Εδώ δεν ξέρουμε τον εαυτό μας πολλές φορές ξέρουμε έναν καλλιτέχνη;Εκτός αν πραγματικά κάποιος τυγχάνει φίλος, συγγενής, τι να πω, εντυπωσιάζομαι από όλη αυτή την άποψη περί του προσώπου Σαββόπουλος. Από την άλλη ένας αναγνώστης, θεατής ξέρει και καταλαβαίνει πολλά από το έργο ενός καλλιτέχνη. Τώρα στην παρούσα συνέντευξη εγώ κόλλησα στην Καλκούτα. Αλλά αυτό δεν λέει και ο ίδιος;Μεγαλώνοντας νοιώθεις ανασφάλεια.. Κι εγώ το νοιώθω καθώς μεγαλώνω. Δεν φοβάμαι ακόμα πάρα πολύ , υπάρχει κλιμάκωση, αλλά καμία σχέση με νεότερη. Μένω σε μια συνοικία με πολύ αστυνόμευση, παλιά σιχτίριζα όλη τη μέρα γι αυτό, τώρα ξέρω ότι συμπαθώ την πλατεία Βικτωρίας, αλλά μάλλον καλύτερα που δεν μένω εκεί. Αλλά κι αν έμενα , κάπως θα τα βόλευα. Πάντως δεν μένω. Αυτό λέει και ο Σαββόπουλος. Παραδοχή, ίσως και λίγο ενοχική. Όλους του παίδεψε αυτό. Και ο Πανούσης τα ίδια έλεγε. "Κατεβαίνω με το τζίπ...."Κάποια στιγμή στη ζωή θέλει κουράγιο, ή έτσι το βιώνεις. Να βγεις προς τα έξω. Όποιος το κάνει αυτό , και του ήταν δύσκολο, μπορεί μετά να θέλει να ξεκουραστεί. Να χαίρεται το βόλεμα, την ξεκούραση. Πάντως χαιρόμαστε τη μουσική του, πολλοί, τους στίχους, κάποια ευλογία νοιώσαμε με όλα αυτά!