Ο ΧΡΥΣΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ΤΟΥ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ
Αυτές είναι οι 101 ταινίες για τις οποίες το Χόλιγουντ είναι υπερήφανο και που χρονικά συμπίπτουν αμέσως μετά την έλευση του ήχου, και λίγο πριν από τον σαρωτικό ερχομό των ’60s. Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον Τάσο Μελεμενίδη
-
Ανυπέρβλητη σε εξυπνάδα και επινοητικότητα βιογραφία ενός πανίσχυρου εκδότη, ο «Πολίτης Κέιν» δεν παύει ούτε στιγμή να είναι η σπουδή ενός μοναχικού και πληγωμένου χαρακτήρα στην πορεία του να επιβληθεί με καθαρά αμερικανικά τεχνάσματα. Τεχνικά πρωτοποριακό, και εντελώς συναρπαστικό φιλμ, ντεμπούτο-σοκ του Όρσον Γουέλς.
-
Απίθανο σενάριο, κοενικό πριν από την εποχή του, με απρόσμενη τροπή και τρομερή πλάκα, ένα αδέσποτο road movie από τον Πρέστον Στάρτζες, τον πρώτο ολοκληρωμένο σκηνοθέτη-σεναριογράφο στο αμερικανικό mainstream σινεμά, και με ήρωα έναν ηθοποιό, δηλαδή το ίδιο το Χόλιγουντ, σε υπαρξιακό αδιέξοδο.
-
Και μόνο η σκηνή στην οποία βλέπουμε την πλάτη της Μίρνα Λόι και καταλαβαίνουμε πως αντιλήφθηκε την παρουσία του συζύγου της (Φρέντρικ Μαρτς) που επέστρεψε μετά τον πόλεμο, και λαχτάρησε από ανακούφιση, χωρίς να γυρίζει αμέσως το πρόσωπό της προς αυτόν, πιστοποιεί την άφταστη κλάση του Γουίλιαμ Γουάιλερ στον χειρισμό της understated ψυχολογικής λεπτομέρειας.
-
Μόλις τα μεγαλοστελέχη των στούντιο είδαν την κατάμαυρη, αλλά τόσο σοφή πραγματεία του Μπίλι Γουάιλντερ για την πόλη που τον ανέδειξε πρότειναν να εξοριστεί με πίσσα και πούπουλα. Η «Λεωφόρος της Δύσης» είναι ένα μοναδικό μαυσωλείο για τους ξεζουμισμένους σταρ του βωβού, και ταυτόχρονα η μεγάλη ειρωνεία για την μπίζνα του έρωτα, με φόντο την αρτίστικη υστεροφημία.
-
Μια περιπέτεια σε φυσικό αφρικανικό ντεκόρ (σπάνιο για την εποχή) από τον Χέμινγουεϊ των σκηνοθετών, Τζον Χιούστον, και ένα απρόσμενο, αλλά συγκινητικά ταιριαστό ζευγάρι, τον σκληρό Μπόγκι και τη γεροντοκόρη Χέπμπορν. Το πόσο αλκοόλ ήπιαν στα γυρίσματα για να μην πάθουν ελονοσία από το νερό δεν λέγεται…
-
Το καλύτερο μιούζικαλ όλων των εποχών υπογράφει το είδος και τα έχει όλα, από τα ατελείωτα πόδια της Σιντ Τσαρίς, την κωμωδία του σοβαροφανούς, πρώιμου Χόλιγουντ και το τρελά κεφάτο καστ με επικεφαλής τον Τζιν Κέλι μέχρι ένα τεράστιο νούμερο στο φινάλε που συνοψίζει την ενέργεια και το elan του μουσικοχορευτικού κινηματογράφου.
-
Το Χόλιγουντ στα πιο σοβαρά του, σε σκηνοθεσία του μυαλωμένου Φρεντ Ζίνεμαν, και ένα πολυπρόσωπο δράμα που κατανέμεται σωστά στη μεγάλη διάρκεια και εξετάζει τον πόλεμο με πιο ψύχραιμο μάτι και την απαραίτητη απόσταση – συν η σκηνή του φιλιού στην παραλία και το ντεμπούτο του Σινάτρα ως ηθοποιού με αξιώσεις.
-
Μπορεί η ταινία να πήρε το όνομα ενός ήρωά της, αλλά η πραγματική πρωταγωνίστρια είναι η Τζόαν Κρόφορντ και εχθρός της η Μερσέντες Μακέμπριτζ, γι’ αυτό χρειάστηκε να περάσει κάποιος καιρός μέχρι το ανυποψίαστο κοινό να χωνέψει πως μπορούν και οι γυναίκες να κυριαρχούν στα γουέστερν.
-
Το σασπένς ως άσκηση κλειστοφοβίας, με τον Χίτσκοκ να παρομοιάζει τον ηδονοβλεψία-φωτογράφο Τζέιμς Στιούαρτ που κρυφοκοιτάζει παθητικά τα διαμερίσματα των απέναντι γειτόνων με τον τηλεθεατή που θυσιάζει την πραγματική ζωή για να χαζεύει στο χαζοκούτι – ο κίνδυνος είναι φονικός και η Γκρέις Κέλι τόσο παραμελημένη…
-
Μια στοιχειωτική παραβολή για το καλό και το κακό που ενόχλησε και θάφτηκε στην εποχή του, αλλά ανακαλύφθηκε εκ νέου από τους Γάλλους θεωρητικούς – ο προικοθήρας απατεώνας Ρόμπερτ Μίτσαμ που κυνηγάει τα παιδάκια είναι αξέχαστος. Δυστυχώς, ο Τσαρλς Λότον δεν ξανασκηνοθέτησε έκτοτε.
-
Ένας επαγγελματίας ψεύτης, δηλαδή ο επιτυχημένος διαφημιστής της Madison Avenue, Κάρι Γκραντ, δεν μπορεί να είναι τελείως αθώος, σε έναν ωκεανό παρεξηγήσεων και κατασκοπικών μυστικών. Επιπροσθέτως, η ωρολογιακή καταδίωξη με το ψεκαστικό αεροπλανάκι, λίγα χρόνια πριν από τις ανεξήγητες επιθέσεις από τον ουρανό, στα «Πουλιά».
Εξαιρετικό στήσιμο του άρθρου. Μπράβο.
74/100. Αρκετά καλά νομίζω. Θα τσεκάρω αυτές που δεν έχω δει ακόμη.
ΑΛΛΑ, το Rio Bravo δεν είναι του Φορντ αλλά του Χοκς...
Χαίρομαι που με τον γιό μου (είναι 14 ετών) έχουμε δει τις περισσότερες...
Όμως, θα ήθελα και κάποια στοιχεία παραπάνω για κάθε ταινία από αυτές, ίσως σε ένα άλλο άρθρο.
ΥΓ
Κορυφαία ταινία "Η νύχτα του κυνηγού" (εγώ την ήξερα "Στο λιβάδι του καλού και του κακού").