Περί κλάματος -----------------------Δυο παρήγορες σκέψεις.* Ο Βίνσεντ βαν Γκογκ όσο ζούσε δεν πούλησε ούτε έναν πίνακα - ούτε έναν.Εν ζωή, το έργο του δεν σημείωσε επιτυχία ούτε ο ίδιος αναγνωρίστηκε ως σημαντικός καλλιτέχνης. *Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ - ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΚΑΛΙEις τον Θεόκριτο παραπονιούντανμιά μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης«Τώρα δυό χρόνια πέρασαν που γράφωκ’ ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα.Το μόνον άρτιον μου έργον είναι.Αλλοίμονον, ειν’ υψηλή το βλέπω,πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλακι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαιποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος».Ειπ’ ο Θεόκριτος «Αυτά τα λόγιαανάρμοστα και βλασφημίες είναι.Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπεινάσαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος.Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναιτόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτοπολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτοπρέπει με το δικαίωμά σου νάσαιπολίτης εις των ιδεών την πόλι.Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναικαι σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέταςπου δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναιτόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα