Λέει το άρθρο: "Oλοένα περισσότεροι συμπολίτες μας, από εργένηδες-ισσες και παρέες μέχρι πολυμελείς οικογένειες, στρέφονται εκεί πια όχι τόσο από φυσιολατρική διάθεση όσο από ανάγκη. Δεν μιλάμε, δηλαδή, πια για κάποια «γραφικά» φρικιά αλλά για ανθρώπους της διπλανής πόρτας". Μα αυτό είναι το πρόβλημα. Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Αυτοί που θα πετάξουν τη γόπα στο πεζοδρόμιο, θα αδειάσουν το τασάκι στο δρόμο, θα ακούσουν μουσική στη διαπασών, θα μιλάνε φωναχτά, θα το παίζουν μάγκες. Όλη η νεοελληνική καφρίλα της διπλανής πόρτας θα ξεχυθεί στην παρθένα φύση.
