Πήγα στην ηλικία μου να το παίξω νίντζα σε σχολή καράτε, τελείως αρχάριος, και ο δάσκαλος μου είπε με τρόπο: ''Φίλε Διογένη, δεν είναι για την ηλικία σου αυτά, κρατάς πίσω την ομάδα, και φοβάμαι μη μου πάθεις και τίποτε''.Εν τω μεταξύ, οι πιτσιρικάδες, γυμνασμένα παλικάρια, με κοίταζαν παράξενα.Δεν είχε παιδεία κανένας τους, όλοι άξεστοι ήταν, κανένα σεβασμό προς το πρόσωπό μου, δεν μπορούν να με καταλάβουν ότι εγώ γουστάρω για αυτό που είμαι όπως είμαι και θέλω να γίνω νίντζα. Πού είναι το λάθος στα παραπάνω;