Αγαπητότατος είσαι. Γιατί το αμφισβητείς; Η άλλη στήλη σε αυτό το ζήτημα έχει απόλυτο δίκιο. Απολυτότατο! Οι αποκλίνουσες αυτές συμπεριφορές όπως τις ονοματίζεις δεν είναι τόσο αποκλίνουσες ως προς το εξής. Επείγονται και οι δυο για κάτι που νιώθουν ως πιεστική ανάγκη. Ο άντρας, επειδή είναι σε μεγαλύτερη επαφή με τον βιολογικό του προορισμό δεν ενοχοποιεί την βιολογική του ανάγκη (το σεξ είναι και βιολογική ανάγκη), επομένως δεν ενοχοποιείται για την επιθυμία του. Ενοχοποιείται για την ΕΚΦΡΑΣΗ της επιθυμίας του. Δηλαδή για την διαφοροποίηση μεταξύ του "θέλω να σε γ@μήσω" και του "Χάνομαι στο βάθος του κορμιού σου" (μάντεψε ποιό θα θεωρηθεί ερωτικότερο κι αποδεκτότερο). Η γυναίκα πάλι σαφέστατα έχει κι αυτή επείγουσα βιολογική ανάγκη, όπως και συντροφική (σαν τον άντρα, δεν το διαχωρίζω) αλλά επειδή της έχουν πιπιλίσει τον εγκέφαλο από κοριτσάκι ότι "τα καλά κορίτσια" δεν λένε κι ούτε καν σκέφτοναι "θέλω να με γ@μήσεις", επομένως ντύνουν την ανάγκη με περικοκλάδες. Ενοχοποιούνται όχι για την έκφραση της επιθυμίας, αλλά για την ΙΔΙΑ την επιθυμία! Νιώθουν επομένως σχεδόν υποχρεωμένες να επιθυμούν σχέση, εξ ου και όλο αυτό το παράλογο θέατρο "τι θα έχουμε". Επομένως όλα αυτά δεν είναι πραγματικές συμπεριφορές κι επιθυμίες αλλά ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ συμπεριφορές για ένα προαιώνιο κυνήγι αυτού που όλοι, ανεξαρτήτως φύλου, χρειαζόμαστε: επαφή σωματική και ψυχική με το άλλο φύλο. Κι επειδή ζούμε στον υπαρκτό καπιταλισμό κι ο χρόνος είναι χρήμα το δηλώνουμε (το δηλώνουν όσοι το κάνουν) εξαρχής να μην τρώμε την ώρα μας τζάμπα! Τόσο απλά. Τα έχω σκεφτεί και παρατηρήσει πάρα πολύ αυτά που λέω. Είναι φαινόμενα που εμφανίστηκαν εξαιτίας και χάρις των ιστορικών εξελίξεων, δεν ξεφύτρωσαν τυχαία.
