ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Το «Ραντεβού τον Σεπτέμβρη», επιγραφή που ανέβαινε σε κάθε χειμερινό σινεμά γύρω στα τέλη Μαΐου, ήταν κάποτε ο φόβος και o τρόμος του σινεφίλ, γιατί σήμαινε πως θα έπρεπε να κάνει υπομονή τρεις (και βάλε) μήνες για να παρακολουθήσει τις νέες κυκλοφορίες. Υπήρχε και ένα θετικό, βέβαια, σε αυτή την υπόθεση, καθώς, μέσω του θεσμού της β' προβολής, μπορούσε να παρακολουθήσει στα θερινά σινεμά ταινίες που για κάποιον λόγο αγνόησε τον χειμώνα.
Σήμερα πια δεν ισχύει κάτι τέτοιο, αφενός γιατί τα περισσότερα χειμερινά σινεμά κλείνουν για ένα-δυο μήνες –τα multiplex ποτέ–, οι υπερπαραγωγές κυκλοφορούν σχεδόν ταυτόχρονα με την Αμερική, ενώ τα θερινά σινεμά ζητούν κάθε εβδομάδα «φρέσκο υλικό» για να προβάλλουν. Το κακό με αυτή την κατάσταση είναι πως οι ταινίες δεν έχουν πια μια δεύτερη ευκαιρία να βρουν το κοινό τους –και κάποιες το χρειάζονται και το αξίζουν–, για τον σινεφίλ, όμως, που υπήρξε συνεπής και ενήμερος κατά τη διάρκεια του χειμώνα –στον βαθμό που πρόλαβε, γιατί ο αριθμός των ταινιών που βγαίνουν κάθε εβδομάδα στις αίθουσες είναι αδιανόητος– δεν υπάρχει τίποτε το αρνητικό σε αυτό.
Το πρόγραμμα προβολών και φέτος το καλοκαίρι είναι ενδιαφέρον. Θα δούμε πολυαναμενόμενες υπερπαραγωγές, θα απολαύσουμε νέες ταινίες μεγάλων δημιουργών, αλλά θα πρέπει να ψάξουμε γερά ανάμεσα στις γαλλικές, ως επί το πλείστον, κομεντί στην προσπάθεια να βρούμε η φετινή «Οικογένεια Μπελιέ», δηλαδή το crowd-pleaser που θα κόψει τόσα εισιτήρια, όσα όλες οι υπόλοιπες μαζί, αλλά και κάποιες επανεκδόσεις, που δυστυχώς λιγοστεύουν τα τελευταία χρόνια, ενδεχομένως λόγω κόστους. Από αυτές ξεχώρισα 13 που αξίζει να δείτε.
Warcraft: Τhe Beginning
(Στις αίθουσες από 09/06)
Η σχέση του κινηματογράφου με τα video games κάθε άλλο παρά αγαστή είναι. Μέχρι σήμερα, το καλύτερο που έχουν να επιδείξουν οι μεταφορές βιντεοπαιχνιδιών στο σινεμά είναι ένας «Indiana Jones» Γ' Εθνικής (βλέπε «Tomb Raider») και ένα μάλλον άνευρο νεο-νουάρ με ευπρόσδεκτες και ολότελα απρόσμενες αναφορές σε ταινίες σαν το «Night of the Demon» του Τουρνέρ (βλέπε «Max Payne»). Η κατάσταση ίσως αλλάξει το φετινό καλοκαίρι, καθώς για πρώτη φορά αναλαμβάνει τα ηνία σχετικής παραγωγής ένας ανερχόμενος δημιουργός, όπως ο Ντάνκαν Τζόουνς («Moon», «Source Code»). Αν όλα πάνε καλά, εκτός από την πρώτη αξιομνημόνευτη μεταφορά βιντεοπαιχνιδιού, ίσως αποκτήσουμε και το πρώτο αξιόλογο franchise επικής φαντασίας που δεν βασίζεται σε γραπτά του Τόλκιν.
The Conjuring 2
(Στις αίθουσες από 09/06)
«Σίκουελ» και «τρόμος» είναι δύο λέξεις που, αν ανταμωθούν στην ίδια πρόταση, είναι ικανές να προκαλέσουν τρόμο, με την κακή έννοια. Εδώ, όμως, επιστρέφει πίσω από τον φακό ο σκηνοθέτης του original, ο Τζέιμς Γουάν, ένας σκηνοθέτης διαβασμένος που αντιλαμβάνεται με έναν παλιομοδίτικο τρόπο το σινεμά τρόμου, χωρίς όμως να διώχνει και το κοινό των multiplex, και χτίζει σταδιακά μια ενδιαφέρουσα φιλμογραφία είδους. Ετοιμαστείτε για γερές τρομάρες.
Florence Foster Jenkins
(Στις αίθουσες από 16/06)
Την ιστορία της φάλτσης σοπράνο, που όσα της έδωσε ο Θεός σε θέληση της τα έκοψε από το ταλέντο, την είδαμε πρόσφατα σε γαλλική εκδοχή στο χαρακτηριστικά ανοικονόμητο «Marguerite» που βρέθηκε κατά λάθος στο Διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Βενετίας, εδώ όμως σκηνοθετεί ο Στίβεν Φρίαρς και πρωταγωνιστεί η Μέριλ Στριπ, οπότε στεκόμαστε προσοχή. Οι κριτικοί από τη Μεγάλη Βρετανία μιλούν για μια ανώδυνη, διασκεδαστικότατη κομεντί και δεν έχουμε κανένα λόγο να μην τους πιστέψουμε.
The Godfather
(Στις αίθουσες από 30/06)
Η σπουδαιότερη αμερικανική ταινία όλων των εποχών, αυτός ο ανεπανάληπτος θρίαμβος τόνου, ρυθμών, σημειολογικής πυκνότητας και αφηγηματικής οικονομίας, επιστρέφει στις αίθουσες σε αποκατεστημένη 4K κόπια, τόσο όμορφη που θα σε κάνει να θες να γλείψεις την οθόνη. Πρόκειται αναμφίβολα για την επανέκδοση του καλοκαιριού. Πώς είπατε; Δεν συμφωνείτε πως ο «Νονός» του Κόπολα είναι η σπουδαιότερη αμερικανική ταινία όλων των εποχών; What have I ever done to you, to treat me so disrespectfully?
The BFG
(Στις αίθουσες από 30/06)
Αφού με το «Lincoln» υπέγραψε μια σημαντική αμερικανική ταινία, από εκείνες που λειτουργούν ως ηθική πυξίδα που δείχνει τον δρόμο εκείνο που οφείλει να ακολουθήσει ο ενάρετος πολίτης, κι αφού γύρισε και ένα (κάτι παραπάνω από) έντιμο κατασκοπικό δράμα με το «Bridge of Spies», ο Στίβεν Σπίλμπεργκ επιστρέφει στην «παραμυθοχώρα», διασκευάζοντας Ρόαλντ Νταλ στη μεγάλη οθόνη, σε σενάριο της Μελίσα Μάθισον. Με την τελευταία είχαν κάνει μαζί μια ταινία, για την οποία μπορεί να έχετε ακούσει, το «Ε.Τ.». Τα παιδάκια όλων των ηλικιών περιμένουν την ταινία που έκανε πρεμιέρα εκτός συναγωνισμού στο 69ο Φεστιβάλ Καννών.
The legend of Tarzan
(Στις αίθουσες από 07/07)
Στη θεωρία, ο ολοκαίνουριος Ταρζάν φώναζε από μακριά ότι θα δυσκολευτεί εισπρακτικά πριν από έναν χρόνο. Έλα όμως που η ανέλπιστα μεγάλου μεγέθους επιτυχία του ντισνεϊκού «The Jungle Book» επανέφερε στην κινηματογραφική επικαιρότητα το ξεχασμένο υποείδος της εξωτικής περιπέτειας και αυτό ίσως ωφελήσει την αναβίωση των περιπετειών του βασιλιά της ζούγκλας! Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Ντέιβιντ Γιέιτς, που ανέλαβε το franchise του Χάρι Πότερ από το πέμπτο μέρος κι έπειτα, αποδεικνύοντας ότι μπορεί να συνδυάσει επιτυχώς το επικό θέαμα με το προσωπικό δράμα, ενώ τον εμβληματικό χαρακτήρα ενσαρκώνει ο Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ, που δεν φαίνεται να διαθέτει τη στόφα του πρωταγωνιστή, αλλά μπορεί και να μας διαψεύσει. Για να δούμε!
La Corrispondenza
(Στις αίθουσες από 14/07)
Πολύ ιδιαίτερη περίπτωση δημιουργού ο Τζουζέπε Τορνατόρε. Άγγιξε τη δημιουργική του κορύφωση μόλις με τη δεύτερη ταινία του, το αλησμόνητο «Σινεμά ο Παράδεισος», και από κει κι έπειτα, λίγο επειδή είναι από τους δημιουργούς που η σκηνοθεσία τους δεν «φαίνεται», λίγο επειδή κάνει κατά κύριο λόγο λαϊκό σινεμά, κι ακόμη επειδή ποντάρει στο συναίσθημα, η κριτική δεν ασχολείται ιδιαίτερα μαζί του. Κι όμως, δημιουργός με ταινίες στη φιλμογραφία του όπως η «Απλή Διατύπωση», ο «Άνθρωπος των Αστεριών», ο «Θρύλος του 1900», η «Άγνωστη» ή το πιο πρόσφατο «Τέλειο Χτύπημα», που αγαπήθηκε από το ελληνικό κοινό όσο λίγες ταινίες τα τελευταία χρόνια, αξίζει καλύτερη μεταχείριση. Σύμφωνα με τις κριτικές, το «Corrispondenza» δεν είναι από τις πιο δυνατές δουλειές του, οι περισσότεροι συμφωνούν όμως πως είναι δύσκολο να σε αφήσει ασυγκίνητο.
Pele: Birth of a legend
(Στις αίθουσες από 04/08)
Σπουδαία ταινία με αφορμή τον βασιλιά των σπορ ακόμα δεν έχουμε δει, βολευόμαστε με το αξιοπρεπέστατο «The Damned United» του Τομ Χούπερ («Ο λόγος του βασιλιά») που βασικά είναι μια συγκαλυμμένη σπουδή στη συντροφικότητα, όπως το σύνολο της φιλμογραφίας του, κι ελπίζουμε αυτό εδώ το βιογραφικό φιλμ, που αφηγείται τα πρώτα χρόνια της καριέρας του θρυλικού Πελέ, να ξεχωρίσει λίγο από την μετριότητα που διέπει τα ποδοσφαιρικά φιλμ. Με τον μόνιμο συνεργάτη του Αρονόφσκι, Ματιέ Λιμπατίκ, να εκτελεί χρέη διευθυντή φωτογραφίας, τουλάχιστον θα είναι όμορφο να το κοιτάζεις.
A bigger splash
(Στις αίθουσες από 04/08)
Έξι χρόνια μετά το ιδιαίτερα αγαπητό στην χώρα μας «Είμαι ο έρωτας», ο Λούκα Γκουαντανίνο διασκευάζει την «Πισίνα» του Ζακ Ντερέ με αγγλόφωνο καστ. Η ταινία του δεν έχει το παρασκηνιακό, πραγματικό δράμα του πρωτότυπου που «πάντρευε» επί της οθόνης τον Αλέν Ντελόν και τη Ρόμι Σνάιντερ χρόνια μετά τον πολύκροτο χωρισμό τους, δεν διαθέτει ούτε τη σεξουαλικά φορτισμένη ατμόσφαιρά του, ενώ ένα σχόλιο για τον εγωκεντρισμό της μεγαλοαστικής τάξης και το προσφυγικό ζήτημα έρχεται πολύ καθυστερημένα για να το πάρουμε στα σοβαρά. Έχει όμως τον Ρέιφ Φάινς σε μια tour de force εμφάνιση που τον εδραιώνει (και) ως κωμικό θησαυρό, έχει και Rolling Stones στο σάουντρακ, μην τα πολυλογούμε, για θερινό σινεμαδάκι είναι μια χαρά επιλογή.
The secret life of pets
(Στις αίθουσες από 18/08)
Το δημιουργικό team του «Despicable Me» επιστρέφει με ένα animation που δεν φαίνεται μεν να στοχεύει σε κάτι κλασικό, αφού άλλωστε σε πρότζεκτ τόσο μεγάλων φιλοδοξιών έχει το μονοπώλιο η Pixar εδώ και πολλά χρόνια, με τις υπόλοιπες εταιρείες να παρακολουθούν διακριτικά, υπόσχεται όμως άφθονο γέλιο. Στο φωνητικό καστ συναντάμε κωμικούς όπως ο Άλμπερτ Μπρουκς, ο Στιβ Κούγκαν, ο Κέβιν Χαρτ και ο Λούις Σ.Κ.
Everybody wants some
(Στις αίθουσες από 18/08)
Ποιο μπορεί να είναι το επόμενο βήμα ενός δημιουργού ύστερα από μια ταινία σαν το «Boyhood»; Τι μπορείς να γυρίσεις, ώστε να μη φαίνεται μικρότερο σε σύγκριση; Τίποτα, απεφάνθη ο Λινκλέιτερ κι έτσι επέλεξε να γυρίσει κάτι «μικρότερο» με ετούτο το ανάλαφρο, νοσταλγικό φιλμ, που αποτελεί, σύμφωνα με δηλώσεις του, πνευματικό σίκουελ του «Dazed and Confused». Οι κριτικές είναι εξαιρετικές, το κοινό δεν φάνηκε να το αγκαλιάζει με την ίδια θέρμη, η χλιαρή εισπρακτική του πορεία όμως μάλλον οφείλεται περισσότερο στο άγνωστο καστ και τον υψηλό ανταγωνισμό στο καλλιτεχνικό κύκλωμα διανομής στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, παρά στην ποιότητα της ταινίας.
Café Society
(Στις αίθουσες από 25/08)
Μερίδα της κριτικής γκρινιάζει για το ετήσιο κινηματογραφικό μας ραντεβού με το σύμπαν του Γούντι Άλεν, επειδή οι ταινίες του «δεν είναι όπως οι παλιές» του, ακόμα κι αυτοί όμως θα στενοχωρηθούν όταν σταματήσει –εδώ χτυπάμε ξύλο– και καταλάβουν πόσο πολύ θα μας λείψει. Ας το χαρούμε όσο κρατάει ακόμα και που αυτό εδώ φαίνεται να αρέσει λίγο περισσότερο, σύμφωνα με τις πρώτες κριτικές από τις Κάννες, όπου προβλήθηκε ως ταινία έναρξης του φεστιβάλ.
Death on the Nile
(Στις αίθουσες από 25/08)
Aν και το «Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές» του Λιούμετ που προηγήθηκε, και πραγματεύεται τη σύγκρουση φυσικού και θετικού δικαίου, είναι η καλύτερη κινηματογραφική μεταφορά των περιπετειών του διάσημου ήρωα της Αγκάθα Κρίστι, ο κόσμος μοιάζει να αγαπάει περισσότερο το «Έγκλημα στον Νείλο» και ο Πίτερ Ουστίνοφ είναι ο Ηρακλής Πουαρό στις καρδιές όλων. Γυρισμένο με επαγγελματισμό από τον Τζον Γκίλερμιν του «Πύργου της Κολάσεως», με εξαιρετικό, πολυπληθές καστ, διαλεγμένο και από τις δυο πλευρές του Ατλαντικού, και με το εξωτικό αιγυπτιακό τοπίο στο ντεκόρ, το φιλμ έχει εδώ και δεκαετίες κερδίσει πανηγυρικά τη θέση του στα θερινά σινεμά. Χαιρόμαστε ιδιαιτέρως που η διανομή ανέσυρε μια παλιά, κλασική δόξα.
Δείτε περισσότερα
