Κάποιοι χωρισμοί πονάνε, και είναι το πιο συνηθισμένο οι άνθρωποι που χωρίζουν να νιώθουν ενοχές, τύψεις, πόνο, θυμό. Πρόκειται για έναν κύκλο, που επαναλαμβάνεται και με τον καιρό σβήνει, παραχωρώντας τη θέση του στο τελευταίο, αναπόφευκτο στάδιο: την αποδοχή.Δυστυχώς, το πόσο (και για πόσο) άσχημα νιώθει κάποιος είναι ανάλογο με τα συναισθήματα ή τις προσδοκίες που είχε από τη σχέση ή/και τον άλλον άνθρωπο.Κάποια στιγμή θα περάσει, και θα το καταλάβεις όταν πλέον δεν θα έχουν σημασία τα "γιατί", ούτε οι κατηγορίες. Δε θα χρειάζεται ούτε να πάρεις ούτε να δώσεις συγχώρεση... Θα κοιτάς πίσω και θα αναγνωρίζεις τις όμορφες στιγμές, αλλά και τις διαφορές που σας οδήγησαν στο τέλος. Κάπως έτσι βγαίνεις από τη δοκιμασία δυνατότερος, γνωρίζοντας καλύτερα τον εαυτό σου και τι ζητάς, όχι μόνο από μία σχέση, αλλά και από τη ζωή γενικότερα. Ακόμα και αν έκανες τα περισσότερα και μεγαλύτερα λάθη, αν δουλέψεις με τη ψυχολογία σου και αντιμετωπίσεις την αιτία των κακών συμπεριφορών σου, θα έχεις βελτιωθεί σαν άνθρωπος.(Την άποψη που μπορεί να έχει ο/η πρώην για εσένα δε μπορείς να την αλλάξεις, και μην βασίζεις την αυτοεκτίμησή σου σ' αυτή. Όπως και να 'χει, εσύ έχεις -και ελέγχεις- μόνο τον εαυτό σου, όπως και ο άλλος αντίστοιχα τον δικό του. Μετά το χωρισμό οι δρόμοι και οι αγώνες σας είναι ξεχωριστοί.)