Θυμάμαι σε ολη μου τη ζωή την αδερφή της μητέρας μου καπως έτσι. Απο τότε που ήταν μικρή. Με τη μητέρα μου γιια μεγαλα διαστήματα δεν μιλούσαν γιατί είχαν και μεταξύ τους θέματα την περίοδο που η θεία μου ηταν σε διαύγεια. έχουν να μιλήσουν σχεδόν 10χρόνια. Οταν είμασταν περιπου 20-25ετών εγώ και ο ξάδερφος μου, ο γιος της, παρουσίασε κι εκείνος καποιες πολύ περίεργες συμπεριφορές. Μάθαμε τις προάλλες ότι η θεία μου διαγνώστηκε με σχιζοφρένεια. Κι ο ξάδερφος μου δεν ειναι καλα.Ετών 37. Στεναχωρήθηκα πολύ και για τους δύο. Φοβάμαι πολύ για την μητέρα μου. Κι ο δικος μου μεγάλος φοβος είναι μην το χασω μεγαλώνοντας. Η κληρονομικότητα ισως θα έπρεπε να σε αγχώνει επισης.