Η πιο βασική διαφορά του χίπστερ στο Williamsburg με τον χίπστερ της Αθήνας είναι ότι ο χίπστερ του Williamsburg δουλεύει 2-3 δουλειές για να πληρώσει το νοίκι και να τη βγάλει ενώ ο χίπστερ της Αθήνας γυρνάει σε καφετέριες και παίρνει λεφτά από τη μαμά του για να κάθεται και να συζητάει αν είναι χίπστερ και τί σημαίνει αυτό. Στην καλύτερη περίπτωση πληρώνεται από ένα άθλιο περιοδικό να γράφει άθλια άρθρα σαν και αυτό. Επίσης ο χίπστερ του Williamsburg δεν συζητάει αν είναι χίπστερ και όταν ψωνίζει τα ρούχα που ψωνίζει το κάνει γιατί έχουν 10-20 δολλάρια και απλά γουστάρει να τα φοράει. και όταν ακούει τις μουσικές που ακούει τις ακούει όχι γιατί είναι στη μόδα αλλά γιατί πχ στο Music Hall of Williamsburg που είναι δίπλα στο σπίτι του αυτές οι μπάντες παίζουνε. Ακόμα και όταν φοράει πλαστικές ψηλές γαλότσες το κάνει γιατί έχει 10 πόντους χιόνι στο δρόμο και όχι 35 βαθμούς και ήλιο. Πρέπει να καταλάβετε ότι στον υπόλοιπο κόσμο όλες οι τάσεις έχουν ένα λογικό σημείο εκκίνησης. Μόνο σε αυτό το τραγικό , αν και τόσο χαρισματικό τόπο, την Ελλάδα βρίσκεις τόσα λιοντάρια που είναι πρόθυμα να γίνουν πρόβατα και να αντιγράψουν ό,τι βλακεία τους πλασάρεις. Αν έχεις χάσει την ταυτότητα σου να πας να βγάλεις καινούρια. Όσο για τον πρεσβύτερο των χίπστερ...τί να πω; Φάκιν Γκρίκις.
