Πώς μια μικρή εταιρεία διανομής πήρε τα δικαιώματα για τον φετινό Χρυσό Φοίνικα των Καννών

Πώς μια μικρή εταιρεία διανομής πήρε τα δικαιώματα για τον φετινό Χρυσό Φοίνικα των Καννών Facebook Twitter
Πίσω από τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών «Κλέφτες Καταστημάτων» του Ιάπωνα Χιροκάζου Κόρε-Έντα βρίσκεται μια μικρή εταιρεία διανομής, η One from the heart, της Σοφίας Αγγελίδου και του Λευτέρη Αδαμίδη.
0

Για πολλά χρόνια, όταν ο κινηματογράφος ήταν η κύρια διασκέδαση της πλειοψηφίας του κόσμου, τις μεγάλες κεντρικές αίθουσες της Αθήνας τις τροφοδοτούσαν παντοδύναμες εταιρείες διανομής που σχετίζονταν με πανίσχυρες διεθνείς εταιρείες παραγωγής.


Καλλιτεχνικές ταινίες μπορούσε να δει κανείς μόνο σε μικρά σινεμά-«γιάφκες» που έφερναν οι ίδιοι οι αιθουσάρχες, ενώ μετά τις δεκαετίες του '70 και του '80 ξεμύτισαν οι πρώτοι «ποιοτικοί» διανομείς. Ύστερα ήρθαν τα multiplex, όπου επικράτησαν οι πολυεθνικές, ενώ παράλληλα έγινε η έκρηξη των φεστιβάλ, που συνόδευσε μια νέα, art house κινηματογραφική τάση. Κι όταν διαδόθηκε το Ίντερνετ, τα σάρωσε όλα!

Κι όμως, εξακολουθεί να υπάρχει μια μερίδα νέων ανθρώπων που όχι μόνο αγαπάνε τον κινηματογράφο αλλά επιμένουν να παρακολουθούν ταινίες στη μεγάλη οθόνη. Γι' αυτούς και για όλους τους αιώνιους «ρομαντικούς εφήβους» υπάρχουν κάποιοι επίσης ονειροπόλοι που τροφοδοτούν τις αίθουσες με αριστουργηματικά φιλμ της παγκόσμιας ανεξάρτητης παραγωγής.



Κι όμως, εξακολουθεί να υπάρχει μια μερίδα νέων ανθρώπων που όχι μόνο αγαπάνε τον κινηματογράφο αλλά επιμένουν να παρακολουθούν ταινίες στη μεγάλη οθόνη. Γι' αυτούς και για όλους τους αιώνιους «ρομαντικούς εφήβους» υπάρχουν κάποιοι επίσης ονειροπόλοι που με προσωπικό πολλές φορές κόστος τροφοδοτούν τις αίθουσες με αριστουργηματικά φιλμ της παγκόσμιας ανεξάρτητης παραγωγής.

Επομένως, δεν είναι τυχαίο που τα τελευταία χρόνια παρατηρήθηκε μια έκρηξη στον τομέα των μικρών εταιρειών διανομής, οι οποίες κάνουν αγώνα δρόμου για να επιβιώσουν στο εντελώς άνυδρο τοπίο της ελληνικής αγοράς.


Φέτος, λ.χ., πίσω από τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών «Κλέφτες Καταστημάτων» του Ιάπωνα Χιροκάζου Κόρε-Έντα βρίσκεται μια μικρή εταιρεία διανομής, η One from the heart, της Σοφίας Αγγελίδου και του Λευτέρη Αδαμίδη.

 

Κλέφτες καταστημάτων (Shoplifters)


Δύο φανατικοί σινεφίλ που αδυνατούν να λειτουργήσουν αμιγώς επιχειρηματικά με αποκλειστικό στόχο το κέρδος, αναζητώντας στα μεγάλα διεθνή φεστιβάλ τα κρυμμένα διαμάντια. Με γνώμονα το προσωπικό τους γούστο, «από καρδιάς», όπως υπονοεί και το όνομα της εταιρείας τους (συγχρόνως και τίτλος της ταινίας που σχεδόν κατέστρεψε οικονομικά τον Κόπολα), και την πείρα τους μετά από χρόνια ενασχόλησης με το αντικείμενο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και αλλού ‒ο Λευτέρης Αδαμίδης υπήρξε προγραμματιστής στις Νύχτες Πρεμιέρας και διευθυντής του προγράμματος «Ημέρες Ανεξαρτησίας» στη Θεσσαλονίκη για έξι χρόνια‒, αποφάσισαν να μπουν δυναμικά το 2011 στη διανομή καλλιτεχνικών ταινιών.


Χάρη σε αυτούς είδαμε τα υπέροχα «Πρόσωπα & Ιστορίες» των Ανιές Βαρντά και JR, το ενδοσκοπικό «Μακριά από τους ανθρώπους» του Νταβίντ Ελοφέν, το λυρικό «Ένα τραγούδι για το ηλιοβασίλεμα» του Τέρενς Ντέιβις, τη νοσταλγική «Τελευταία Παραλία» των Θάνου Αναστόπουλου και Ντάβιντε ντελ Ντέγκαν.

Πώς μια μικρή εταιρεία διανομής πήρε τα δικαιώματα για τον φετινό Χρυσό Φοίνικα των Καννών Facebook Twitter
Η Σοφία Αγγελίδου και ο Λευτέρης Αδαμίδης με τον σκηνοθέτη Νταβίντ Ελοφέν. Φωτο: Βαγγέλης Πατσιάλος.

Συναντηθήκαμε μετά τη δημοσιογραφική προβολή της τελευταίας τους ταινίας και τους ζήτησα να μου εξηγήσουν πώς καταφέρνουν να επιβιώνουν σε μια τόσο δύσκολη πιάτσα και να φτάνουν να επηρεάζουν το κινηματογραφικό περιβάλλον μιας χώρας σε κρίση.


Ο Λευτέρης, που πήρε πρώτος τον λόγο, είπε: «Φέρνουμε το πολύ 8-9 ταινίες κάθε χρόνο και αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να επιλέγουμε αυστηρά. Οι πιο μεγάλες εταιρείες, καθώς είναι υποχρεωμένες να γεμίσουν ένα μεγάλο πρόγραμμα, υποθέτω ότι παίρνουν και ταινίες τις οποίες δεν πιστεύουν 100%. Ο μικρός αριθμός για εμάς ήταν επιλογή, αλλά και ανάγκη, καθώς είμαστε δύο άνθρωποι. Θέλαμε να έχουμε τον έλεγχο.


Αυτό, βέβαια, σχετίζεται σαφώς και με το background μας. Προερχόμαστε από τα φεστιβάλ, εγώ, δε, και από τον χώρο της κινηματογραφικής κριτικής ‒ έκλεισα σχεδόν μια εικοσαετία στο περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ. Αυτό σε εκπαιδεύει στο να βλέπεις ταινίες. Δεν ξεκινήσαμε απλώς ως επιχειρηματίες, θέλαμε να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπούσαμε, για τις αίθουσες πλέον.


Εγώ, προσωπικά, ήθελα να συνεχίσω να επιλέγω ταινίες και να επιμελούμαι προγράμματα και όλο αυτό να το μεταφέρω στην αγορά με ένα βιώσιμο οικονομικά τρόπο».


Με σημαντικές γνωριμίες που απέκτησαν μέσα στα χρόνια, καθώς εκείνοι που δίνουν τις ταινίες στα φεστιβάλ είναι οι ίδιοι που τις πουλάνε και στην αγορά, δεν ήταν ουρανοκατέβατοι, είχαν «τον πρότερο έντιμο βίο στον καλλιτεχνικό χώρο», ωστόσο αυτό δεν αρκούσε, τα πράγματα είναι αμείλικτα.


Εξηγεί: «Μπορεί να σε αγαπάνε και να σε εκτιμούν, αλλά όταν εσύ κάνεις μια προσφορά, σου λένε ότι πήρε κάποιος άλλος, προσφέροντας παραπάνω ή τα διπλά. "Σας αγαπώ, παιδιά, αλλά λυπάμαι". Αυτό το ζούμε συνεχώς. Συχνά, άθελά μας, κάνουμε τον "λαγό". Εντοπίζουμε μια ταινία, τη ζητάμε και μετά ανεβαίνει η τιμή της».

Πώς μια μικρή εταιρεία διανομής πήρε τα δικαιώματα για τον φετινό Χρυσό Φοίνικα των Καννών Facebook Twitter
Με τον Απιτσατπόνγκ Βερεσεθάκουλ, σκηνοθέτη της ταινίας «Ο θείος Μπρούνι θυμάται τις προηγούμενες ζωές του»


Η Σοφία Αγγελίδου μπαίνει στην κουβέντα και λέει: «Έχουμε πάρει ταινίες σκηνοθέτη που έκανε ντεμπούτο στην Ελλάδα μέσα από εμάς και μετά βλέπουμε τη δεύτερη ταινία του να την προαγοράζουν, χωρίς καν να την δουν, μόνο και μόνο γιατί κάναμε εμείς μια μικρή επιτυχία».


Δηλαδή, οι επιλογές σας γίνονται δόλωμα για τους άλλους; Ο Λευτέρης απαντάει: «Φέρνουμε ταινίες που αγαπάμε. Αυτή είναι η φιλοσοφία μας και πολλές φορές οι ίδιες οι εταιρείες πωλήσεων ταινιών μάς λένε: "Αγοράζετε ωραίες ταινίες, αλλά δεν θα βγάλετε ποτέ λεφτά, δεν θα γίνετε ποτέ πλούσιοι".

Μας προτείνουν, λοιπόν, διάφορες ταινίες, αλλά, αν δεν μας αρέσει κάτι ή δεν μας ταιριάζει, δεν μπορούμε να το υποστηρίξουμε. Εγώ δεν μπορώ να το κάνω, είναι ένα πρόβλημα. Δεν μπορώ να πάω σε μια αίθουσα και να πείσω τον αιθουσάρχη, αν δεν έχω πειστεί ο ίδιος».

Βέβαια, δεν είναι ότι δεν σκέφτονται καθόλου το κοινό. Ξέρουν ότι μία ταινία από την Ταϊλάνδη θα έχει μικρότερο κοινό από μια ευρωπαϊκή. Προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα σε αυτά που τους αρέσουν και τα πιστεύουν καλλιτεχνικά και ιδεολογικά και εκείνα που υπολογίζουν ότι θα έχουν ένα ελάχιστο αντίκρισμα στο κοινό.


«Δεν μπορείς να πάρεις απλώς μια ταινία που αγαπάς, αλλά είναι βέβαιο ότι θα σε βάλει μέσα. Όταν διαπραγματεύεσαι την αγορά μιας ταινίας, δεν φτάνεις ποτέ στον σκηνοθέτη, ασχέτως του αν τον γνωρίζεις ή όχι, δεν είναι όπως σε ένα Φεστιβάλ.


Μιλάς με τους sales agents και το πολύ να συναντήσεις τον παραγωγό. Πολλές φορές, μάλιστα, θα ακούσεις από εκείνους ότι ο παραγωγός δεν συμφωνεί σε μια τιμή» εξηγεί ο Λευτέρης.

 

Αμνηστία


Η πρώτη ταινία με την οποία μπήκαν στην «αρένα» ήταν η «Αμνηστία» του Μπουγιάρ Αλιμάνι, μια αλβανική ταινία με ελληνική συμμετοχή (ο Μπουγιάρ έχει ζήσει χρόνια στην Ελλάδα) και συμπαραγωγό τον Θάνο Αναστόπουλο, που παίχτηκε στο Μικρόκοσμο και στην Ταινιοθήκη.


Η πρώτη τους διεθνής ταινία όμως ήταν οι «Ακακίες» του Πάμπλο Τζιορτζέλι, με την οποία στάθηκαν ιδιαίτερα τυχεροί, αφού, παρόλο που είχε πάρει τη Χρυσή Κάμερα στο Φεστιβάλ Καννών το 2011, κανένας άλλος δεν είχε εκφράσει ενδιαφέρον από την Ελλάδα.


Το road movie ενός φορτηγατζή με μια γυναίκα κι ένα παιδί που διασχίζουν την Αργεντινή αποτέλεσε μια πρώτη σχετική επιτυχία. Στη Γαλλία η ίδια ταινία σημείωσε τεράστια επιτυχία. Αλλά στην αθηναϊκή πραγματικότητα δεν είναι όλα ρόδινα.


Όταν τα Χριστούγεννα του 2015 έβγαλαν τον «Ηλίθιο» του Γιούρι Μπίκοφ, λίγες εβδομάδες μετά, κι ενώ παιζόταν στο Ααβόρα, ένα «στέκι» παραδίπλα πρόβαλλε την ίδια ταινία παράνομα. Όταν διαμαρτυρήθηκαν, δεν λέγεται το τι ακούσανε: «η τέχνη είναι ελεύθερη» και άλλα παρεμφερή. Καθώς η ταινία είχε επιτυχία κι ακούστηκε πολύ, έπεσε «θύμα πειρατείας» και την ίδια στιγμή ήταν διαθέσιμη στα torrents.

 

Ηλίθιος


Ρωτάω αν μετάνιωσαν για ταινίες που δεν αγόρασαν, ενώ είχαν την ευκαιρία. Ο Λευτέρης θυμάται: «Όταν ανακοινώθηκε η συμμετοχή του "Τόνι Έρντμαν" στο Διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Καννών, ήμασταν από τους λίγους που ξέραμε τη Μάρεν Άντε. Μου άρεσε, την είχα παρουσιάσει στη Θεσσαλονίκη ως ανερχόμενη δημιουργό το 2009, αλλά δεν μπορούσαμε να ρισκάρουμε και να το αγοράσουμε πριν το δούμε, ήταν ακριβό για εμάς.


Όταν το είδα, είπα "είναι αριστούργημα", αλλά είχε προαγοραστεί "τυφλά". Προφανώς θα ήθελα να την είχα βγάλει εγώ, αλλά δεν είμαστε αυτής της λογικής ούτε έχουμε την οικονομική επιφάνεια να ρισκάρουμε τόσο πολύ.


Σε μεγάλες αγορές, όπως αυτές της Μεγάλης Βρετανίας και της Αμερικής, πρώτα βλέπουν τις ταινίες στα φεστιβάλ και μετά τις αγοράζουν. Στην Ελλάδα, αντιθέτως, γίνονται πάρα πολλές προαγορές λόγω του σκληρού ανταγωνισμού».
Πώς έγινε και προλάβατε τον Χρυσό Φοίνικα του '18, το «Κλέφτες Καταστημάτων»; Μου εξηγεί: «Είχαμε πάρει την προηγούμενη ταινία του Χιροκάζου Κόρε-Έντα, το "Τρίτο Έγκλημα", αλλά ήμασταν διστακτικοί, καθώς μας φαινόταν δύσκολο για τα μεγέθη μας να έχουμε δύο ταινίες ενός σκηνοθέτη τόσο κοντά χρονικά, όσο και αν πρόκειται για έναν τόσο σπουδαίο δημιουργό.


Διαβάσαμε όμως το σενάριο, πριν η ταινία επιλεγεί για τις Κάννες, και ήταν εξαιρετικό, πολύ συγκινητικό. Σκεφτήκαμε ότι θα έχουμε σίγουρα μια καλή ταινία στα χέρια μας, δεν σκεφτόμασταν ότι μπορούσε να φτάσει τόσο ψηλά.


Είναι μία από τις ελάχιστες προαγορές μας, για την ακρίβεια το έχουμε κάνει μόνο δύο φορές! Πάντως, την επόμενή του που γυρίζεται τώρα την έχουν ήδη προαγοράσει άλλοι στην Ελλάδα. Βέβαια, παίζουν ο Ίθαν Χοκ, η Ντενέβ και η Μπινός».

Πώς μια μικρή εταιρεία διανομής πήρε τα δικαιώματα για τον φετινό Χρυσό Φοίνικα των Καννών Facebook Twitter
Ο Λευτέρης Αδαμίδης με τον Γαλλοκαναδό σκηνοθέτη Ντενί Βιλνέβ στην προβολή της ταινίας του.


Αναρωτιέμαι αν, τελικά, το ελληνικό κοινό είναι ώριμο για στοχαστικές ταινίες. Παραδέχονται ότι ναι μεν μια μερίδα έχει όντως ωριμάσει αλλά ότι πολλές φορές αναρωτιούνται και οι ίδιοι γιατί κάνουν μια τέτοια δουλειά σε μια χώρα που είναι οικονομικά ρημαγμένη.


Ένα άλλο πλήγμα είναι και η διαρροή νέων, σπουδασμένων ανθρώπων στο εξωτερικό. Όλοι αυτοί που έχουν φύγει θα ήταν δυνάμει θεατές αυτών των ταινιών, ένα ποσοστό τουλάχιστον.


«Το σημαντικότερο είναι το διαθέσιμο εισόδημα» προσθέτει ο Λευτέρης και συνεχίζει: «Η πλειοψηφία δεν έχει να δώσει για σινεμά και ανακαλύπτει φτηνότερες λύσεις για το ίδιο προϊόν, νόμιμες και μη. Ο κόσμος θέλει και περισσότερο σπρώξιμο από την κριτική. Θεωρώ ότι θα έπρεπε να πριμοδοτούνται περισσότερο κάποιες ταινίες.


Δεν μπορεί να περιμένεις κάθε εβδομάδα κι ένα αριστούργημα. Στο εξωτερικό είναι πιο γενναιόδωροι και τα αστεράκια που δίνονται είναι κίνητρο για το κοινό να πάει στο σινεμά. Χαίρομαι τον Τζούμα που λέει στην εκπομπή του ότι ακόμα και αν δεν δεις αριστούργημα, το σινεμά είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους να περάσεις ένα δίωρο. Το πιστεύω κι εγώ αυτό».

 

Μακριά από τους ανθρώπους


Η μεγαλύτερη επιτυχία τους εισπρακτικά μέχρι σήμερα ήταν το «Μακριά από τους ανθρώπους» του Νταβίντ Ελοφέν, με τον Βίγκο Μόρτενσεν, βασισμένο σε βιβλίο του Καμί, όπως και το αριστουργηματικό ντεμπούτο του Τσαϊτάνια Ταμάν από την Ινδία, «Το δικαστήριο».


Πριν χωρίσουμε, ρωτάω με ειλικρινή περιέργεια αν θα τους ενδιέφερε να γιγαντωθούν ως εταιρεία. Ο Λευτέρης Αδαμίδης αποδεικνύεται αδιόρθωτα ρομαντικός: «Όχι, δεν μας ενδιαφέρει αναγκαστικά η ποσότητα και το μέγεθος. Μας ενδιαφέρει αυτό που κάνουμε να μπορούμε να το κάνουμε σε όσο γίνεται καλύτερες συνθήκες, σε ανθρώπινα μεγέθη, με δικό μας έλεγχο.


Το σημαντικό είναι να μπορεί η αγορά να στηρίζει ένα τέτοιο εγχείρημα, δηλαδή την παρουσίαση ενός πολύ καλά επιμελημένου προγράμματος ταινιών, βιώσιμου, που να έχει μια σωστή αντιμετώπιση από τις αίθουσες, να το εμπιστεύονται. Εμείς με αυτό θα ήμασταν υπερευχαριστημένοι».

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο τελευταίος μιας γενιάς βιτριολικών κριτικών κινηματογράφου

Οθόνες / Ρεξ Ριντ: Ο τελευταίος μιας γενιάς βιτριολικών σινεκριτικών

Έγινε πασίγνωστος από τα κουτσομπολιά που ξεφούρνιζε και τις κακίες που έγραφε για τα μεγαλύτερα ονόματα του Χόλιγουντ του ’60 και του ’70. Δεν έχει και την καλύτερη γνώμη για τους νέους συναδέλφους του, του καταλογίζουν ότι δεν βλέπει καν τις ταινίες που θάβει κι ότι γράφει απίστευτες ανακρίβειες - στο «Poor things» του Γιώργου Λάνθιμου έδωσε μόλις ένα αστεράκι. Υπάρχει όμως και ένα κοινό που ακόμα τον εμπιστεύεται.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Οθόνες / Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Διάσημος ανά τον πλανήτη από το «Σογκούν» και «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας», ο Αμερικανός ηθοποιός αποφάσισε πριν από είκοσι χρόνια να αποκαλύψει την σεξουαλική του ταυτότητα και να κερδίσει την ελευθερία του
THE LIFO TEAM
Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Οθόνες / Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Ο εμιγκρές που κατάφερε να δει διεισδυτικά και βαθιά στην ελληνική ψυχή, ο «μοναχικός αναρχικός» με την πολύ μικρή σε μέγεθος φιλμογραφία αλλά την τεράστια σε καλλιτεχνική αξία. Από τον Παπατάκη μέχρι τον Λάνθιμο, η απόσταση είναι μικρότερη απ' όσο φανταζόμαστε.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
10 σπουδαίες κινηματογραφικές ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Οθόνες / Από τα ζόμπι του Ντάνι Μπόιλ ως τον Κεν Λόουτς: Δέκα σπουδαίες ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Ο φετινός νικητής του Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου είναι ένας αυθεντικός καρατερίστας, αλλιώτικος και απόκοσμος, συγκινητικός στα όρια της συντριβής. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Οθόνες / Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Ο τεχνολογικός γίγαντας έχει την πολυτέλεια να ξοδεύει μυθικά ποσά για περιεχόμενο υψηλού κύρους αλλά χαμηλής ανταπόκρισης. Είναι αυτό μέρος μιας στρατηγικής ή απλά έχει λεφτά για πέταμα;
THE LIFO TEAM
Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Οθόνες / Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Ένα πικρό φινάλε σε μια λαμπερή ζωή, με ιστορίες μίσους μεταξύ των παιδιών του, μια περιουσία που έχει διανεμηθεί «άδικα» και κατηγορίες για χειραγώγηση και κακοποίηση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

The Review / Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Τίνα Μανδηλαρά αναλύουν την ταινία που συζητήθηκε περισσότερο από όλες στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, τα «Αδέσποτα Κορμιά» της Ελίνας Ψύκου, με αφορμή την κυκλοφορία της στις αίθουσες από 28 Μαρτίου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Αποκλειστική συνέντευξη / Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Με αφορμή το «Νέο Αγόρι», μια ταινία του συμπατριώτη της Γουόρικ Θόρντον στην οποία ανέλαβε την παραγωγή και πρωταγωνιστεί, η σπουδαία ηθοποιός συζητά με τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο. Αποκαλύπτει ένα δύσκολο παιδικό βίωμα, μιλά για τις έννοιες του θαύματος και του σωτήρα, θυμάται πώς γνώρισε τον Χρήστο Νίκου και τι την έλκει στο σινεμά που αυτός οραματίζεται. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Οθόνες / Έρωτας και μνήμη: Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Η δημοφιλής ρομαντική ταινία με τον Τζιμ Κάρεϊ και την Κέιτ Γουίνσλετ συμπλήρωσε μια εικοσαετία από την αμερικανική της πρεμιέρα. Με αφορμή αυτή την επέτειο, την επισκεπτόμαστε ξανά και εξετάζουμε γιατί παραμένει αγαπητή μέχρι σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ