Καλή μου κοπέλα, ειδικά εσύ κι η Μαριάννα της μιλήσατε με ευγένεια και γλυκύτητα. Σε νιώθω πώς το είπες, μην ανησυχεις, είναι σωστή η συμβουλή ιδιαίτερα για τους γιατρούς, δεν είναι όλοι επαγγελματίες το ίδιο. Δεν πειράζει για τις ατυχίες, δηλαδή πειράζει, ψυχούλες ήταν, αλλά τι να κάνουμε, έτσι είναι η ζωή, δεν έρχονται όλα ιδεατά. Βοήθησαν αυτά όμως να τεστάρω τον άντρα που έχω πλάι μου, και μαζί του έκανα και παιδάκια που έχω τώρα, για αυτό με ακούτε τόσο σίγουρη και νομίζουν κάποι@ κοκορεύομαι. Δεν κοκορεύομαι, δια πυρός και σιδήρου περάσαμε, είμαι και καρκινοπαθής βλέπεις....Με βλέπεις όμως να το βάζω κάτω; Να μιρλιάζω; Όχι. Γιατί η ζωή είναι δώρο και κσ´θε μέρα πάνω απο το χώμα είναι μια καλή μερα. Α, και οι άνθρωποι είναι καλοί. Το πιστεύω πολύ. Αδέξιοι κι ευάλωτοι ίσως, αλλά κατά βάση καλοί. Ναι, έχω αγαπηθεί. Κι έτσι μπορώ και αγαπώ κι εγώ.Έτσι κι εσύ λοιπόν που αγαπάς τον άνθρωπό σου, συνέχισε να τον αγαπάς και να του δίνεις εμπιστοσύνη, να τον φιλοτιμεις, να τον κάνεις να βγάζει τον καλύτετο εαυτό του, γιατί οι άνθρωποι ευκσιρίες θέλουν για να ανθίσουν. Δεν είπα να είμαστε πανηλίθιες, αλλά να διαλέγουμε σωστά και κατόπιν να υπερασπιζόμαστε την επιλογή μας. Όσο αμφισβητούμε και τρωφόμαστε, σημαίνει εμείς κάτι δεν έχουμε διαλέξει σωστά. Με το καλό λοιπόν, η ώρα η καλή και να ευτυχήσετε με υγεία, αγάπη και πολλή τύ η (γιατί χρειάζεται και αυτή)!