Νομιζω οτι μονο οσοι εχουν ζησει κατι παρομοιο μπορουν να καταλαβουν. Oλοι οι υπολοιποι λενε με μια ευκολια "εισαι κακη φιλη", "εισαι εγωιστρια", μαλλον γιατι ειναι απολυτα σιγουροι οτι οι ιδιοι σε αντιστοιχη περιπτωση θα ειχαν την αντοχη και την υπομονη να ακουν τον/την φιλη τους αιωνια χωρις να παραπονιουνται, επειδη "οι φιλοι ειναι για τα δυσκολα". Ε ναι, στη θεωρια ειναι ευκολο να το λες αυτο, στην πραξη αμφιβαλλω για το ποσοι οντως θα αντεχαν. Δεν μπορει κανεις να καταλαβει ποσο κουραστικο ειναι ολο αυτο οταν συμβαινει κατ' εξακολουθηση αν δεν το ζησει. Δεν μπορει κανεις να καταλαβει οτι οταν ακους συνεχως τα ιδια και τα ιδια αφενος κουραζεσαι και δεν εχεις κατι αλλο να πεις κ αφετερου νιωθεις οτι γεμιζεις συνεχως με αρνητικη ενεργεια. Μαλλον ολοι εδω μεσα νομιζουν οτι ειμαι καμια τρελη που με το που παει μια φιλη μου να ανοιξει το στομα της και να μου πει για τον πρωην της, εγω της το κλεινω και της λεω "σκασε, χεστηκα για το προβλημα σου, δεν με ενδιαφερει". Δεν ειναι ετσι ομως. Αλλα οκ, δεν μπορω να εξηγω σε καθεναν εδω μεσα κατι που δε θελει να καταλαβει. Ας πιστευει ο καθενας ο,τι θελει. Μου αρκει που καποιοι ανθρωποι που εχουν ζησει το ιδιο επιβεβαιωνουν ποσο ψυχοφθορο ειναι.