Όσο πιο πολύ το σκέφτεσαι ότι θα τα κάνεις μαντάρα στην εντύπωσή σου προς την καθηγήτρια (και προς κάθε πρόσωπο του οποίου η γνώμη κι η εκτίμηση είναι σημαντική για σένα), στο τέλος αυτό συμβαίνει συνήθως. Και έχει και λογική ακολουθία. Όταν είσαι υπερβολικά αμήχανος και φέρεσαι σα να φοβάσαι και να πρέπει να απολογείσαι ακόμα και για το γεγονός ότι λαχανιάζεις στην ανηφόρα, ας πούμε, οι άλλοι αρχικά δεν θα καταλάβουν τι συμβαίνει μ' εσένα. Θα σε θεωρήσουν λίγο "παράξενο" και δεν θα ξέρουν πια πώς να σου φερθούν για να χαλαρώσεις λίγο απέναντί τους. Στο τέλος, θεωρώντας σε "τσιτωμένο" και φοβισμένο χωρίς λόγο, θα αρχίσουν να σου φέρονται λίγο απόμακρα, σα να θέλουν να σε αποφεύγουν, για να μη σε φέρνουν σε δύσκολη θέση. Μα εσύ θα νομίζεις ότι το κάνουν αυτό επειδή έκανες τρομερή χοντράδα (κι ας μην την έκανες ποτέ στην πραγματικότητα). Και θ' αναρωτιέσαι πάλι γιατί δεν μπορείς να φτιάξεις φυσιολογικές διαπροσωπικές σχέσεις και θα αγχώνεσαι ακόμα περισσότερο για το καθετί πάνω σου. Φαύλος κύκλος.Είναι εντάξει, ηρέμησε... Δεν είναι οι άνθρωποι εκεί έξω με το μπλοκ στο χέρι να σου μετρούν ελαττώματα. Αν δεις ότι επιμένει το πρόβλημα και δεν μπορείς να το διαχειριστείς μόνος σου, πήγαινες σε κάποιον ειδικό που θα σε βοηθήσει με τακτικές συνεδρίες.
