Ξέρω ότι έχεις κουραστεί. Ξέρω ότι όλη αυτή η κατάσταση σε πνίγει και ζητάς από τους φίλους συμβουλές.“Να τον αφήσω; Μήπως ήρθε η ώρα να το τελειώσουμε;”Σε ενθαρρύνουν και σου λένε ότι έτσι θα ήταν καλύτερα και για τους δύο σας.Ίσως και να είναι στην τελική.Ίσως όντως ήρθε το τέλος στην ιστορία σας, αυτή που τόσο καιρό χτίζατε μέρα με την μέρα.Έτσι και αλλιώς όλες οι όμορφες ιστορίες έχουν ένα τέλος. Ξέρεις όμως τι με βασανίζει περισσότερο απ'όλα;Σου τα γραφω οπως τα εζησα εγω.Απο μια παρομοια ιστορια.Εκείνο το μετά, και εκείνο το γαμημένο αν.Όλες εκείνες τις νύχτες που θα περάσεις μετά, ξάγρυπνος, με ένα άδειο μπουκάλι στο χέρι και ένα γεμάτο τασάκι. Όλες εκείνες οι αναμνήσεις που θα σε τρώνε βαθιά μέσα σου, όλα τα σ'αγαπώ.Όλες οι γαμημενες υποσχέσεις που δώσατε, όλες εκείνες οι στιγμές που γελάσατε μαζί, θυμώσατε, κλάψατε, αγκαλιαστήκατε, φιληθήκατε, ερωτευτήκατε. Σε όλα μαζί. Πάντα μαζί.Ήσασταν πάντα μόνο εσείς οι δύο και κανείς άλλος. Εσείς και ο υπόλοιπος κόσμος.Αυτές οι σκέψεις θα σε στοιχειώνουν για πάντα. Μα πάνω απ'όλα, είναι εκείνο το καταραμένο το αν.Και αν η ιστορία αυτή δεν έπρεπε να τελειώσει τοσο νωρίς;Και αν το βιβλιο χρειαζόταν ακόμα ένα κεφάλαιο;Και αν δεν ήταν το τέλος;Εσείς είστε ο συγγραφέας λοιπον.Πιάσε το μολύβι, και πηγαινε να κάνεις αυτό το γαμημένο τέλος μια καινούργια αρχή.