Ενώ σε γενικές γραμμές ισχύει αυτό που λες (ο χρόνος μοιάζει να τραβάει όταν βαριόμαστε αλλά περνάει γρήγορα όταν περνάμε καλά) υπάρχουν σίγουρα -και το ξέρω βιωματικά- τουλάχιστον δύο περιπτώσεις που η φαινομενική "διαστολή" του χρόνου είναι δόκιμη εντύπωση.1.στις ώρες που κάνουμε εξαιρετικά παραγωγική δουλειά χωρίς να μας διακόπτουν νιώθουμε ότι ο χρόνος κυλάει με την κανονική του διάρκεια και μας επαρκεί να πραγματοποιήσουμε την εργασία μας στον ανώτατο βαθμό (το παθαίνω πρωϊ 8:30-10:30, παρόλο που είμαι εκ φύσεως "κουκουβάγια")2.στις ώρες που υπάγονται σε εμπειρίες ανάλογες του περιβόητου καθηγητή της Παντείου. Εννοήσες. ;)
