Νομίζω ότι μετά την απάντησή σου αυτή, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με την ΠενθεΣίλεια στο παρακάτω σχόλιό της."Έλλειψη προοπτικής και συναισθηματικής ουσίας"Αρκετά ξεκάθαρα τα πράγματα... Ο Τομ Ρόμπινς στον Τρυποκαρυδο, με κράτησε μέχρι την τελευταία σελίδα, για να παραδεχτεί ότι ούτε αυτός ξέρει πως να κάνει τον Έρωτα να μείνει. Αυτό που κράτησα πάντως από το συγκεκριμένο βιβλίο, είναι" το ρομάντζο της μοναξιάς".Ότι δηλαδή εκτός από το ρομάντζο μεταξύ δύο ανθρώπων, καλό είναι να βρίσκει σαγήνη ο καθένας και στον εαυτό του ξεχωριστά και τότε ίσως αυξάνονται και οι πιθανότητες"επιτυχίας"... :) Καλή τύχη, όπως κι αν έχει.