το χω περάσει και εγώ. Θα σου πω τη λύση, κόψε μαχαίρι. Με εμένα τράβηξε έτσι 3 χρόνια και ακόμα θα τραβούσε, αν δεν είχα κόψει μαχαίρι. Απλά δε θέλουν να σε βγάλουν απο τη ζωή τους για δικούς τους λόγους. Καβάτζα, να αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους και όχι κακοί άνθρωποι που σε άφησαν, καμιά φορά σε χρειάζονται ως φίλες, φίλους, μια καλή συμβουλή απο εσένα, μια ένεση στο εγώ τους, μια έξοδο, όταν δεν έχουνε κάτι καλύτερο να κάνουν. Εγω έκοψα με μήνυμα, είπα, σε ευχαριστώ πολύ, αλλά δε χρειάζομαι κάτι, ό,τι χρειάζομαι δεν μπορείς να μου το δώσεις (απάντηση σε ένα γλυκανάλατο μήνυμα, θα μαι εδω για σένα σε ο,τι χρειαστείς). 3 μήνες μετά απο αυτό, στην ονομαστική μου, μου έστειλε μήνυμα για χρόνια πολλά, εννοείται δεν απάντησα καθόλου. Πάνε δυο χρόνια απο τότε. Μαχαίρι και προχώρα τη ζωή σου, μην τη χαραμίζεις. Oι άνθρωποι που αγαπούν δε φεύγουνε εξ αρχής, όλα τα άλλα είναι σαχλαμαρούλες.