1. Η Συνθήκη της Λωζάνης προέβλεπε και προνοούσε δικαιώματα και για τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης καθώς και για τους Έλληνες της Ίμβρου και της Τενέδου. Τα δικαιώματα αυτά η Τουρκία τα σεβάστηκε για ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια ξεκίνησε τους διωγμους με τα γνωστά αποτελέσματα συρρίκνωσης των Ελληνικών πληθυσμών της Τουρκίας. Επίσης υπάρχει σαφής ένδειξη για την αναλογία ελληνικού και μουσουλμανικού πληθυσμου στις δύο χώρες, πράγμα που ως γνωστόν δε συμβαίνει. Από τη στιγμή που η Τουρκία δεν έχει σεβαστεί την υπογραφή της συνθήκης αυτής και έχει απελάσει μεγάλο μέρος του Ελληνικού πληθυσμού της Κωνσταντινούπολης καθώς και έχει εξαναγκάσει σε φυγή το σύνολο των Ελλήνων της Ίμβρου και της Τενέδου από τις εστίες τους με διάφορες μεθόδους (όπως απαλλοτρίωση των περιουσιών τους έναντι δυο αυγών, μεταφορά εγκληματιών από τις τουρκικές φύλακές και εγκατάσταση τους στα ελληνικά χωριά των δυο αυτών νησιών κλπ) δεν βλέπω το λόγο για τον οποίο η Ελλάδα δεν προχώρησε σε αντίστοιχες απελάσεις προκειμένου να γίνει σεβαστή η συνθήκη και από μέρους της, κρατώντας τις ισορροπίες στην περιοχή. Η ανοησία και η εγκληματικότητα των ελληνικών κυβερνήσεων φτάνει στο σημείο να βαφτίζει τους πομάκους τούρκους και να τους εξαναγκάζει να μαθαίνουν τα τουρκικά στέλνοντας τους στην αγκαλιά της Τουρκίας η οποία απροκάλυπτα μέσω του προξενείου παίζει τα παιχνίδια της στη Δυτική Θράκη. Όταν σεβόμαστε μία συνθήκη πρέπει να τη σεβόμαστε όχι μόνο ως προς τα συμφέροντα των αντιπάλων αλλά και ως προς τα συμφέροντα της δικής μας πατρίδας.
