Αυτό που λες είναι τέρμα τσουβαλιαστικό και πάρα πολύ ανασφαλές. Δεν ξέρω αν το συνειδητοποιείς.Γιατί πρώτον, σου λέω μετά τεράστιας βεβαιότητας, ότι όσο κι αν πολιορκούν τον εμφανίσιμο άντρα κι άλλες εκτός της σχέσης του, η απιστία τελικώς γίνεται εφόσον αυτός το θέλει και το επιδιώκει, κι όχι επειδή "φταίνε που του κουνήθηκαν". Εκτός αν εκνευριζόμαστε και μόνον που τον πολιορκούν, οπότε πάμε στο νούμερο δύο παρακάτω. Και δεύτερον, πόσο αυτοπεποίθηση στα πατώματα πια πρέπει να έχει μια γυναίκα για να μην πιστεύει ότι υπερτερεί στον όποιον "ανταγωνισμό" με τις γυναίκες εκτός σχέσης, αφού εκείνη έχει ξεδιπλώσει την προσωπικότητά της ενώ οι άλλες δεν έχουν αυτό το προνόμιο εξ ορισμού; Άσε που και μόνον η έννοια "ανταγωνισμός με άλλες γυναίκες", λες και θα τσουρομαδηθούμε για το τρόπαιο τον άντρα, είναι βαθιά υποτιμητική για το γυναικείο φύλο συνολικά...Και πίστεψέ με, είμαι παντρεμένη πολλά χρόνια με εμφανίσιμο άντρα που τον έχουν πολιορκήσει πολλές (και μπροστά στα μάτια μου ακόμη!) και δεν με κερατώνει, καρατσεκαρισμένο. Νιώθω σιγουριά ότι καλύτερα δεν θα έβρισκε. Και την νιώθει κι εκείνος. Μην ξεπέφτουμε σε κλισέ, δεν είναι και αξιώματα της Ευκλείδιας γεωμετρίας. Το να ωθούμε τις γυναίκες να χαμηλώνουν τα στάνταρντς τους δεν ξέρω πού ωφελεί τελικά. Στο να έχουν μια σχέση που δεν τις ευχαριστεί;