Οι ελεύθεροι κατασκηνωτές είναι άνθρωποι σαν όλους τους άλλους. Κάποιοι είναι και μαλάκες.Το να κολλάμε σε αυτό και μόνο αποκλειστικά, παραβλέποντας ότι οι μαλάκες είναι πολλαπλάσιοι στις συμπαθείς τάξεις των "κανονικών" παραθεριστών, είναι μάλλον προκατάληψη ή κατάποση καμήλου μετά από διύλιση κώνωπος.Φυσικά δεν χρειάζεται να είναι ιδιωτικό το κάμπινγκ για να οριοθετηθούν κανόνες. Αλλά αυτά, στη Σουηδία και σε χώρες που σέβονται αρκετά τους πολίτες τους, ώστε να βάζουν κανόνες και να τους διδάσκουν πώς να τους τηρούν.Όλοι οι κατασκηνωτές, αν υπήρχε το ενδεχόμενο πρόστιμου, και θα πρόσεχαν οι ίδιοι, και θα την έλεγαν στον διπλανό τους, αν υπήρχε περίπτωση να βρεθούν υπόλογοι για τις δικές του μαλακίες.Αλλά αυτό προϋποθέτει ένα σοβαρό κράτος με κατανόηση, που όχι μόνο προσφέρει ως οφείλει τη δημόσια περιουσία (αιγιαλούς) στους πολίτες αλλά παρέχει και πλαίσιο λειτουργίας για να γίνεται αυτό. Αν υπάρχει πλαίσιο, οι πολίτες ανταποκρίνονται. Αν απουσιάζει, ξεσαλώνουν. Για αυτό οι Ευρωπαίοι που μετακομίζουν στην Ελλάδα σε μερικούς μήνες γίνονται πιο λαμόγια και από Έλληνες. Γιατί το πλαίσιο είναι μια πανίσχυρη παράμετρος.Στην Τήλο όπου ο Αλιφέρης παρείχε εξαρχής πλαίσιο, οι κατασκηνωτές είναι από τους πιο πολιτισμένους. Τους θέλουν και οι ντόπιοι, όχι μόνο επειδή κανείς άλλος δεν πάει σε τόσο ακριτικό νησί, όπως θα σπεύσουν κάποιοι, αλλά επειδή αφήνουν λεφτά.Η ελεύθερη κατασκήνωση, αν το κράτος την οριοθετούσε αντί να την καταστέλλει για να μοιράσει τις παραλίες όπως προβλέπει το μεσοπρόθεσμο, θα μπορούσε να είναι μια θαυμάσια, οικονομική και κυρίως πολύ ψυχωφελής επιλογή για τις διακοπές.Και μετά ο Σκότι με διακτίνισε από τα φούξια ξέφωτα του Κλίνγκον κατεθείαν στο κρεβάτι μου, την ώρα του ξυπνήματος...