Το τι έγινε στη χώρα με την αγορά ακινήτων είναι μία κλασσική περίπτωση φούσκας. Για πάρα πολλές δεκαετίες, βασικά από τον εμφύλιο και έπειτα, οι τιμές των κατοικιών αυξάνονταν κάθε χρονο (πράγμα πάρα πολύ σπάνιο να συμβεί σε ανατπυγμένη χώρα). Οι λόγοι ήταν 2:α) θεωρούνταν επένδυση που δεν χρειαζόνταν να σκεφτείς και να προσέχεις την πορεία της τιμής της, που πίστευες ότι πάντα θα αυξάνονταν επειδή ήταν κάτι που μπορούσες να πιάσεις με τα χέρια σου.β) αποτελούσε, για μερικούς, έναν ωραίο τρόπο ξεπλύματος χρήματος.Ε, λοιπόν κυρίες και κύριοι ήρθε η ώρα να καταλάβετε ότι ως κάθε επένδυση έχει τα πάνω της και τα κάτω της. Με άλλα λόγια έχει κίνδυνο, ο οποίος θεωρητικά είναι μεγαλύτερος από τα κρατικά ομόλογα. Ο πιο σημαντικός από όλους τους κινδύνους είναι αυτός της ρευστότητας, ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Δεν είναι ποτέ έξυπνο να βάζεις όλα τα λεφτά σου σε ένα είδος επένδυσης: είτε είναι μετοχές, είτε είναι ομόλογα, είτε είναι χρυσός, είτε είναι σπίτι, αλλά να τα μοιράσεις. Δυστυχώς οι περισσότεροι από εμάς μαθαίνουν αυτό τον απλό κανόνα με τον δύσκολο τρόπο, δηλ. πρέπει να πάθουν για να μάθουν...Η φορολογία απλώς ήρθε να χειροτερεύση μία κατάσταση όπως έχει κάνει και με τις υπόλοιπες επενδύσεις και τα εισοδήματα που απορέουν από αυτές. Ας ελπίσουμε από εδώ και πέρα ότι το πάθημα θα γίνει μάθημα για όλους (ειλικρινά μακάρι).