπρούκλιν, το οποίο δεν είναι ξένη χώρα. Μέσα από ένα ευτυχές ατύχημα κατέληξα να είμαι ξένος σκηνοθέτης, επειδή δεν μπορούσα να μαζέψω λεφτά με κανέναν άλλο τρόπο».

Ο Γούντι Άλεν έχει μιλήσει στο παρελθόν στους Νew Υork Τimes για τις τέσσερις ιταλικές ταινίες που τον επηρέασαν βαθιά. «Εφηύραν μια μέθοδο αφήγησης και ξαφνικά, για μας τους υποδεέστερους θνητούς, έγινε αποδεκτό να πεις μια ιστορία μ' αυτό τον τρόπο. Φτιάχνουμε τις δικές μας βερσιόν, κι ας μην είναι τόσο σοκαριστικά καινοτόμες και λαμπρές όσο ήταν όταν τις έφτιαξαν οι δημιουργοί τους».

Βλέποντας τον Κλέφτη ποδηλάτων δεν χρειάζεται να σκεφτείς τίποτα, απλά παρατηρείς τους χαρακτήρες και την κατάστασή τους. Είναι άψογη – κάθε μέρος της λειτουργεί τέλεια.

Κλέφτης ποδηλάτων

του Βιτόριο ντε Σίκα

1948 

Ο Γούντι Άλεν γράφει για τις αγαπημένες του ιταλικές ταινίες Facebook Twitter
Ο Lamberto Maggiorani και ο Enzo Staiola στον «Κλέφτη ποδηλάτων» του Βιτόριο ντε Σίκα (1948).

Αυτή για μένα είναι η υπέρτατη ιταλική ταινία και μια από τις καλύτερες όλου του κόσμου. Κυκλοφόρησε όταν ήμουν έφηβος, την εποχή που βγήκαν και το «Stromboli» και το «Πικρό Ρύζι». Όταν βλέπεις αυτή την ταινία σου φαίνεται τόσο απλή και αβίαστη. Εννοώ, τι θα μπορούσε να είναι πιο απλό; Ένας άντρας έχει ένα ποδήλατο το οποίο είναι απαραίτητο για την επιβίωσή του και κάποια στιγμή του το κλέβουν, οπότε το αναζητά μαζί με τον γιο του. Η σχέση του παιδιού με τον πατέρα του μοιράζεται ανάμεσα στην οργή και την απελπισμένη αγάπη. Δεν μπορεί παρά να κάνει αίσθηση στο πιο πρωτόγονο επίπεδο. Δεν χρειάζεται να σκεφτείς τίποτα, απλά παρατηρείς τους χαρακτήρες και την κατάστασή τους. Είναι άψογη – κάθε μέρος της λειτουργεί τέλεια.

Λούστρο Παπουτσιών

του Βιτόριο ντε Σίκα

1946

Ο Γούντι Άλεν γράφει για τις αγαπημένες του ιταλικές ταινίες Facebook Twitter
Το «Λούστρο παπουτσιών» είναι ένα αριστούργημα που δεν του δόθηκε η απαραίτητη σημασία.

Είδα αυτή την ταινία πιο μεγάλος, διανύοντας τη δεκαετία των 30, και για μένα ήταν σαν ένα αριστούργημα που δεν του δόθηκε η απαραίτητη σημασία. Δεν πρέπει να την έχουν δει πολλοί, επειδή ποτέ δεν συναντάω κάποιον που την έχει δει. Ξεκινά σαν μια ιστορία δυο παιδιών με φιλική σχέση που αγοράζουν μαζί ένα άλογο, αλλά έπειτα όλα καταλήγουν σε ντόμινο, όπου τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Σκέφτομαι πως κάποιοι άνθρωποι ζουν με το άγχος να μην κατηγορηθούν άδικα ή να φυλακιστούν και να μην μπορούν να έρθουν σε επαφή με τον έξω κόσμο, και τα πράγματα γίνονται ολοένα και χειρότερα – με αποτέλεσμα την πλήρη έλλειψη πολιτισμού και των νομικών διαδικασιών. Όμως όλη η ποίηση της ταινίας για μένα βρίσκεται στη σχέση των δυο αγοριών. Εκεί που υπήρχε μια απλή φιλία, μια αμοιβαία τρυφερότητα, κατέληξαν σε βίαια αντιπαράθεση.

Blow-up

του Μικελάντζελο Αντονιόνι

1966

Ο Γούντι Άλεν γράφει για τις αγαπημένες του ιταλικές ταινίες Facebook Twitter
Ο David Hemmings πάνω από τη Veruschka von Lehndorff στο «Blow-Up» (1966).

Σίγουρα δεν είναι η καλύτερη ταινία του Αντονιόνι και δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τις υπόλοιπες που ανέφερα, αλλά πρόκειται για μια πολύ όμορφη εμπειρία. Έχει τόσο υπέροχη φωτογραφία από τον Carlo Di Palma και η ιστορία είναι τόσο ενδιαφέρουσα, παρόλο που ξετυλίγεται με συγκεκριμένους τρόπους. Υπάρχει μια ζωή γεμάτη ζωντάνια, γεμάτη μουσική, όμορφες γυναίκες, ελεύθερο σεξ και το Λονδίνο των swinging sixties στα καλύτερά του. Αλλά αν πάρεις μια στιγμή από αυτήν τη ζωή και τη σταματήσεις για ένα δευτερόλεπτο και τη μεγεθύνεις, αυτό που θα δεις είναι ο θάνατος. Και είσαι πραγματικά παρών μαζί με τον David Hemmings, όταν κάνει αυτή την ανακάλυψη. Είσαι στο στούντιο μαζί του όταν βάζει τις φωτογραφίες στον τοίχο και ανακαλύπτει κάτι. Αν σταματήσεις τον θόρυβο, το χρώμα και τη λάμψη και παρατηρήσεις πολύ καλά, θα αντιληφθείς ότι ο θάνατος είναι πάντα παρών. Αυτή ήταν μια πολύ σημαντική κεντρική ιδέα για μένα.

Amarcord

του Φεντερίκο Φελίνι

1973

Ο Γούντι Άλεν γράφει για τις αγαπημένες του ιταλικές ταινίες Facebook Twitter
Το «Amarcord» θα μπορούσα να το βλέπω κάθε χρόνο...

Μου άρεσαν οι ταινίες «Ο Λευκός Σεΐχης», «Οι Βιτελόνι», «La Strada» και φυσικά το «8 ½». Όμως το «Amarcord» θα μπορούσα να το βλέπω κάθε χρόνο. Αναπλάθει με τόση σαφήνεια τα παιδικά του χρόνια στο Ρίμινι, και εσύ είσαι εκεί σε αυτό τον κόσμο, με τη μητέρα του, τον πατέρα του, τους συγγενείς, τους ντόπιους, τα τοπικά μαγαζιά και τα τοπικά τελετουργικά που κάνουν όλοι γύρω από την πλατεία της πόλης: κοιτάς τους αγνώστους και παρατηρείς πως μοιάζουν με σταρ του σινεμά, και ειδικά μερικές γυναίκες που είναι οι γόησσες της γειτονιάς. Βρίσκεσαι στον κόσμο που δημιούργησε ο σκηνοθέτης, ο οποίος τον αναδημιούργησε όχι κυριολεκτικά, αλλά με έναν υπερβολικό και καρτουνίστικο τρόπο, και παρόλ' αυτά είσαι εκεί. Κατανοείς όλες αυτές τις εμπειρίες και τις αναμνήσεις.

Πηγή: New York Times

 

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 16.6.2012

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η μακρόσυρτη και πληκτική σταύρωση του Γούντι Άλεν

Στήλες / Η μακρόσυρτη και πληκτική σταύρωση του Γούντι Άλεν

Αρνούνται, λέει, οι εκδότες στις ΗΠΑ ακόμα και να ακουμπήσουν το βιβλίο απομνημονευμάτων του 83χρονου σκηνοθέτη από τη στιγμή που το όνομά του έχει καταστεί επίσημα «τοξικό» και εγγυάται μόνο αγωγές, απειλές και διαφυγόντα κέρδη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Οθόνες / Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Διάσημος ανά τον πλανήτη από το «Σογκούν» και «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας», ο Αμερικανός ηθοποιός αποφάσισε πριν από είκοσι χρόνια να αποκαλύψει την σεξουαλική του ταυτότητα και να κερδίσει την ελευθερία του
THE LIFO TEAM
Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Οθόνες / Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Ο εμιγκρές που κατάφερε να δει διεισδυτικά και βαθιά στην ελληνική ψυχή, ο «μοναχικός αναρχικός» με την πολύ μικρή σε μέγεθος φιλμογραφία αλλά την τεράστια σε καλλιτεχνική αξία. Από τον Παπατάκη μέχρι τον Λάνθιμο, η απόσταση είναι μικρότερη απ' όσο φανταζόμαστε.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
10 σπουδαίες κινηματογραφικές ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Οθόνες / Από τα ζόμπι του Ντάνι Μπόιλ ως τον Κεν Λόουτς: Δέκα σπουδαίες ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Ο φετινός νικητής του Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου είναι ένας αυθεντικός καρατερίστας, αλλιώτικος και απόκοσμος, συγκινητικός στα όρια της συντριβής. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Οθόνες / Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Ο τεχνολογικός γίγαντας έχει την πολυτέλεια να ξοδεύει μυθικά ποσά για περιεχόμενο υψηλού κύρους αλλά χαμηλής ανταπόκρισης. Είναι αυτό μέρος μιας στρατηγικής ή απλά έχει λεφτά για πέταμα;
THE LIFO TEAM
Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Οθόνες / Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Ένα πικρό φινάλε σε μια λαμπερή ζωή, με ιστορίες μίσους μεταξύ των παιδιών του, μια περιουσία που έχει διανεμηθεί «άδικα» και κατηγορίες για χειραγώγηση και κακοποίηση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

The Review / Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Τίνα Μανδηλαρά αναλύουν την ταινία που συζητήθηκε περισσότερο από όλες στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, τα «Αδέσποτα Κορμιά» της Ελίνας Ψύκου, με αφορμή την κυκλοφορία της στις αίθουσες από 28 Μαρτίου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Αποκλειστική συνέντευξη / Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Με αφορμή το «Νέο Αγόρι», μια ταινία του συμπατριώτη της Γουόρικ Θόρντον στην οποία ανέλαβε την παραγωγή και πρωταγωνιστεί, η σπουδαία ηθοποιός συζητά με τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο. Αποκαλύπτει ένα δύσκολο παιδικό βίωμα, μιλά για τις έννοιες του θαύματος και του σωτήρα, θυμάται πώς γνώρισε τον Χρήστο Νίκου και τι την έλκει στο σινεμά που αυτός οραματίζεται. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Οθόνες / Έρωτας και μνήμη: Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Η δημοφιλής ρομαντική ταινία με τον Τζιμ Κάρεϊ και την Κέιτ Γουίνσλετ συμπλήρωσε μια εικοσαετία από την αμερικανική της πρεμιέρα. Με αφορμή αυτή την επέτειο, την επισκεπτόμαστε ξανά και εξετάζουμε γιατί παραμένει αγαπητή μέχρι σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ