Α δεν μ' αρέσουν τέτοιες ακραίες τοποθετήσεις: ο καθένας μας (δεν) προσφέρει όσα εκείνον πρώτα γεμίζουν, αλλιώς ας μην το κάνει. Τώρα, ο άλλος δεν είναι υποχρεωμένος ν' αποδεχτεί το «πάντα» μας, αλλά αυτό δεν είναι ταπείνωση. Ταπείνωση είναι να σε ξεφτιλίσει επειδή ήθελες να δώσεις ό,τι είχες, αλλά μάλλον είναι για τον ίδιον.