Εγώ είμαι ευγνώμων που ζω σήμερα. Άλλαξα δρόμο μετά από τη δουλειά και πήρα αστικό για πρώτη φορά μετά από μήνες γιατί ήμουν άρρωστη και με πονουσαν τα κοκκαλα. Μιλούσα με τη μητέρα μου στο τηλέφωνο και καθώς περνούσα δίπλα από μια κολόνα της ΔΕΗ, 40" μακριά από το σπίτι μου, ακούστηκε ένα εκκωφαντικό μπαμ και μετά βουητό.. Έσκυψα και δεν άκουγα τίποτα.Παρά μόνο ένα "βουυυυυυυυ" στ αυτιά μου. Κάτι έγινε είπα στη μαμά και της το κλείσα χωρίς να ακούω τη φωνή μου. Κοίταξα ψηλά να βρω σύννεφα για κεραυνό, αλλά είχε λιακάδα..Υποπτευθηκα βόμβα ή έκρηξη από φυσικό αέριο, αλλά τίποτα.Ειδα τον κόσμο να βγαίνει στα μπαλκόνια και προσεξα μια κοπέλα να έρχεται τρέχοντας κατά πάνω μου. Με ρώτησε πως ήμουν.. Την άκουσα γιατί μόλις επανήλθε η ακοή μου μετά από δευτερόλεπτα και της "ψελλισα καλά είμαι, τι έγινε;" Παρακολουθουσε το περιστατικό πίσω μου στα 30μ. και μου είπε ότι εξερράγη ένα καλώδιο υψηλής τάσης ακριβώς από πάνω μου και ότι από θαύμα δεν με πέτυχε..Το κλάμα που έριξα από το σοκ δεν περιγράφεται. Είμαι ευγνώμων που αναπνέω και σας γράφω... Δεν μπορώ να το χωνέψω ακόμα, αλήθεια.. Και σα να μην έφτανε αυτό πήγα και στη δουλειά το απόγευμα κανονικά.
