Aχ ναι, αυτές οι παλιές καλές εποχές. Τι υπέροχα που ήταν να αρρωσταίνεις από φυματίωση και να ξερνοβολάς αίματα, ενώ σε πήγαιναν από σανατόριο σε σανατόριο τη φθισικιά. Που ρεύμα δεν είχε στα χωριά και άναβε η λάμπα πετρελαίου για να διαβάσεις και να ξεστραβωθείς. Που την γυναίκα και το παιδί τους ξυλοκοπούσε ο κύρης του σπιτιού καθ'εκάστην και τον ίδιο ο εργοδότης του ή ο νοικάρης του όταν καθυστερούσε τα χρωστούμενα. Που έδεναν στο λαιμό του ομοφυλόφιλου του χωριού λουρί και τον έδεναν πίσω από την καρότσα με το γάϊδαρο γυμνό να τον διαποπέμψουν. Που τις βιασμένες τις σκότωναν για να ξεπλυθεί η τιμή της οικογενείας και τους μαλακοκαύληδες τους πετούσαν στο χαντάκι. Που αν παντρευόσουν λάθος άνθρωπο έπρεπε να κοιμάσαι και να σηκώνεσαι μαζί του μέχρι να σε ψάλλουν στο μνήμα και να του γεννοβολάς και 15 κουτσούβελα επειδή δεν υπήρχε αντισύλληψη, κάθε χρόνο γκαστρωμένη. Σχέσεις με διάρκεια και ήθος!Αααααχ! Αυτά ήταν αρχές κι αισθήματα, όχι σαν τώρα! Όλα εκτραχυλήσθηκαν πχια!