Για όσους επιθυμούν να φρεσκάρουν τη μνήμη ή για όσους δεν έχουν δει ποτέ το Breaking Bad (άγνωστο γιατί), το Netflix προσφέρει πριν την δίωρη ταινία El Camino: A Breaking Bad Movie και μια δίλεπτη σύνοψη (recap) της θρυλικής σειράς του Βινς Γκίλιγκαν, της οποίας αποτελεί ένα sequel τρόπον τινά.
Στο κολάζ αυτό με σκηνές από τους πέντε κύκλους της σειράς, υπάρχει κι ένας διάλογος ανάμεσα στους δύο κεντρικούς χαρακτήρες της σειράς – τον πρώην μεσήλικα μικροαστό καθηγητή με τα χαμένα όνειρα και νυν παρασκευαστή και «ναρκοβαρόνο» crystal meth, κύριο Γουάιτ και τον πρώην μαθητή του και νυν συνεργάτη και protégé (και εν τέλει θύμα) του, Τζέσι Πίνκμαν:
«Τελικά», ρωτάει ο Τζέσι, μετά από τα χιλιάδες κύματα που έχουν περάσει μαζί στην ταραχώδη επαγγελματικά και συναισθηματικά σχέση τους, ανακαλώντας μια παλιότερη τους κουβέντα. «θα έλεγες ότι είμαστε στην "μπίζνα του meth" ή στην "μπίζνα του χρήματος";»
«Σε καμία από τις δύο» αναφωνεί ο δύσθυμος και κυκλοθυμικός Γουόλτερ Γουάιτ σε μια σπάνια κρίση μεγαλοπρέπειας (ή ψευδαίσθησης μεγαλείου): «Είμαστε στην μπίζνα της αυτοκρατορίας».
Και με την έναρξη της ταινίας – που έχει να κάνει αποκλειστικά με την μοίρα του Τζέσι και ξεκινά ακριβώς από το τέλος της σειράς – έχουμε έναν άλλο κρίσιμο διάλογο για την ψυχοδυναμική του σύμπαντος του Breaking Bad σ΄ ένα από τα πολλά φλασμπάκ του El Camino.
Βλέπουμε τον Τζέσι με τον συχωρεμένο τον Μάικ στις όχθες ενός ποταμού να συζητάνε τις προοπτικές άλλης μιας απέλπιδας απόδρασης του πρώτου, από τον εαυτό του κυρίως. Μονολογεί λοιπόν ο Τζέσι και ονειρεύεται να φύγει από κάπου μακριά. «Να ξεκινήσω από την αρχή». «Αυτό μπορεί να γίνει», του λέει ο Μάικ. «Να διορθώσω τα πράγματα», συνεχίζει ο Τζέσι για να πάρει την εξής απόκριση: «Λυπάμαι μικρέ, αλλά αυτό είναι το μοναδικό πράγμα που δεν μπορείς ποτέ να κάνεις».
Στις υπόλοιπες δύο ώρες της ταινίας, ο Τζέσι περνά από μια κόλαση (λες και δεν είχε περάσει από αρκετές στους πέντε κύκλους της σειράς κάνοντας μας να νιώθουμε ότι μπορεί κανείς να επιζήσει ακόμα και στην κόλαση ή να υπερβεί προσωρινά την καταραμένη μοίρα του όσο 'loser' ή 'fuck up' κι αν είναι εκ της συστάσεως του) για να οδηγηθεί στο ίδιο συμπέρασμα. Μέχρι να συμβεί αυτό, το El Camino: A Breaking Bad Movie, κάνει το καλύτερο για να απαντήσει στο ερώτημα των φίλων της σειράς όταν έπεσαν οι τίτλοι του τελευταίου επεισοδίου πριν από έξι χρόνια: «Και τι έγινε μετά;» Ή μάλλον: «Και τι απέγινε ο Τζέσι;»
Μεγάλη κουβέντα το αν είναι απαραίτητα τέτοια prequel ή sequel μνημόσυνα υπό τη μορφή μεγάλου μήκους ταινίας αρκετά χρόνια συνήθως από το τέλος επιφανών σειρών (θυμίζουμε ότι προηγήθηκε η ταινία του Deadwood και του χρόνου θα προβληθεί η ταινία των Sopranos) για να αναπαυθεί η ψυχή των χαρακτήρων και να χαριστεί ένα οριστικό συναισθηματικό «κλείσιμο» στους θεατές.
Αν το ζήτημα πάντως είναι πιο πολύ «τεχνικό», το El Camino, με κινηματογραφικούς όρους, δικαιολογεί το μεγαλοπρεπές "Movie" που συνοδεύει τον τίτλο του. Πρόκειται σαφώς για ταινία, και όχι μόνο εξαιτίας σκηνών σαφώς επηρεασμένων από το κοντινά πλάνα αντιπαράθεσης και τις πανοραμικές βίστες του Λεόνε. Όπως και στη σειρά, το - εξωγήινης απεραντοσύνης και απόκοσμων ορεινών σχηματισμών στον ορίζοντα της ερήμου - φυσικό σκηνικό στο Νέο Μεξικό, αποτελεί ένα από τα βασικά ατού του αφηγηματικού σύμπαντος της ταινίας.
Η βασική διαφορά με την σειρά είναι όχι τόσο η ατμόσφαιρα και το ύφος (κι εδώ εξακολουθούμε να βρισκόμαστε στο πεδίο ενός σύγχρονου νουάρ-γουέστερν με σαφείς όμως κοινωνικές και ψυχολογικές αναφορές και αντίστοιχους προβληματισμούς) όσο ο τόνος της ταινίας, επειδή δεν έχει να κάνει με τα ηθικά ψευδοδιλήμματα του κυρίου Γουάιτ, αλλά αποκλειστικά με την αγωνία του Τζέσι να τη βγάλει καθαρή καθώς τον καταδιώκει ο Νόμος, οι αμαρτίες και οι εφιάλτες του.
Αρκετοί είναι οι δεύτεροι χαρακτήρες της σειράς που κάνουν την εμφάνισή τους στην ταινία (εκτός από τα φλασμπάκ), με προεξέχοντες τον Skinny Pete και τον Bagger, τους δύο κολλητούς του Τζέσι (και αιώνια λιώματα) και τον Εντ τον «πωλητή ηλεκτρικών σκουπών» τυπικά και από μηχανής θεό, ουσιαστικά, τον οποίο υποδύεται ο Ρόμπερτ Φόρστερ.
Μάλιστα, οι περιστάσεις της ζωής και το timing «εξόδου» της ταινίας στο Netflix, τα έφεραν έτσι ώστε το El Camino που κατά σύμπτωση έκανε πρεμιέρα συγχρόνως με την αναγγελία του θανάτου του Ρόμπερτ Φόρστερ, να λειτουργεί και ως ιδανική τελευταία υπόκλιση για αυτόν τον τόσο αγαπητό «δευτερόπρωτο» σταρ της μεγάλης και της μικρής οθόνης.
