Όταν διαβάζω τέτοια δεν μπορώ να μην σχολιάσω. Ποντάρω στο ότι η εξομολόγηση αποτελεί ένα ξέσπασμα της στιγμής λογω πεσμενης διαθεσης. Λες οτι θελεις να κανεις την αλλαγη. Θα την κανεις. Αρκει να το επιλεξεις. Αυτη η νοοτροπια εστιασμου στο παρελθον δεν οδηγει πουθενα. Η θα συνεχισεις να κλαιγεσαι για αυτα που δεν εχεις ή θα κανεις φόκους σε αυτα που εχεις και σε αυτα που μπορεις να κατακτησεις. Ειμαστε στην ιδια ηλικια και ο,τι σου λεω στο λεω γιατι θελω να σε ταρακουνισω. Εχω περασει και εγω τετοιες φασεις αλλα δεν βγαζουν πουθενα και προσωπικα θα θελα καποιον να μου μιλησει ειλικρινα χωρις να χαιδεψει τα αυτια μου. Σκεψου: Θα εμπαινες ποτε σε ενα μαγαζι με παπουτσια για να αγορασεις ενα ζευγαρι που δεν σαρεσει;;;; Ε τοτε γιατι μπαινεις μεσα στο μυαλο σου και "αγοραζεις" μια σκεψη που δεν σε συμφερει;;;; Το παρελθον δεν μπορεις να το αλλαξεις. Το παρον ομως τωρα γραφεται, οσο μελο και αν ακουγεται. Αφεσου και μην υπεραναλυεις. Και κυριως μην συγκρινεις εσενα με τους αλλους. Λεφτα για δραστηριοτητες λες. Δεν ξερω σε τι αναφερεσαι αλλα σημερα υπαρχουν τροποι να γυμναστεις, να διασκεδασεις και να μορφωθεις δωρεαν. Οποτε ψαξου. Βρισκεις δικαιολογιες για να μην κανεις αυτο που θες. Προφανως υποσυνειδητα παρατεινεις μια τετοια κατασταση γιατι θες να δωσεις χρονο στον εαυτο σου. Χρονο για τι; εσυ ξερεις. Ισως δεν πιστευεις οτι αξιζεις να αποκτησεις ο,τι θες και χρειαζεσαι. Ισως υποσυνειδητα θεωρεις οτι δεν σου αξιζει να εισαι ευτυχισμενος. Μπορει να κανω λαθος. Εσυ το ξερεις αυτο. Αν ισχυει, δουλεψε με την αυτοεκτιμηση σου. Να θυμασαι οτι η ζωη δεν δινει σε αυτους που χρειαζονται αλλα σε αυτους που διεκδικουν. Βρες εξω και διεκδικησε τη ζωη σου. Φιλικα -μια συνομηλικη :-)