Mπράιαν ντε Πάλμα: Κάνοντας σινεμά για το σινεμά

Ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς σκηνοθέτες των τελευταίων δεκαετιών κλείνει σήμερα τα 80 του.

Από τον Γιάννη Βασιλείου και τον Τάσο Μελεμενίδη

Mια φορά κι έναν καιρό, όχι πολύ μακρινό, εκεί γύρω στις αρχές των ’70s, ήταν πέντε μυστήριοι τύποι, τσακωμένοι με το ξυραφάκι τους, που βάλθηκαν να αλλάξουν το αμερικανικό σινεμά. Ο λόγος για τους Φράνσις Φορντ Κόπολα, Στίβεν Σπίλμπεργκ, Τζορτζ Λούκας, Μάρτιν Σκορσέζε και Μπράιαν ντε Πάλμα, τους οποίους ο αμερικανικός Τύπος αποκαλούσε movie brats, κάτι αντίστοιχο με το enfants terribles των Γάλλων. Αυτό που τους ένωνε ήταν η αγάπη τους για το κλασικό σινεμά και η επιθυμία τους να το επαναπροσδιορίσουν με πιο ελεύθερη φόρμα. Από κει και πέρα, καθένας τους τράβηξε τη δική του πορεία. Ο Κόπολα πέτυχε να μας συστήσει το κινηματογραφικό ανάλογο του Μεγάλου Αμερικανικού Μυθιστορήματος, ο Σπίλμπεργκ έβαλε τη σφραγίδα του για πάντα το σινεμά της απόδρασης, ο Λούκας, ό,τι του έλειπε σε ταλέντο το υπερκάλυψε με επιχειρηματικό ένστικτο, διαμορφώνοντας σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που λειτουργεί η κινηματογραφική βιομηχανία σήμερα, ενώ ο Σκορσέζε πήρε την κάμερα στο χέρι, βγήκε στους δρόμους και πολέμησε τους δαίμονές του μαζί μ’ εσένα κι εμένα. Και ο Ντε Πάλμα;

Ο Ντε Πάλμα είναι εκείνος που μετέτρεψε το ενδοκινηματογραφικό παιχνίδι σε αυτοσκοπό. Οι ταινίες του συνδιαλέγονται άμεσα ‒για κάποιους ξεδιάντροπα‒ με το κινηματογραφικό παρελθόν, αντλούν έμπνευση από αυτό και συζητούν μαζί του. Θα μπορούσες εύκολα να πεις, και κανείς δεν θα σε κάκιζε, ότι δίχως τον Ντε Πάλμα δημιουργοί σαν τον Ταραντίνο θα έπρεπε να εφεύρουν τον εαυτό τους. Ανήγαγε, δε, την κινηματογραφική τεχνική σε φετίχ και γι’ αυτό μια διόλου ευκαταφρόνητη μερίδα της κριτικής εξαπέλυε μύδρους εναντίον του σχεδόν σε κάθε νέα κινηματογραφική του εξόρμηση. Δεν βοηθούσε την κατάσταση και το διαρκές φλερτ του με το trash θέαμα. Πολλοί λένε ότι ο Ντε Πάλμα, ως προφανής διάδοχος του Χίτσκοκ τόσο σε θεματική όσο και στην πρόθεση χειραγώγησης του κοινού, κάνει το σινεμά που θα έκανε ο Χίτσκοκ, αν μπορούσε να δείξει περισσότερα. Αυτό ισχύει μόνο εν μέρει.

Ο Χίτσκοκ ενδιαφερόταν μεν για τη συμπεριφορά και τα κίνητρα του ανθρώπου πίσω από την κλειδαρότρυπα, πέρα από τους πειθαναγκασμούς της κοινωνικά αρμόζουσας συμπεριφοράς, δύσκολα όμως θα επέλεγε για ήρωες του την πλειοψηφία της πινακοθήκης χαρακτήρων του Ντε Πάλμα. Ο τελευταίος γοητεύεται από το περιθώριο. Η παρενδυσία, η πορνεία, η πορνογραφία, τα ναρκωτικά, το οργανωμένο έγκλημα, απαντούν συχνά στη φιλμογραφία του. Είναι, για να το πούμε ανοιχτά, «βρομιάρης».

Με αφορμή τα γενέθλιά του, επισκεφθήκαμε ξανά τη φιλμογραφία του και σκαρώσαμε μικρά κείμενα για κάθε ταινία του, επιχειρώντας να συνοψίσουμε τα ατού, τις αδυναμίες, τα μοτίβα, τις εμμονές, τις τεχνικές, όλα εκείνα που τον καθιστούν έναν από τους σημαντικότερους Αμερικανούς σκηνοθέτες των τελευταίων δεκαετιών. Aν αφήσετε λίγα δευτερόλεπτα παραπάνω τον κέρσορα πάνω σε κάθε φωτογραφία, εμφανίζεται το συνοδευτικό κείμενο.

 

  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1968
    Murder à la mod
    Γυρισμένο εμφανώς με πενιχρά μέσα, το «Murder à la mod» φέρει έντονα τον χαρακτήρα σπουδαστικού φιλμ, εισάγει όμως με το «καλημέρα» ένα από τα αγαπημένα μοτίβα του σκηνοθέτη, αυτό της ηδονοβλεψίας. Προβλήθηκε μόνο για μία εβδομάδα σε μία αίθουσα της Νέας Υόρκης, για να εξαφανιστεί μέχρι το 2011, όταν κυκλοφόρησε ως πρόσθετο υλικό στο δισκάκι του «Out» από την Criterion.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1968
    Greetings
    Ο Ντε Πάλμα έχει μια διεστραμμένη αίσθηση του χιούμορ, τους μηχανισμούς της αγνής κωμωδίας όμως δεν τους γνωρίζει. Οι απόπειρές του στο είδος υπήρξαν στην καλύτερη περίπτωση ατυχείς. Από το «Greetings» κρατάς κάποιες εύστοχες σατιρικές πινελιές, την ευπρόσδεκτη διάθεση ενός νεόκοπου δημιουργού να παίξει με τη φόρμα και, κυρίως, την πρώτη ουσιαστική γνωριμία με έναν άγνωστο ταλαντούχο ηθοποιό που λέγεται Ρόμπερτ ντε Νίρο.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1970
    Dionysus in 69
    Εναλλακτική ανάγνωση των «Βακχών» του Ευριπίδη από τη θεατρική ομάδα Performance Group, γυρισμένη σε πραγματικό χρόνο και εξ ολοκλήρου με το αγαπημένο του σκηνοθέτη split-screen, που εδώ τον βοηθά να αναδείξει, παράλληλα με την παράσταση, τις αντιδράσεις των θεατών, αποτυπώνοντας πληρέστερα στο πανί τη διαδραστική εμπειρία μιας θεατρικής παράστασης. Θέαμα πλησιέστερο σε video art παρά σε σινεμά, οι hardcore οπαδοί όμως αξίζει να το αναζητήσουν.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1970
    Hi, mom
    Πνευματική συνέχεια του «Greetings», κινούμενη στο ίδιο σατιρικό πνεύμα με αυτό, ελαφρώς πιο εύστοχη κωμικά, στηριγμένη και πάλι σε μοντερνισμούς αλά nouvelle vague και αυτοσχεδιασμούς, καμωμένη με την αυθάδεια (αλλά και τη σύγχυση) ενός νέου δημιουργού που ψάχνει να βρει τη φωνή του, κάτι που δεν θα αργούσε να συμβεί. Δύο χρόνια μετά ήρθε το «Sisters».
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1972
    Get to know your rabbit
    Η ύστατη απόπειρα στην καθαρή κωμωδία, λίγο πριν την εισάγει με επιτυχία σε διαφορετικά είδη, έγινε με ένα φιλμ μάλλον απομεινάρι ιδεών από τα τέλη των ’60s, με στέλεχος εταιρείας να τα παρατά όλα μετά από τρομοκρατική επίθεση για να γίνει ταχυδακτυλουργός(!), προτού μετατραπεί εκ νέου σε προϊόν. Τη νέα του τέχνη τη μαθαίνει, πάντως, από τον καλύτερο μάγο της πιάτσας, τον Όρσον Γουέλς, που κάνει εδώ ένα απολαυστικό πέρασμα.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1972
    Sisters
    Η πρώτη σπουδαία ταινία του Ντε Πάλμα μοιάζει με ένα κράμα του σινεμά των Χίτσκοκ και Κρόνενμπεργκ, διατηρώντας το μυστήριο του πρώτου και το σοκ του σωματικού τρόμου που θα φέρει λίγα χρόνια αργότερα ο Καναδός. Με την αξέχαστη Μάργκο Κίντερ στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Ντε Πάλμα βρίσκει επιτέλους τη φωνή του σχεδόν την ίδια περίοδο που το κάνουν και οι υπόλοιποι της πεντάδας.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1974
    Phantom of the Paradise
    Οργιώδης μεταφορά του «Phantom of the Opera» στα χρόνια του glam rock που απέφερε ένα σχεδόν μοναδικό στο είδος του μιούζικαλ που πάντρεψε τον τρόμο με την κωμωδία, το κλασικό με το γκλίτερ. Από τις πιο εξόφθαλμα διασκεδαστικές στιγμές του, με το camp και την υπερβολή να διαλύουν κάθε σύννεφο σοβαροφάνειας στην ιστορία εκδίκησης που κρύβεται πίσω από τα παρασκήνια του entertainment.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1976
    Obsession
    Το πρώτο εμφανές κοπιάρισμα στον Χίτσκοκ γίνεται ακριβώς την ίδια χρονιά με την τελευταία δουλειά του master, το «Family Plot», σαν μια πνευματική αλλαγή σκυτάλης. Σε αντίθεση με μελλοντικές περιπτώσεις, ο Ντε Πάλμα φλερτάρει ηθελημένα με το μελόδραμα, συμπονώντας τον πρωταγωνιστή του (Κλιφ Ρόμπερτσον) που περιφέρεται ως θύμα της μοίρας σε ονειρικά τοπία, γυρισμένα από τη Λουιζιάνα ως την Τοσκάνη.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1976
    Carrie
    Εμβληματική ταινία τρόμου και ταυτόχρονα θαυμάσια αλληγορία, βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα του Στίβεν Κινγκ. Η σεκάνς του χορού συνιστά ανεπανάληπτο επίτευγμα εκκρεμότητας και κλιμακούμενης αγωνίας, ενώ το ξάφνιασμα του φινάλε, που θα γνωρίσει εκατοντάδες μιμητές στο κινηματογραφικό μέλλον, φροντίζει να θυμάσαι την Κάρι κάποιες φορές που ξυπνάς ιδρωμένος μέσα στη νύχτα.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1978
    The Fury
    Προβληματική αφήγηση, φαιδροί σεναριακοί ελιγμοί και μια εντελώς ασυνάρτητη ερμηνεία συνόλου συνθέτουν μία από τις μεγάλες αποτυχίες του σκηνοθέτη. Κάπου μέσα από το Fury φαίνεται να προσπαθεί να αναδυθεί μια ταινία για την οργισμένη νεολαία που αντιτάσσεται στο παλιό, αλλά στην πραγματικότητα ο Ντε Πάλμα ανέλαβε το πρότζεκτ μάλλον επειδή του έδινε τη δυνατότητα να αξιοποιήσει το εύρημα της τηλεκίνησης με μεγαλύτερο προϋπολογισμό από εκείνον της «Carrie».
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1979
    Home Movies
    Επιστροφή στο παρελθόν, στην κωμωδία αλλά και στο πείραμα ‒μια ταινία που γύρισε μαζί με τάξη φοιτητών που δίδασκε στο Sarah Lawrence‒, και δικαίως μια ξεχασμένη προσθήκη στη φιλμογραφία του, το «Home Moves» έπαιξε με το αστείο του αυτοφιλμαρίσματος, δηλαδή αυτό που κάνει ένας νεαρός για να επιβιώσει στη θεότρελη οικογένειά του. Το συγγενές «Real Life’ που έκανε ο νεαρός Άλμπερτ Μπρουκς την ίδια χρονιά είναι 10 φορές καλύτερο.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1980
    Dressed to Kill
    Προοίμιο της μεγάλης φόρμας που θα ακολουθούσε, με φετιχιστική εικονογραφία και, ως συνήθως, εξωφρενική πλοκή που θα σε ενοχλήσει μόνο αν πάρεις τα πράγματα κυριολεκτικά –κακή ιδέα να το κάνεις αυτό σε ταινία του Ντε Πάλμα‒, σε ένα camp θρίλερ που φαντάζει έλασσον μόνο σε σχέση με άλλα που ακολούθησαν. Μετά από αυτή την ταινία δυσκολεύεσαι να ξαναδείς τον Μάικλ Κέιν με τον ίδιο τρόπο.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1981
    Blow Out
    Η αίσθηση ενός προσωπικού (κατ)επείγοντος καθιστά το «Blow Out» κορωνίδα των, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, άψογων ’80s του σκηνοθέτη. Στον ηχολήπτη που δανείζεται ήχους για να πλάσει ηχητικά εφέ, να κάνει δευτερογενή τέχνη δηλαδή, μπορείς να εντοπίσεις τον ίδιο το Ντε Πάλμα. Και η μεγάλη τέχνη αναδεικνύεται μέσα από μια μαυρόψυχη κορύφωση ως υπόθεση προσωπική, ως γέννημα αληθινού, βιωμένου, αβάσταχτου δράματος.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1983
    Scarface
    Βασισμένος σε ένα αφόρητα διδακτικό, μονοσήμαντο σενάριο του Όλιβερ Στόουν, ο Ντε Πάλμα αφουγκράζεται το κλίμα της εποχής και καθιστά την υπερβολή σημείο αναφοράς κάθε σπιθαμής της ταινίας του, χτίζοντας , τελικά, ένα φιλμικό μνημείο trash οπερατισμού. Η επιρροή της ταινίας στην ποπ κουλτούρα και στην ραπ σκηνή ειδικότερα υπήρξε καταλυτική, όταν όμως η ταινία σου επιχειρεί να κατακεραυνώσει ένα συγκεκριμένο lifestyle και καταλήγει να το εδραιώσει, μάλλον κάτι πήγε στραβά.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1984
    Body Double
    Χορταστικό πάντρεμα του Rear Window με το Vertigo, με συνοδευτικό την ηδονοβλεπτική ματιά στην υποκουλτούρα του κόσμου του ερωτικού σινεμά, των φθηνών θρίλερ αλλά και του, φρέσκου τότε, video clip - ξεχνά κανείς το Relax; Σόου για τα μάτια μας μόνο από τη Μέλανι Γκρίφιθ, αξέχαστο θέμα του Ντονάτζιο και απροκάλυπτη βιρτουοζιτέ από τον Ντε Πάλμα, ένα εκρηκτικό μείγμα «ερεθισμένου» σινεμά και σημαία όλων των trademarks του σκηνοθέτη.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1986
    The Wise Guys
    Ξανά κωμωδία, άνευ λόγου και αφορμής (άντε, μπορεί να πληρώθηκε καλά), αστεία σε σημεία μεν, εκτός των νερών του δε. Αποπαίδια της μαφίας πηγαίνουν στο Ατλάντικ Σίτι έχοντας χάσει χρήματα αφεντικών, για να τα πάρουν πίσω πρέπει να αλληλοσκοτωθούν, αν σας φαίνεται ενδιαφέρον δείτε το Αποστολή στη Μπριζ καλύτερα.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1987
    The Untouchables
    Με ενδοκινηματογραφικό παιχνίδι που περιλαμβάνει από τα γουέστερν του Χάουαρντ Χωκς ως το Θωρηκτό Ποτέμκιν του Αιζενστάιν, ευτυχέστατο κάστινγκ, μνημειώδες σκορ από τον Έννιο Μορρικόνε και σκηνές ανθολογίας όπως αυτή με τον ευέξαπτο Αλ Καπόνε του Ντε Νίρο που συνετίζει με μπαστούνι του μπέιζμπολ έναν υφιστάμενό του, δεν είναι να απορείς που οι Αδιάφθοροι είναι εκείνη η ταινία του σκηνοθέτη που αντέχει σε περισσότερες επαναληπτικές προβολές.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1989
    Casualties of War
    Το Βιετνάμ του Ντε Πάλμα δεν ήταν τόσο συναρπαστικό όσο αυτό του Κόπολα, όμως η ταινία του είναι από τις καλύτερες μη χιτσκοκικές του, ένα δηκτικό δράμα για την αμερικανική επέλαση στην ασιατική χώρα, που δεν φοβάται να αποδώσει ευθύνες και μια από τις λίγες φορές που ο σκηνοθέτης απέσπασε σχεδόν οσκαρικές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές του - ειδικά τον Μάικλ Τζ. Φοξ.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1990
    The Bonfire of the Vanities
    Μεγάλη εισπρακτική αποτυχία με λυσσαλέο πόλεμο από την αμερικανική κριτική, η μεταφορά του μυθιστορήματος του Τομ Γουλφ για την κίτρινη και ηδονοβλεπτική γοητεία της πτώσης βρήκε τον Ντε Πάλμα έξω από τα νερά του, να διευθύνει σχεδόν ακαδημαϊκά και χωρίς παρεμβάσεις το περιεχόμενό του, παραδίδοντας ένα εύπεπτο και επιδερμικής ανάλυσης θέαμα.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1992
    Raising Cain
    Υπάρχουν άνθρωποι που θα σου πουν ότι το Raising Cain είναι ένα παρεξηγημένο αριστούργημα – σχεδόν για κάθε ταινία πια θα βρεθεί κάποιος να προβάλλει τέτοιον ισχυρισμό-, στην πραγματικότητα είναι ανερμάτιστο σεναριακά, αναποφάσιστο τονικά και ενίοτε ξεπερνά τα όρια του καλού γούστου. Έτσι, όμως όπως φλερτάρει-εκουσίως άραγε;-με τα όρια της (αυτό)παρωδίας, καταλήγει μια διασκεδαστική εμπειρία, με σποραδικές βινιέτες τρόμου και σασπένς να γλύφεις τα δάχτυλα σου!
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1993
    Carlito’s Way
    Δεν ξαναβάζει τυχαία τον Πατσίνο στον ρόλο ενός λατίνου γκάνγκστερ ο Ντε Πάλμα. Στον Νόμο του Καρλίτο είναι λες και το πνεύμα του Τόνι Μοντάνα επιστρέφει στην Γη ταπεινωμένο, σοφότερο, αναζητώντας μάταια μια δεύτερη ευκαιρία. Η βιρτουοζιτέ του σκηνοθέτη συναντά τον μελβιλικό υπαρξισμό, η υφέρπουσα μελαγχολία βρίσκει την αιτιολογία της στην αναπόφευκτη τραγωδία του φινάλε και η ντεπαλμική φιλμογραφία αποκτά το καθαρό, «ακάθαρτο» αριστούργημα της.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1995
    Mission Impossible
    Γνωρίζοντας έναν βασικό κανόνα του θεάματος, ότι το απροσδόκητο είναι εκείνο που κάνει τον θεατή να ενθουσιαστεί, ο Ντε Πάλμα θα βάλει τον Ίθαν Χαντ να πυροβολήσει ενυδρείο για να ξεφύγει από εστιατόριο και θα κάνει κάτι επουσιώδες, όπως μια στάλα ιδρώτα στο μέτωπο, να είναι εκείνο που χωρίζει τον ήρωα από τον θάνατο. Από τα πιο αξιόλογα μπλοκμπάστερ των 90s, αποτέλεσε το έναυσμα για μακροβιότατο και ολοένα και συναρπαστικότερο franchise.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    1998
    Snake Eyes
    Η Κριτική το μνημονεύει (δικαίως) για τη δωδεκάλεπτη εισαγωγή του, ένα μονοπλάνο που συστήνει τον ήρωα και το περιβάλλον του και ανεβάζει την αδρεναλίνη σχεδόν με το καλημέρα, και η συνέχεια όμως προσφέρει ανώδυνη διασκέδαση, πάντα εντός των πλαισίων ενός αγνού b-movie. Τρανή απόδειξη πως, αν προσαρμόσεις το ύφος της ταινίας σου στο ασυγκράτητο, επιδειξιομανές ερμηνευτικό ταμπεραμέντο του Νίκολας Κέιτζ, εκείνος θα σε βγάλει ασπροπρόσωπο.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    2000
    Mission to Mars
    Τι δουλειά είχε ο Ντε Πάλμα με τους δαίδαλους της στουντιακής επιστημονικής φαντασίας δεν κατάλαβε ποτέ κανείς, ίσως για να δώσει την esssence του χιτσκοκισμού σε άλλο πλανήτη, ωραίο ακούγεται ως ιδέα, τουλάχιστον ανάλατο στην εκτέλεση παρά τα πολλά χρήματα που ξοδεύτηκαν.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    2002
    Femme Fatale
    Ντε Πάλμα για τον Ντε Πάλμα μετά από χρόνια αφοσίωσης και παχυλών αμοιβών από τα μεγάλα στούντιο, με Ρεμπέκα Ρόμιν ως νέα Μέλανι Γκρίφιθ και τον Αντόνιο Μπαντέρας ως φωτογράφο που πρέπει να κοιτάξει καλύτερα το φακό του. Από κλοπές στο Φεστιβάλ Καννών, αναφορές στο κλασικό νουάρ ως ένα σχόλιο για την κουλτούρα της εικόνας, μπόλικη κινηματογραφοφιλία, σχεδόν αυτιστική στον τρόπο που εισβάλλει στην αφήγηση, κουτί με σοκολατάκια για όσους τον αγαπούν.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    2006
    The Black Dahlia
    Πολυαναμενόμενη μεταφορά Ελρόι και διαβόητη αποτυχία στην εποχή της, που, αν ξαναδείς σήμερα, θα διαπιστώσεις ότι, παρά τις εμφανείς αδυναμίες της, περισσότερο έπεσε θύμα κάκιστου casting και κακού timing.Βλέπεις o camp ερωτισμός και το ντελίριο του τελευταίου ημιώρου δεν ταίριαζαν σε μια εποχή που το κοινό ήθελε από το σινεμά περισσότερο ρεαλισμό και μετρημένους τόνους.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    2007
    Redacted
    Κάποια στιγμή, λίγα χρόνια μετά την ταινία, ο Ντε Πάλμα δήλωνε ανοιχτά σε συνεντεύξεις ότι «κάποιοι τύποι που προωθούσαν νέες ψηφιακές κάμερες του έδωσαν λεφτά να γυρίσει ό,τι θέλει» και όσο δυναμικό και αν είναι το θέμα της ταινίας, φωνάζει από μακριά η έλλειψη αφοσίωσης και συναισθήματος. Επίκαιρο πάντως στα χρόνια του Μπους, αλλά και από τις ταινίες μετάβασης σε μια καινούργια εικόνα και αισθητική για το αμερικανικό σινεμά.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    2012
    Passion
    Αναλαμβάνοντας την αμερικανικη διασκευή του Crime d’ Amour του Αλέν Κορνώ, ο Ντε Πάλμα το έφερε στα μέτρα του και έκανε μια ταινία αυτοαναφοράς. Μέσα στο φιλμ θα βρεις το σινεμά ως ηδονοβλεψία, τον φετιχισμό, την παραμόρφωση της πραγματικότητας, τον camp ερωτισμό, τo split- screen, το κάδρο μέσα στο κάδρο, τις σουίτες του Πίνο Ντονάτζιο, ό,τι δηλαδή λατρεύεις ή μισείς στο σινεμά του. Μια ταινία αποκλειστικά για τους οπαδούς του.
  • Ξαναβλέποντας τις 29 ταινίες του Μπράιαν ντε Πάλμα
    2019
    Domino
    Τα φτωχικά μέσα παραγωγής και οι διαφωνίες στα γυρίσματα οδήγησαν τον Ντε Πάλμα να αποκηρύξει σιωπηρά την ταινία και τους παραγωγούς να κυκλοφορούν μια δική τους εκδοχή. Βιασύνη και αφηγηματικές ασυνέχειες μαρτυρούν πως έπεσε ψαλίδι, η αναφορά στο To Catch a Thief στην εισαγωγή, όμως, και το ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο στάδιο μαρτυρούν πως ο Ντε Πάλμα την τέχνη του δεν την έχει ξεχάσει.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ