Επειδή οι εποχές είναι πολύ δύσκολες,οι ανθρώπινες σχέσεις εξισου δυσκολες,κατέφυγα κι εγώ σε ιστοσελίδες γνωριμιών,μήπως και βρω το άλλο μου μισό.Αν τυχόν κάποιος μου κεντρίσει το ενδιαφέρον,έχω μια κακή συνήθεια:παύω να μιλώ σε άλλους άντρες,μέχρι να δώ πού θα οδηγήσει η συνομιλία.Δυστυχώς όμως,πολλοί άνθρωποι-αντρες και γυναίκες,δεν το κάνουν αυτό.Οταν κάποτε μιλούσα με κάποιον κι είχαμε κουβεντιάσει αρκετές ώρες μέσα σε μια εβδομάδα, τον είχα ρωτήσει ,αν συνομιλεί και με άλλες κοπέλες.Μου είπε,πως είναι φυσικό να συνομιλεί,αφού εμείς οι δυο δεν έχουμε σχέση κι αφού θεωρούσε πολύτιμο τον χρόνο κι έψαχνε για μια σοβαρή γνωριμία,άρα έπρεπε να μιλά με πολλές κοπέλες,για να καταλήξει σε εκείνη την μία.Μου κακοφάνηκε πολύ αυτή η απάντηση.Μπορεί να έχει δίκιο,δεν ξέρω,πώς το βλέπουν έτσι κάποιοι.Του είπα,πως εκείνη τη στιγμή σταματάμε κάθε συνομιλία .Με παρακάλεσε να μην το κάνω, γιατί ήμουν η μόνη με την οποία ένοιωθε άνετα να κουβεντιάζει ακόμα και σοβαρά ζητήματα,με την οποία είχε κοινά σημεία επαφής και κοινά γνωρισματα.Ήμουν ανένδοτη.Ένοιωσα προδομένη,ένοιωσα,πως δεν έψαχνε κάτι σοβαρό.Υπάρχει μια λογική σίγουρα, πως αν δεν μιλήσεις με αρκετά ατομα,δεν θα βρεις, αυτον,αυτήν που σου ταιριάζει,αλλά αν εισαι ευαίσθητο άτομο,όπως εγώ,μου φαινεται δύσκολο να το κάνω.