Σε νιώθω...Έχω αρχίσει να το πιστεύω και εγώ αυτό...Πόσο δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις, ελπίζω να έχεις φίλους και να ξεχνιέσαι, γιατί δίχως ούτε αυτούς η κατάσταση δε παλεύεται. Το βιώνω αυτή την περίοδο όλο αυτό και το ξέρω απο πρώτο χέρι.Θα μου πείς , εσύ πως την παλεύεις; Ε παραμυθιάζω και εγώ τον εαυτό μου οτι δεν θα είναι για πάντα έτσι... Αλλά μέσα μου ξέρω οτι μπορεί να είναι, δυστυχώς...Και να πεις οτι ζητάμε πολλά; Προσωπικά, μια κοπέλα θα ήθελα να γνωριστούμε, να υπάρχει ενδιαφέρον και από τις δύο πλευρές, να την παίρνω αγκαλιά και να τη γεμίζω φιλιά... Και θα'μουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος... Φαντάζομαι, όλοι που τα περνάμε αυτά, κάτι τέτοιο ψάχνουμε και όχι τη "μεγάλη" ζωή... Γιατί, λοιπόν, κάτι τόσο απλό να είναι και τόσο δύσκολο να αποκτηθεί; Ποτέ δε θα το μάθω... Τέλοσπάντων, μπορώ να πω πολλά ακόμα, αλλά ας το αφήσω εδώ. Κουράγιο, εύχομαι, σε όλους μας...